INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15.07.2008 r. (data wpływu 18.07.2008 r.) oraz w piśmie z dnia 15.10.2008 r. (data nadania 15.10.2008 r., data wpływu 20.10.2008 r.) uzupełniające wezwanie Nr IPPB2/415-1070/08-2/JK z dnia 08.10.2008 r. (data nadania 08.10.2008 r., data dostarczenia 10.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego pracownikowi na podstawie ugody sądowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.07.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego pracownikowi na podstawie ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny:

W 2006 r. Wnioskodawca był zatrudniony w A T Sp. z o.o. w M (Pracodawca) na podstawie umowy menedżerskiej rozumianej jako umowa o pracę zawartej na czas nieokreślony. Ze względu na wadliwy sposób wypowiedzenia (brak przyczyny rozwiązania umowy o pracę) Wnioskodawca wystąpił do Sądu Rejonowego Wydział VIII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z pozwem o odszkodowanie.

09 lutego 2007 r. po rozpatrzeniu sprawy z powództwa Wnioskodawcy przeciwko byłemu Pracodawcy o odszkodowanie przez ww. Sąd, doszło do ugody pomiędzy stronami. Pracodawca zobowiązał się wypłacić Wnioskodawcy kwotę w wysokości 20 000,00 zł tytułem odszkodowania. Strony też oświadczyły, że treść ugody jest jasna i nie budzi zastrzeżeń. Były Pracodawca wypłacił Wnioskodawcy wspomniane w ugodzie odszkodowanie i jednocześnie przesłał Wnioskodawcy PIT-11, zaliczając tą kwotę do „innych źródeł przychodów”, odprowadzając od niej podatek.

Ze względu na otrzymany PIT-11 wspomniane odszkodowanie Wnioskodawca wpisał również do osiągniętych w 2007 r. przychodów w zeznaniu PIT-37 o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2007, powiększając w ten sposób wielkość podatku, który odprowadził do Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

3.Czy pracodawca powinien przesłać Wnioskodawcy PIT-11 i odszkodowanie wpisać do rubryki „źródła przychodów w pozycji 12 „inne źródła”

4.Czy otrzymane odszkodowanie w świetle obowiązujących przepisów jest wolne od podatku...

5.Jakie czynności powinien wykonać pracodawca a jakie podatnik...

6.Czy należy złożyć korektę zeznania PIT-37 i występować o zwrot podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy pracodawca popełnił błąd wystawiając PIT-11, ponieważ zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r., Rozdział 3 , art. 21 ust. 1 pkt 3 wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie wolne jest od podatku dochodowego. Nie było to bowiem odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, ponieważ Wnioskodawca otrzymywał ustalone pobory podczas 3 – miesięcznego wypowiedzenia. Odszkodowanie Wnioskodawcy nie było też odprawą wypłaconą na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy. Gdyby wspomniane odszkodowanie było wolne od podatku to Wnioskodawca mógłby wystąpić o zwrot nadpłaconego podatku.

Pismem z dnia 08.10.2008 r. Nr IPPB2/415-1070/08-2/JK tut. Organ wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie tego wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego odnośnie pytań nr 3 i 4, dotyczących czynności jakie powinien wykonać pracodawca a jakiej pracownik oraz możliwości złożenia korekty zeznania PIT-37.

W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 15.10.2008 r. (data wpływu 20.10.2008 r.) Wnioskodawca wyjaśnił, że pytanie dotyczące czynności jakie powinien wykonać pracodawca a jakie pracownik jest de facto zawartym we wniosku ORD-IN przeformułowanym pytaniem pierwszym o treści „czy pracodawca powinien przesłać Wnioskodawcy PIT-11 i odszkodowanie zaliczać do innych źródeł przychodów”. Pracodawca nie powinien przesyłać PIT-11 i zaliczać wypłaconego odszkodowania do innych źródeł. Zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r., Rozdział 3, Art. 21.1.3b) „Wolne od podatku dochodowego są: inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie…”, a co za tym idzie wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie powinno być wolne od podatku dochodowego.

Odnosząc się do kolejnego pytania dotyczącego możliwości złożenia korekty zeznania PIT-37, w przypadku, gdyby przedstawione wyżej stanowisko w tej sprawie było słuszne, Wnioskodawca uważa, iż powinien złożyć do Urzędu Skarbowego korektę PIT-37 za rok 2007, w celu odzyskania nienależnie zapłaconego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust.1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Takim przychodem jest również przedmiotowe odszkodowanie wynikające z zawartej ugody sądowej z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94 ze zm.).

W myśl art. 45 § 1 Kodeks pracy w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 ww. ustawy). Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 411; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 ww. ustawy)

Zgodnie z art. 47¹ ustawy Kodeks pracy odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów i ugód.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r. sygnatura akt SK 51/06 uznał, iż art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej, jest niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.

Konsekwencją takiego uregulowania jest naruszenie zasady równości wobec prawa, poprzez zróżnicowanie sytuacji osób, które uzyskały odszkodowanie na podstawie wyroków sądowych i ugód sądowych. Ponadto wyłączenie zwolnienia odszkodowania ustalonego ugodą sądową, stoi w sprzeczności z zasadą demokratycznego państwa prawnego i prowadzi do rażącej niespójności rozwiązań prawnych.

Powyższe orzeczenie weszło w życie z dniem ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, t. j. 11 grudnia 2006 r., w związku z czym odszkodowania wypłacone na podstawie ugody sądowej, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2006 r. był zatrudniony na podstawie umowy menedżerskiej zawartej na czas nieokreślony, która była rozumiana jako umowa o pracę. Ponieważ bez podania przyczyny Pracodawca rozwiązał ww. umowę Wnioskodawca wystąpił do Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieście Wydział VIII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z pozwem o odszkodowanie. Zgodnie z ugodą zawartą przed sądem w sprawie o wypłatę odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę były pracodawca zobowiązał się wypłacić pracownikowi – Wnioskodawcy odszkodowanie w wysokości 20.000,00 zł. Pracodawca wypłacił zasądzone odszkodowanie oraz przesłał Wnioskodawcy PIT-11.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż było to odszkodowanie, którego wysokość i zasady wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy. Sprawia to, iż odszkodowanie wypłacone na rzecz Wnioskodawcy przez byłego pracodawcę na podstawie ugody sądowej należy do kategorii odszkodowań, do których zastosowanie będzie miał art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże w związku z tym, iż wyłączenie od zwolnienia podatkowego w stosunku do odszkodowań o których mowa w pkt 3 lit. g) powyższego przepisu zostało uznane za niezgodne z Konstytucją, to w świetle powyższego przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z faktem, iż przedmiotowe odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody sądowej podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracodawca jako płatnik nie miał obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy od kwoty wypłaconego odszkodowania oraz wystawienia informacji PIT-11.

Stosownie do art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawca winien sporządzić korektę ze znania rocznego za 2007 r. oraz złożyć go we właściwym urzędzie skarbowym wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.