INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 09 stycznia 2008 r. (data wpływu 16 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 8 czerwca 1993 r. Wnioskodawca zakupił nieruchomość, na której w tym samym roku rozpoczął budowę domu. Oddanie domu do użytkowania nastąpiło w 2003 r. W bieżącym roku Zainteresowany zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczy się od dnia nabycia nieruchomości tj. 08 czerwca 1993 r., czy też okres ten liczy się od dnia wybudowania – oddania do użytkowania domu tj. 07 lipca 2003 r....
2. Czy sprzedając w bieżącym roku dom Wnioskodawca będzie zobowiązany w myśl art. 28 ust. 2 ww. ustawy zapłacić ryczałtowy podatek w wysokości 10% od wartości transakcji i złożyć deklarację o osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia nieruchomości na druku PIT-23, czy też będzie z niego zwolniony...

Zdaniem Wnioskodawcy, pięcioletni okres winien być liczony od dnia nabycia nieruchomości tj. od 1993 r., gdyż w art. 10 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych użyto sformułowania „nabycie lub wybudowanie” nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jednym ze źródłem przychodu jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt lit. a) – c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ww. ustawie w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie decydujące znaczenie odnośnie ewentualnego opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie miał moment jej nabycia.

Z uwagi na to, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, niezbędne jest więc odwołanie się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane w świetle art. 47 Kodeksu cywilnego są częścią składową nieruchomości, bowiem co do zasady prawo własności nieruchomości gruntowej swym zakresem obejmuje również budynki.

Z powyższego zapisu wynika zatem, iż budynek trwale z gruntem związany jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Oznacza to, iż sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno grunt, jak i znajdujący się na nim budynek, trwale z nim związany.

Stąd zauważyć należy, że w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest mowa tylko o sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Ponadto przepis ten nie rozdziela sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku stanowiącego jego część składową. Również ustawodawca nie wymienia sprzedaży budynku jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym. Dlatego też nie można zarówno w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak ustawy Kodeks cywilny traktować odrębnie sprzedaży gruntu oraz sprzedaży znajdującego się na nim budynku. Należy zatem stwierdzić, że bieg pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może być liczony odrębnie dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową. Przyjąć trzeba, że bieg tego terminu liczony jest od daty nabycia własności gruntu, a data wybudowania budynku pozostaje bez znaczenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta w 1993 r. zatem pięcioletni termin, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 1998 r.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że kwota uzyskana ze sprzedaży w 2008 r. przedmiotowej nieruchomości nabytej w 1993 r. wraz z wybudowanym na niej domem nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym sam nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia 10% zryczałtowanego podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.
Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.