INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 25.02.2008 r. (data wpływu 29.02.2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14.04.2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług oraz prawidłowej stawki podatku przy świadczeniu usług systemu VISA - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług oraz prawidłowej stawki podatku przy świadczeniu usług systemu VISA.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank nabywa od podmiotu zagranicznego mającego siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego wspólnoty (Kontrahenta) usługi systemu VISA. System ten umożliwia klientom korzystanie z określonych usług Banku za pomocą kart płatniczych. Omawiany system reaguje i przetwarza polecenia klientów – zapewnia rozliczanie transakcji wykonywanych przy użyciu karty płatniczej. Rozliczanie polega na codziennym wyliczaniu Banku z kwoty, którą Bank jest winien (jako właściciel rachunków klientów), jak również kwoty, którą jest Spółce należna w rozliczeniach z innymi bankami (właściwymi dla kontrahentów klientów) oraz w konsekwencji na realizacji wynikających z tego tytułu płatności. Dzięki systemowi VISA Bank może świadczyć usługi finansowe na rzecz swoich klientów o każdej porze i w dowolnym miejscu. Również dzięki systemowi VISA klienci Banku dysponują kartami kredytowymi, które umożliwiają im pożyczanie środków pieniężnych od Banku. Przedmiotowy system wspomaga wykonywanie operacji finansowych dokonywanych przez klientów Banku oraz ich kontrahentów, a także pomaga Bankowi w świadczeniu usług finansowych. Został on zaprojektowany w sposób pozwalający na spełnienie wysokich standardów bezpieczeństwa wymaganych w stosunku do świadczenia usług bankowych. Jest on dostosowany do specyfiki operacji występujących w przypadku świadczenia usług bankowych oraz przekazywania informacji z nimi związanych. Praktycznie wszystkie Banki świadczą usługi bankowe z udziałem systemu VISA. Jest on niezbędnym elementem świadczenia usług finansowych. Zdaniem Banku nabywane od Kontrahenta usługi są usługami finansowymi, sklasyfikowanymi jako „Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 4 i art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia w/w usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, oraz czy w przypadku, gdy usługę tą wykonuje podmiot, który nie posiada siedziby na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, wówczas właściwym do rozliczenia podatku VAT z tytułu nabycia na terenie RP usługi staje się Bank, który korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z pozycją nr 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku VAT...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2005 r., Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 oraz art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy VAT w przypadku usług opisanych w stanie faktycznym świadczonych przez podatników mających siedzibę poza terytorium kraju, podatnikiem jest usługobiorca, a miejscem świadczenia jest miejsce, w którym nabywca usługi posiada siedzibę, względnie miejsce prowadzenia działalności.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Banku, usługi nabywane przez Bank są świadczone w Polsce (tj. w Polsce jest miejsce świadczenia, o którym mowa w art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy VAT) i tym samym Bank zobowiązany jest do rozliczenia podatku VAT z tytułu nabycia omawianych usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z pozycją 3 załącznika nr 4 do ustawy VAT usługi finansowe są zwolnione z podatku VAT. Zdaniem banku usługi nabywane przez bank stanowią usługi finansowe i tym samym korzystają z powyższego zwolnienia. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) usługi systemu VISA powinny być klasyfikowane jako usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKWiU 67.13-10-00.00).

Zdaniem Banku za powyższym przemawia fakt, że usługi nabywane przez Bank stanowią integralną część usług finansowych świadczonych przez Bank. System VISA wspiera przeprowadzanie transakcji dokonywanych przy użyciu kart płatniczych. Omawiany system jest odpowiedzialny za prawidłową dystrybucję środków pieniężnych klientów. Banki, co do zasady, nie mogą świadczyć usług finansowych na rzecz klientów na odpowiednim poziomie bez tego systemu. System ten został zaprojektowany w sposób pozwalający na spełnienie wysokich standardów bezpieczeństwa wymaganych w stosunku do świadczenia usług bankowych.

Podsumowując powyższe, zdaniem Banku VISA dystrybuując na klienta środki pieniężne (a następnie dokonując rozliczenia ich z bankiem) świadczy usługi finansowe, tym samym w omawianym stanie faktycznym zastosowanie ma zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT. Powyższe stanowisko Banku potwierdzą postanowienie II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 26 kwietnia 2006 r. (sygn. 1472/RPP1/443-238/06/AW): „Na rzecz banku świadczone są przez podmiot posiadający siedzibę poza terytorium kraju usługi w zakresie korzystania z sieci umożliwiającej bankom dokonywanie rozliczeń. (...) Jednocześnie fakt, iż opisane usługi stanowią usługi finansowe powoduje, iż import takich usług korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług”.

Dodatkowo Bank pragnie podkreślić, iż fakt świadczenia omawianych usług przez podmiot, który nie jest instytucją finansową nie ma wpływu na kwalifikację omawianych usług. Dla określenia natury usługi nie ma znaczenia charakter podmiotu, który ją wykonuje, ważny jest natomiast przedmiot świadczenia. Zdaniem banku nie tylko banki mogą świadczyć usługi finansowe, lecz wszystkie podmioty, gdy wykonują takie usługi.

Powyżej przedstawione stanowisko zajął również Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: „ETS”) w sprawie C-281/91 pomiędzy Muys’ en de Winter’s Bouw-en Aannemingsbedrijf BV v. Staatssecretaris van Financien (Holandia).

Bank pragnie podkreślić, iż analogiczna kwestia byłą również przedmiotem rozstrzygnięcia ETS w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatterministeriet (Dania), uznawanego za jedno z najważniejszych orzeczeń dotyczących interpretacji zakresu zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT. Powyższy wyrok dotyczył sytuacji świadczenia przez SDC na rzecz swoich członków usług korzystania z sieci przetwarzania danych, za pomocą której banki dokonywały przelewów, obrotu papierami wartościowymi, zarządzania lokalami bankowymi oraz kredytami. Analizując powyższy problem ETS orzekł, iż ani sposób wykonywania usług (np. poprzez stosowanie elektronicznych środków przekazu), ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku, czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element wykonywanej usługi finansowej.

W konkluzji wyroku ETS w sposób jednoznaczny stwierdził, iż: „Punkt 3 oraz 5 artykułu 13B(d) Szóstej Dyrektywy (77/388/EEC) z 17 maja 1977 (...) powinien być interpretowany w sposób, zgodnie z którym przesłanką zastosowania zwolnienia nie jest fakt, że transakcja przeprowadzona jest przez określoną instytucję, określony typ osoby prawnej lub w całości lub w części elektronicznie (...)”.

Podsumowując powyższe, zdaniem Banku, miejscem świadczenia omawianych usług jest Rzeczpospolita Polska i tym samym, na Banku jako podatniku ciąży obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu nabycia omawianych usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z pozycją 3 załącznika nr 4 do ustawy VAT Bank ma prawo skorzystać w tym zakresie ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.