INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 roku (data wpływu 6 maja 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji w związku z niepotrąceniem podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 tej ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji w związku z niepotrąceniem podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 tej ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje paliwa. Jednym z kontrahentów Spółki jest przedsiębiorstwo z siedzibą w Szwecji. Transport produktów sprzedawanych dla szwedzkiego kontrahenta odbywa się drogą morską przy pomocy specjalnie przystosowanych do tego celu statków. Podczas załadunku i wyładunku statków przeprowadza się kontrole jakości i ilości produktów. W ramach kontroli produktu badana jest jego jakość (właściwości fizykochemiczne pod kątem zgodności z normą i wymaganiami klienta i ilość (na podstawie pomiarów zbiorników lądowych i statkowych). Określona ilość jest później podstawą do wystawienia konosamentu i faktury. Badania są przeprowadzane przez niezależne firmy kontrolne. Przedstawiciele niezależnych firm kontrolujących pobierają próbki produktu, a następnie próbki poddawane są badaniom w laboratoriach w Szwecji. Czynności kontrolne obejmują również, kontrolę czystości zbiorników i cystern oraz asystę pracowników firm kontrolujących przy załadunku i rozładunku paliwa. Po przeprowadzeniu kompleksowej kontroli sporządzany jest raport.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1. Czy należności płacone z tytułu świadczenia usług badań i kontroli mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy w sytuacji gdy ww. należności nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ww. ustawy Spółka ma obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji jako warunku niepotrącenia podatku „u źródła”...
3. Czy w sytuacji gdy ww. należności nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 powołanej ustawy i Spółka nie potrąciła podatku „u źródła”, Spółka ma obowiązek wysłać do urzędu skarbowego informację IFT-2R...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie drugie.

Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

W zakresie pytania drugiego Wnioskodawca wskazał, iż stosownie do treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zdaniem Spółki, w sytuacji gdy, opisane powyżej usługi badań i kontroli nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 ww. ustawy, Spółka nie jest zobowiązana do posiadania certyfikatu rezydencji jako warunku niepobrania podatku „u źródła”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) , osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższy przepis poprzez ustalenie konstrukcji i metody poboru zryczałtowanego podatku dochodowego jest doprecyzowaniem i uzupełnieniem w zakresie techniki zapłaty podatku określonego w art. 21 i art. 22 powołanej ustawy, które definiują przedmiot opodatkowania oraz podatników.

Zatem w przypadku gdy dane przysporzenie nierezydenta nie mieści się w dyspozycji art. 21 lub art. 22 cytowanej ustawy, wówczas art. 26 ust. 1 ww. ustawy nie znajdzie zastosowania.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy wskazać, iż w przypadku wypłaty przez Spółkę wynagrodzenia kontrahentowi posiadającemu miejsce siedziby lub zarządu na terytorium Szwecji, który nie prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności za pośrednictwem zakładu, z tytułu świadczonych usług kontroli jakości i ilości produktu, które nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka nie będzie miała obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji warunkującego niepobranie podatku „u źródła”.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.