Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-495/12-6/JK
z 6 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2012 r. (data wpływu 15 maja 2012 r.) uzupełnionym pismami z dnia 12 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) oraz z dnia 13 sierpnia 2012 r. (data wpływu 17 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 12 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.) oraz z dnia 13 sierpnia 2012 r. (data wpływu 17 sierpnia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2001 i 2002 roku Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem grunty rolne ok. 23 ha, które nie były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a tym samym podatek ten nie został odliczony. Przez kilka lat grunty te były uprawiane. Mąż Zainteresowanej jest rolnikiem niezarejestrowanym jako podatnik podatku VAT, natomiast Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność jej nie jest związana z obrotem nieruchomościami.

W 2011 roku nastąpiła zmiana planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych gruntów. Teren ten został przeznaczony pod zabudowę mieszkalno-usługową. Lecz nadal są to grunty rolne i należą do prywatnego majątku. Teren jest nieuzbrojony i Zainteresowana nie zamierza go uzbrajać oraz nie prowadzi działalności marketingowych.

W uzupełnieniu z dnia 12 lipca 2012 r. Zainteresowana wskazała, że:

• celem zakupu gruntów rolnych było stworzenie gospodarstwa rolnego celem uprawy,
• nie posiada statusu rolnika ryczałtowego,
• posiada 55 działek, które zamierza sprzedać
• nie dokonała podziału gruntu,
• wystąpiła do Urzędu Gminy z wnioskiem o przekwalifikowanie działek pod zabudowę,
• działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, oraz nie były oraz nie są przedmiotem najmu, dzierżawy,
• w momencie sprzedaży działek nie zamierza ich w żaden sposób do tego przygotowywać.
  
  

W uzupełnieniu wniosku, z dnia 17 sierpnia 2012 r. Wnioskodawczyni oświadczyła, że nabyte grunty były uprawiane w 2002 i 2003 roku, z uprawy tych gruntów nie została dokonana nigdy sprzedaż gdyż była to słaba klasa gruntów i płody rolne nie nadawały się do sprzedaży. Mąż Zainteresowanej jest rolnikiem niezarejestrowanym jako podatnik podatku VAT, natomiast Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą niezwiązaną z rolnictwem ani obrotem nieruchomościami i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Grunt został zakupiony jako trzy odrębne działki i Zainteresowana niedokonywała odrębnego podziału działek, jednak występowała do Urzędu Gminy o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i ilość 55 działek przewiduje plan zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w momencie kiedy małżonkowie chcieliby sprzedać grunty lub ich część powinni naliczyć od tej sprzedaży podatek należny?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z przedstawionej sprawy wynika że jej mąż jest rolnikiem nie prowadzącym działalności gospodarczej, natomiast ona prowadzi działalność nie związaną ze sprzedażą gruntów i marketingową. W związku z planowana sprzedażą działek Zainteresowana będzie dokonywała sprzedaży majątku osobistego, a nie majątku pozostającego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W związku z tym dokonując czynności sprzedaży działek nie działa jako podatnik VAT i przy nabyciu ww. działek nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT. W związku z tym stanowisko Wnioskodawczyni jest takie, że sprzedaż działek nie powinna podlegać podatkowi VAT.

Okoliczność, że podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT (m.in. odpłatną dostawę towarów), nie jest wystarczającą przesłanką dla ich opodatkowania VAT, gdyż musi działać w charakterze podatnika, a więc podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu cyt. art. 15 ust. 2 sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest już podatnikiem podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż w 2001 i 2002 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła grunty rolne ok. 23 ha, celem stworzenia gospodarstwa rolnego. Grunty nie były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a tym samym podatek ten nie został odliczony. Mąż Zainteresowanej jest rolnikiem niezarejestrowanym jako podatnik podatku VAT, natomiast Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą niezwiązaną z rolnictwem ani obrotem nieruchomościami. Nie posiada ona statusu rolnika ryczałtowego.

Wnioskodawczyni informuje, że nabyte grunty były uprawiane w 2002 i 2003 roku, z uprawy tych gruntów nigdy nie została dokonana sprzedaż, gdyż była to słaba klasa gruntów i płody rolne nie nadawały się do sprzedaży.

Grunt został zakupiony jako trzy odrębne działki i Zainteresowana niedokonywała odrębnego podziału działek, jednak występowała do Urzędu Gminy o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i plan zagospodarowania przestrzennego zmieniony w 2011 roku przewiduje ilość 55 działek. Teren ten został przeznaczony pod zabudowę mieszkalno-usługową. Lecz nadal są to grunty rolne i należą do prywatnego majątku. Teren jest nieuzbrojony i Zainteresowana nie zamierza go uzbrajać oraz nie prowadzi działalności marketingowej. Działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, oraz nie były i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy. W momencie sprzedaży działek Wnioskodawczyni nie zamierza ich w żaden sposób do tego przygotowywać.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawczyni, tj. podział gruntu, uzyskanie zezwolenia na budowę oraz uzbrojenie, działania marketingowe, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie można bowiem uznać, iż wystąpienie o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego – stanowi przesłankę wystarczającą do stwierdzenia, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowana podjęła aktywne działania w celu zbycia nieruchomości, takie same lub podobne jak podmiot prowadzący profesjonalną działalność gospodarczą.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż gruntów przez Wnioskodawczynię stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowana nie dokonała żadnych aktywnych działań, poza wymienionym wystąpieniem o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmowała jakichkolwiek innych następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowych gruntów, tj. podział gruntu, uzbrojenie terenu oraz wystąpienie o warunki zabudowy, działania marketingowe, itp. Zatem, zbywane grunty stanowią majątek prywatny Wnioskodawczyni. Skutkiem powyższego – stosownie do obowiązującego orzecznictwa – transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawczyni przedmiotowy grunt nabyła w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanej, w związku z zamierzonym zbyciem przedmiotowych gruntów, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, mając na uwadze treść powołanych przepisów oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowych gruntów nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Zainteresowana z tytułu sprzedaży przedmiotach gruntów lub ich części, nie ma obowiązku naliczać podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla jej małżonka.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.