INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10.12.2007 r. (data wpływu 12.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.12.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie jako wspólnik w spółce jawnej. Wspólnikami spółki są trzy osoby fizyczne. W 2007 roku spółka prowadzi podatkową księgę przychodów rozchodów. W 2006 roku wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), żadnego ze wspólników nie przekroczyła kwoty 3 180 000 zł. Natomiast przychód 2006 r. spółki jawnej przekroczył 3 180 000 zł. Jeszcze w bieżącym roku 2007 zamierzamy jako spółka kupić samochód ciężarowy.Przedstawiony stan faktyczny został uzupełniony przez Wnioskodawcę pismem z dnia 28.02.2008 r. (data wpływu fax 04.03.2008 r.). W piśmie tym strona doprecyzowała stan faktyczny przedstawiony we wniosku ORD-IN o następującą kwestię:

• działalność gospodarcza prowadzona jest spółce jawnej od 02.04.2002 r., której przedmiotem działalności jest sprzedaż i montaż podłóg drewnianych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mamy prawo do skorzystania z przywileju jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego samochodu ciężarowego zgodnie z art. 22 k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, odpowiedź brzmi-tak Każdy ze wspólników spełnienia warunek bycia „małym podatnikiem ” zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kupowany środek trwały nie jest samochodem osobowym wg. art. 5a pkt 19 ustawy i jest zaliczany do grupy 7 Klasyfikacji Środków Trwałych. Zdaniem wnioskodawcy są to warunki wystarczające do skorzystania z przywileju jednorazowej amortyzacji do wysokości 50 000,00 Euro w roku podatkowym zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Pojawiające się opinie niektórych Organów Skarbowych jakoby „małym podatnikiem” w rozumieniu ustawy dla celów amortyzacji była cała spółka osobowa (jej łączny przychód decyduje o takim statusie) a tylko dla celów „kwartalnych zaliczek” art. 44 ust. 3h i ust. 3i ustawy osoba fizyczna (limit określa suma przychodów z działalności prowadzonej indywidualnie i działalności w spółkach osobowych nie będących osobą prawną wydają się całkowicie nieuprawnione.

Ustawa dotyczy podatników, osób fizycznych i „małym podatnikiem” w rozumieniu tej ustawy może być tylko osoba fizyczna. Nie można instrumentalnie traktować definicji „małego podatnika” w zależności od celu i zagadnienia w jakim została ona użyta. Przyjęcie stanowiska że dla celów amortyzacji „małym podatnikiem” jest spółka prowadziłoby do wniosku, że zasady opodatkowania działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie są korzystniejsze niż dla działających w ramach spółek osobowych, co byłoby sprzeczne z podstawową zasadą równego traktowania podmiotów względem prawa.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam , co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. W 2007r. za małego podatnika można było uznać tego, który za 2006 rok nie przekroczył kwoty 3.180.000 zł przychodu brutto, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 02 października 2006 roku (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,9745 zł x 800000 = 3.179.600 zł, w zaokrągleniu 3.180.000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Skoro zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką. Dlatego też kryterium małego podatnika musi spełniać podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych, tj. w przedmiotowej sprawie spółka, a nie jej wspólnicy.

W związku z powyższym, zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50.000 euro, określony w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800.000 euro, określony w art. 5a pkt 20, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wartość przychodu Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), a więc podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych, przekroczyła w 2006 roku kwotę 3.180.000,00 zł, w związku z czym podmiot ten (spółka) nie może zostać uznana za małego podatnika i nie ma prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w 2007 roku. Tym samym z możliwości tej nie może skorzystać również wspólnik tej spółki. Mając na uwadze powyższe zajęte przez Pana stanowisko w kwestii definicji „małego podatnika” dla potrzeb jednorazowej amortyzacji jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.