INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miejskiego Zakładu Komunikacji, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2008 r. (data wpływu 18.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz powstania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz powstania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca do realizacji usług komunikacyjnych posiada tramwaje i autobusy, które w trakcie eksploatacji uczestniczą w kolizjach drogowych, w wyniku których ze względu na uszkodzenia są likwidowane bądź poddawane naprawom powypadkowym. Pojazdy te nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Powstałe straty z tytułu likwidacji bądź koszty napraw powypadkowych zwraca firma ubezpieczeniowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy straty powstałe w wyniku likwidacji bądź napraw powypadkowych tramwajów i autobusów, o ile nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów a otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie powiększa przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, straty powstałe w wyniku likwidacji bądź napraw powypadkowych tramwajów i autobusów, jeżeli nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, natomiast otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie powiększa przychody do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, tramwaje i autobusy, ze względu na konstrukcję techniczną i przeznaczenie, różnią się od samochodów (osobowych i ciężarowych). Pojazdy te, zgodnie z klasyfikacją rodzajową środków trwałych zaliczane są do grupy 7 „Środki transportowe”, to jednak stanowią odrębne obiekty inwentarzowe, ujęte w różnych podgrupach: 72 – tramwajowy tabor szynowy i 74 – pojazdy mechaniczne. Autobusy należą wprawdzie do podgrupy 74 – pojazdy mechaniczne, która obejmuje również samochody osobowe i ciężarowe, ale zaliczane są do rodzaju 744, obejmującym pojazdy ze względu na liczbę miejsc pasażerskich (powyżej 9 osób łącznie z kierowcą). Natomiast samochody – zgodnie z klasyfikacją rodzajową – zaliczane są do następujących rodzajów: 741 – samochody osobowe i 742 – samochody ciężarowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jedynie od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym. Tak więc, warunkiem koniecznym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z likwidacją bądź remontem powypadkowym samochodu jest zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia, a także prawidłowe udokumentowane wydatku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (podobnie jak ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie definiują pojęcia „samochodu”. Nie odsyłają też w tym zakresie do przepisów innych aktów prawnych. Mając na uwadze przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące odpisów amortyzacyjnych (art. 16a – 16m) oraz załącznik nr 1 do ustawy (zawierający Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych), które odwołują się do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych, wykładni użytego w art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia „samochody”, należy dokonać w oparciu o ww. klasyfikację.

W Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 7 – Środki transportu, w podgrupie 74 – pojazdy mechaniczne, odrębnie sklasyfikowano autobusy oraz autokary (rodzaj 744), samochody: osobowe (rodzaj 741), ciężarowe (rodzaj 742) i specjalne (rodzaj 743). Tramwaje należą zaś do podgrupy 72 środków transportu i zdefiniowane są jako tramwajowy tabor szynowy. Zgodnie zatem z ww. rozporządzeniem kategoria „samochodów” obejmuje samochody osobowe, ciężarowe i specjalne. Nie obejmuje ona natomiast swym zakresem autobusów i autokarów oraz tramwajów.

Pojęcie przychodu podatkowego, z którego dochód podlega opodatkowaniu, określa art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy tego artykułu nie określają ścisłej definicji przychodów, zawierają jedynie wykaz zdarzeń, które zostały uznane przez ustawodawcę za przychody w rozumieniu ustawy, przy czym wymienione w ww. przepisie ustawy rodzaje przychodów poprzedzone zostały wyrazem „w szczególności”, co oznacza, że katalog zawarty w ww. ustawie nie jest katalogiem zamkniętym. W przepisie tym wskazano, że za przychody uważa się między innymi przychody faktycznie otrzymane oraz przychody należne. Wymienione w tymże artykule rodzaje przychodów, nie zawierają w swym katalogu odszkodowań.

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca poniósł koszty z tytułu likwidacji bądź napraw powypadkowych tramwajów i autobusów uczestniczących w kolizjach drogowych w związku z realizacją usług komunikacyjnych. Przedmiotowe tramwaje i autobusy nie są objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Wnioskodawca zaznaczył, iż powstałe straty z tytułu likwidacji bądź koszty napraw powypadkowych zwraca firma ubezpieczeniowa.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z likwidacją bądź remontem przedmiotowych pojazdów (tramwajów i autobusów) nieobjętych dobrowolnym ubezpieczeniem, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stosownie do uregulowań art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast otrzymane od firmy ubezpieczeniowej odszkodowanie zaliczyć do przychodów podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Jednocześnie dodaje się, iż należy mieć na uwadze zapis art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.