Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1091/12/WM
z 31 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2012 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 17 lipca 2012 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej od 2010 r. działalności gospodarczej o symbolu PKD 96.02.Z, 96.04.Z, 47.91.Z, 47.75.Z, zawarł umowę leasingu finansowego na laser diodowy. Jest to środek trwały zaklasyfikowany wg Klasyfikacji Środków Trwałych do grupy 802. Wartość tego środka trwałego wynosi 84.672 zł 71 gr (nie przekracza 50.000 euro). W świetle art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca jest małym podatnikiem. Wnioskodawca wskazuje również, że jest żonaty od 6 lat, pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa. Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą od 14 lat o symbolu PKD 96.02.Z, 96.04.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, 47.75.Z. Żona nigdy nie skorzystała z „ulgi” z art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo skorzystać z jednorazowej amortyzacji urządzenia - laseru diodowego o wartości 84.672 zł 71 gr, zgodnie z art. 22k pkt 7-11, w ramach 50.000 euro?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zapisami art. 22k pkt 7, Wnioskodawca jest małym podatnikiem, przedmiotowe urządzenie nie jest samochodem osobowym, urządzenie to zostało wpisane do ewidencji środków trwałych, jego wartość nie przekracza 50.000 euro, zatem spełnia wszystkie warunki, do skorzystania z jednorazowej amortyzacji. Wnioskodawcy nie dotyczą - art. 22k pkt 8 i art. 22k pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 22k pkt 10, to zdaniem Wnioskodawcy, jest to tylko informacja. Wnioskodawca nie jest podatnikiem rozpoczynającym działalność gospodarczą, zgodnie z art. 22k pkt 11 ww. ustawy (rozpoczął ją w 2010 r.). W okresie dwóch lat poprzedzających rozpoczęcie działalności (od 2008 r.), ale również i wcześniej nie prowadził działalności gospodarczej ani samodzielnie, ani jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej.

Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą od 1998 r. do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca uważa, że działalność żony jest odrębna od jego działalności. Poza tym żona Wnioskodawcy nigdy nie skorzystała z przepisu o jednorazowej amortyzacji. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że ma prawo skorzystać z „ulgi” w postaci jednorazowej amortyzacji środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztem uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Zgodnie z art. 23f ust. 1 ww. ustawy, do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 23b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
   
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
   
3. umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:



1. odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
   
2. finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
   

Umowa leasingu finansowego charakteryzuje się zatem m.in. tym, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie trwania tej umowy dokonuje korzystający, o ile nie jest osobą nieprowadzącą dzialalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 23a pkt 3 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale dotyczącym opodatkowania stron umowy leasingu jest mowa o odpisach amortyzacyjnych rozumie się przez to odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22m, z uwzględnieniem art. 23.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przypadku umów leasingu finansowego korzystający może stosować wszystkie metody amortyzacji przewidziane dla danego środka trwałego.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Możliwość dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przez małych podatników oraz podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej przewiduje art. 22k ust. 7 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią tego przepisu, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 (art. 22k ust. 9 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Jak wynika z przepisu art. 22k ust. 7 ww. ustawy, z możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
  

• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
  

Możliwość jednorazowej amortyzacji środków trwałych nie dotyczy jednak podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2010 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, a zatem wyłącznie w 2010 r. był podmiotem „rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej”, którego dotyczyły ograniczenia wynikające z treści art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na to, że umowę leasingu finansowego na środek trwały mający być przedmiotem jednorazowej amortyzacji, Wnioskodawca zawarł w 2012 r., będzie podmiotem uprawnionym do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego wyłącznie pod warunkiem, że w 2012 r., spełni kryteria dotyczące małego podatnika, wynikające z treści art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zatem – tak jak wskazał to Wnioskodawca we wniosku – w istocie w 2012 r. spełnia kryteria o których mowa w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, a wskazany we wniosku laser diodowy został poprawnie zakwalifikowany do grupy 802 Klasyfikacji Środków Trwałych, to Wnioskodawca jest uprawniony do dokonania w 2012 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.