INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2007 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi od 1996 r. działalność gospodarczą, której przedmiotem jest przede wszystkim działalność usługowa związana z leśnictwem PKD (02.02.Z). Wnioskodawca jest małym podatnikiem i podaje, że spełnia wszystkie warunki, umożliwiające skorzystanie z jednorazowej amortyzacji, którą chciałby zastosować w przypadku zakupu ciągnika rolniczego marki ….. (rok produkcji 2007 r.). Zakupiony ciągnik jest kompletny, technicznie sprawny, zdatny do użytku i spełnia wymogi prawa ruchu drogowego. Dowodem zakupu ww. pojazdu jest faktura VAT wystawiona w dniu zakupu tj. 29 grudnia 2007 r., za którą płatność nastąpiła przelewem w dniu 31 grudnia 2007 r. Wnioskodawca w styczniu 2008 r. przerejestrował ciągnik na swoje nazwisko. Ciągnik ten będzie wykorzystywany na potrzeby działalności Wnioskodawcy do zrywki i podwozu drewna wewnątrz lasu i prac z zakresu hodowli i ochrony lasu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można dokonać jednorazowej amortyzacji ww. ciągnika...

Zdaniem Wnioskodawcy, może on dokonać jednorazowej amortyzacji, gdyż ciągnik zalicza się do 7 grupy Klasyfikacji środków trwałych i nie jest środkiem transportu, lecz maszyną rolniczą, której konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością 25 km/godzinę. Ponadto charakter prowadzonej działalności przez Wnioskodawcę pozwala na skorzystanie z „pomocy de minimis”, ww. ciągnik nie będzie wykorzystywany do celów rolniczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

nbspnbsp - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W 2007 r. została wprowadzona nowa metoda jednorazowej (przyspieszonej) amortyzacji, jej zasady określają przepisy art. 22k ust. 7-12 wyżej wymienionej ustawy. Stosownie do art. 22k ust. 7 ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3–8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Przy określeniu tego limitu nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 – art. 22k ust. 9 ww. ustawy. Przeliczenia na złote kwoty 50.000 euro, dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpił zakup, w zaokrągleniu do 1.000 zł (art. 22k ust. 12). Z powyższych uregulowań wynika, iż łącznie wysokość jednorazowych odpisów dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji (niezależnie od ilości środków trwałych) w 2007 r. nie może przekraczać równowartości 50.000 euro, czyli 199.000 zł.

Z treści powołanego uprzednio art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego mogą dokonać wyłącznie podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy. Ustawodawca w 2007 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definicję małego podatnika.

Zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. W 2008 r. małymi podatnikami są więc przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w 2007 r. nie przekroczyły 3.014.000 zł.

W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 24a ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwane dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględnić w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość skorzystania przez podatnika z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stanowi pomoc de minimis. Pułap pomocy de minimis określają przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L Nr 379 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Powyższe rozporządzenie powyższe stosuje się od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6, tego aktu prawnego. Zgodnie z powołanym przepisem, łączna wartość tej pomocy w okresie trzech kolejnych lat nie może przekroczyć 200.000 euro, a dla podmiotów gospodarczych działających w sektorze transportu drogowego nie może przekroczyć 100.000 euro.

Podsumowując, ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku oraz podatkowych unormowań prawnych w tym zakresie wynika, że Wnioskodawca, będąc małym podatnikiem ma prawo do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego w grudniu 2007 r. ciągnika (znajdującego się w 7 grupie Klasyfikacji Środków Trwałych) do równowartości 50.000 euro.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.