INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipiec 2008 r.) uzupełniony pismem z dnia 14 października 2008 r. (data wpływu 20 październik 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty błędnie zarejestrowanych na kasie rejestrującej kwot podatku należnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty błędnie zarejestrowanych na kasie rejestrujących kwot podatku należnego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 października 2008 r. (data wpływu 20 październik 2008 r.) o podpis Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 1 marca 2008 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiotowa działalność polega na sprzedaży prasy, artykułów biurowych, papierniczych, zabawek. W związku z faktem, iż do prasy nierzadko dołączone zostają zapisane płyty CD/DVD, w miejscu prowadzenia działalności zainstalowano kasę fiskalną zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów. Kasa służy do rejestracji transakcji nie uwzględniając podatku VAT, gdyż do momentu przekroczenia określonego w ustawie progu obrotów, Zainteresowany nie ma obowiązku rejestrowania się jako podatnik VAT (płatnik VAT). Serwisant omyłkowo zaprogramował w kasie stawki podatku VAT w wysokości 22%, 7%, 0% odpowiednio do towaru, zamiast – jak winno być – zwolniony z VAT. Całość dokumentacji dla działalności Wnioskodawcy jest prowadzona przez biuro rachunkowe, w związku z czym pomyłka serwisanta została wykryta w dniu złożenia pierwszych raportów z kasy fiskalnej w biurze. W wyniku pomyłki w dniach od 4 marca 2008 r. do 31 marca 2008 r. kasa fiskalna odnotowała transakcje jak dla podatnika VAT, rejestrując podatek VAT należny. W dniu 31 marca 2008 r. serwisant poprawił ustawienia kasy, zmieniając stawki VAT na prawidłowe – zwolniony z VAT. W wyniku błędu, kasa fiskalna naliczyła w całym okresie sumę 839,81 złotych podatku należnego, zamiast prawidłowej wartości 0,00 złotych. Do żadnego z błędnie wystawionych paragonów fiskalnych nie wystawiono faktury sprzedaży. W związku z duża liczbą paragonów błędnie wystawionych – 1241 sztuk, dokonano ogólnej korekty wszystkich paragonów, do właściwej stawki – zwolniony z VAT. W ewidencji korekt paragonów w ww. korekcie zawarto: nazwę podatnika, adres oraz punkt sprzedaży, NIP, LOGO, nr kasy fiskalnej, numery paragonów podlegających korekcie, dokładny opis przyczyny powstałej korekty, datę korekty, wartość sprzedaży, stawkę podatku oraz kwotę podatku przed i po korekcie – zgodnie z pismem Ministra Finansów z 10 stycznia 1994 r. (Nr PP7-7253/010/94).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, niebędący płatnikiem podatku VAT, postąpił prawidłowo dokonując korekty podatku VAT należnego w ewidencji korekt paragonów i nie uiszczając błędnie wskazanego w kasie fiskalnej podatku VAT należnego we właściwym urzędzie skarbowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będąc płatnikiem podatku VAT, dokonując jednocześnie korekty w ręcznej ewidencji korekt – błędnie naliczonego przez kasę fiskalną podatku VAT należnego, podatnik posiłkował się przy tym pismem Ministra Finansów z dnia 10 stycznia 1994 r. (PP7-7253/010/94), podobnymi przykładami postanowień urzędów skarbowych oraz interpretacjami prawa podatkowego w zakresie podobnych przypadków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 złotych. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei, w myśl art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 245, poz. 1807 – obowiązujące od 1 stycznia 2008 r.), podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy – tj. podatnicy wykonujący wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy – osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.).

Na podstawie § 5 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. Zatem w sytuacji, kiedy sprzedawca jest obowiązany do ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokumentem potwierdzającym fakt sprzedaży jest m.in. paragon fiskalny.

Paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 1 pkt 13 ww. rozporządzenia). Podkreślić należy, iż stosownie do § 1 pkt 9 cyt. rozporządzenia, istotą kasy rejestrującej jest posiadanie pamięci fiskalnej, tj. urządzenia umożliwiającego trwały, jednokrotny zapis danych dopuszczonych programem pracy kasy bez możliwości ich likwidacji oraz wielokrotny odczyt tych danych, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia.

W świetle przedstawionych unormowań prawnych, kasa rejestrująca, a w szczególności pamięć fiskalna kasy, zostały skonstruowane w sposób uniemożliwiający jakąkolwiek ingerencję podatnika (również podmiotów wykonujących serwis techniczny kas rejestrujących), co oznacza, że dane raz wprowadzone do kasy (transakcja zakończona wydrukowaniem paragonu) nie podlegają już modyfikacji. Korekta danej transakcji (treści paragonu fiskalnego) jest możliwa jedynie przed wydrukowaniem paragonu, czyli zapisaniem danych w pamięci fiskalnej. Jednakże zakaz ingerencji w pamięć fiskalną nie oznacza zakazu korekty samej transakcji sprzedaży, gdyż to dokumentacja kasowa transakcji nie podlega korekcie, a nie sama transakcja sprzedaży (w istocie obowiązuje jedynie zakaz zmiany treści paragonu). W przypadku popełnienia pomyłki przy ewidencjonowaniu obrotu za pomocą kasy rejestrującej podatnik powinien zatrzymać paragon fiskalny. Podkreślić jednak należy, iż paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego.

Wprawdzie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej (tak jak jest to w przypadku faktur VAT), jednakże brak regulacji prawnych w tym zakresie, nie może pozbawić podatnika możliwości dokonania korekty, jeżeli możliwe jest wykazanie, że obrót bądź podatek z danej transakcji był inny niż kwota figurująca na paragonie.

Skoro kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tj. po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należałoby prowadzić tzw. ewidencję korekt, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży prasy, artykułów biurowych, papierniczych, zabawek. Zainteresowany ewidencjonuje obrót za pomocą kasy rejestrującej. Kasa służy do rejestracji transakcji nie uwzględniając podatku VAT, gdyż Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 113 ustawy. Kasa została błędnie zaprogramowana przez serwisanta – wg stawek podatku VAT w wysokości 22%, 7%, 0% odpowiednio do towaru, zamiast ewidencjonować obrót jako zwolniony z VAT.

Do żadnego z błędnie wystawionych paragonów fiskalnych nie wystawiono faktury sprzedaży. W związku z dużą liczbą błędnie wystawionych paragonów – 1241 sztuk, dokonano ogólnej korekty wszystkich paragonów w ewidencji korekt paragonów.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż Zainteresowanemu przysługuje uprawnienie do korekty wszystkich błędnie wystawionych paragonów w specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji korekt, jeżeli podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczych udokumentowany wiarygodnymi dowodami.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.

Powyższe przepisy mają charakter sankcyjny i stosowane są w przypadku wystawienia przez podmiot faktury VAT, mimo że dana czynność była zwolniona lub niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek zapłaty wykazanego podatku dotyczy jednak tylko tych przypadków, w których kwota podatku wykazana została na fakturze VAT.

Zatem w przypadku wystawienia innego dokumentu sprzedaży niż faktura VAT, w przedmiotowej sprawie paragonu, w którym wykazano kwotę podatku należnego, mimo że sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług, wystawca nie ma obowiązku zapłaty wykazanej na tym dokumencie (tj. paragonie) kwoty podatku VAT.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż od 1 lipca 2008 r. obowiązuje nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 113, poz. 720). Jednakże w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 245, poz. 1807 – obowiązujące od 1 stycznia 2008 r. do 30 czerwca 2008 r.)

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.