INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2008 r. (data wpływu 11 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni podaje, że jej zmarły 12 lutego 2008 r. mąż prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów. Po śmierci męża Wnioskodawczyni jako spadkobierca (postanowienie Sądu Rejonowego w B. z dnia 10 marca 2008 r.) kontynuuje działalność, przejmując majątek, pracowników, zobowiązania i należności.

Ponadto Wnioskodawczyni podaje, że oprócz kontynuacji działalności po mężu od kilkunastu lat prowadzi działalność gospodarczą w innym zakresie w formie spółki cywilnej.

Do firmy świadczącej usługi transportowe, Wnioskodawczyni zamierza nabyć samochód ciężarowy i skorzystać z prawa jednorazowej amortyzacji. Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi treść art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wyłącza z tego prawa podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, jeśli wcześniej taką działalność prowadził małżonek lub podatnik był wspólnikiem spółki cywilnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w przyszłości Wnioskodawczyni będzie miała prawo do skorzystania z jednorazowej amortyzacji w firmie przejętej po mężu, w związku z nabyciem samochodu ciężarowego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest niejasny. Przepis ten dotyczy podatników, którzy rozpoczynają działalność w wyniku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego lub prowadzili tę działalność wcześniej w formie spółki cywilnej. Wnioskodawczyni podaje, że przejęła działalność po zmarłym mężu, a nadal pozostaje wspólnikiem spółki cywilnej.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że powyższy przepis nie ma zastosowania i ma prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, jeśli spełni warunki małego podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. nne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych grup podatników: nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie usług transportowych.

Definicja małego podatnika została określona w art. 5a pkt 20 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2008 roku za małego podatnika można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży wraz z podatkiem od towarów i usług za 2007 rok nie przekroczył 3.014.000 zł przychodu.

Natomiast dopuszczalny w 2008 roku limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 188.000 zł.

W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia „małego podatnika” w przypadku:

• osób fizycznych prowadzących samodzielnie działalność gospodarczą do limitu 800.000 euro należy uwzględnić przychody wyłącznie z tej działalności, bez względu na uzyskiwanie przychodów z udziału w spółce nie będącej osobą prawną,
• gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną do limitu 800.000 euro należy uwzględnić przychody wyłącznie działalności prowadzonej w tej spółce.

Zatem skoro zarówno przychody jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych, może dokonać podmiot prowadzący działalność gospodarczą, tj. odrębnie spółka i odrębnie wspólnik, który prowadzi indywidualną działalność gospodarczą.

Z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawczyni, od marca 2008 roku kontynuuje prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej po zmarłym mężu oraz prowadziła i nadal prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej.

Należy zaznaczyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni z jednorazowej amortyzacji w indywidualnej działalności gospodarczej nie będzie mogła skorzystać w 2008 roku, gdyż w 2007 roku jej jeszcze nie prowadziła i tym samym nie spełnia kryteriów małego podatnika.

W związku z powyższym, mając na uwadze powołane przepisy należy uznać, że Wnioskodawczyni będzie mogła w przyszłości skorzystać z jednorazowej amortyzacji w firmie przejętej po mężu w związku z zakupem samochodu ciężarowego, zgodnie z art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że spełni kryteria małego podatnika, o których mowa w art. 5a pkt 20 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W kwestii zagadnienia dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku sprzedaży samochodu używanego oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego wydano interpretację indywidualną w dniu 08 września 2008 r., znak ILPP2/443-532/08-2/EN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.