INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana W., przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura – 4 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kryterium małego podatnika dla możliwości skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kryterium małego podatnika dla możliwości skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako jeden z trzech wspólników Spółki jawnej. Za 2007 rok Spółka osiągnęła przychody ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) przekraczające równowartość 800.000 euro. Spółka prowadzi księgi rachunkowe, w związku z czym stosuje odmienną amortyzację dla celów bilansowych. Wszyscy trzej wspólnicy Spółki jako osoby fizyczne (płatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych) posiadają status małego podatnika. Wnioskodawca jako jeden ze wspólników posiada 33% udziałów w przedmiotowej spółce. Jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie osiągnął w 2007 roku przychodów ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) przekraczających równowartość 800.000 euro. Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest małym podatnikiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w 2008 roku wnioskodawca ma prawo korzystania z jednorazowej amortyzacji zgodnie z przepisem art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, istotną dla statusu małego podatnika jest wysokość wszystkich przychodów z działalności gospodarczej ogółem, jakie osiągnął podatnik podatku dochodowego w poprzednim roku podatkowym. Spółka jawna nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Brak jest więc podstaw prawnych zezwalających na stosowanie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do spółki jawnej.
Wnioskodawca uważa, iż jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą jest małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i na mocy art. 22k ust. 7 ma prawo korzystać z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w stosunku do zakupionych przez Spółkę jawną środków trwałych proporcjonalnie do prawa w udziale w zysku zgodnie z postanowieniami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
W 2008 r. za małego podatnika można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży za 2007 rok nie przekroczył kwoty 3.014.000,00 zł przychodu brutto, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2007 roku (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,7680 zł x 800.000 = 3.014.400 zł, w zaokrągleniu 3.014.000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
Skoro zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką. Dlatego też kryterium małego podatnika musi spełniać podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych, tj. w przedmiotowej sprawie spółka, a nie jej wspólnicy.

W związku z powyższym, zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50.000 euro, określony w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800.000 euro, określony w art. 5a pkt 20, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wartość przychodu Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), a więc podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych, przekroczyła w 2008 roku równowartość 800.000 euro, w związku z czym podmiot ten (spółka) nie może zostać uznana za małego podatnika i nie ma prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w 2008 roku. Tym samym z możliwości tej nie może skorzystać również wspólnik tej spółki.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.