INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2007 r. (data wpływu 11 stycznia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obniżenia przychodu o udzielone bonifikaty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obniżenia przychodu ze sprzedaży leków o udzielone klientom bonifikaty w sytuacji, gdy operacja ta nie jest wyszczególniona na dokumencie sprzedaży.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13.03.2008 r.

W przedmiotowym wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie ogólno dostępnych aptek, zajmujących się sprzedażą leków i produktów farmaceutycznych. Przy sprzedaży niektórych leków, zarówno tych które mają ceny urzędowe jak i umowne udzielane są kupującym bonifikaty. Bonifikaty są rodzajem preferencji cenowej i polegają na tym, że ostateczna kwota do zapłaty przez kupującego jest obniżana o pewną kwotę. Fakt ten nie wpływa na obniżenie ceny leku wyszczególnionej na dokumencie sprzedaży - paragonie z kasy rejestrującej (fiskalnej).

Do kasy wpływa kwota utargu pomniejszona o wartości udzielonych bonifikat. Są one rejestrowane przez komputerowy system sprzedaży i wykazywane w zestawieniach emitowanych przez ten system.

Ponadto Wnioskodawca podaje, że działalność gospodarcza jest opodatkowana na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości 19% podstawy obliczenia podatku, oraz że prowadzone są księgi rachunkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód ze sprzedaży, będący przychodem z działalności gospodarczej wpływającym na wielkość dochodu, a zatem i na podstawę opodatkowania, powinien być przyjmowany w kwotach należnych pomniejszonych o kwoty udzielonych bonifikat...

Wnioskodawca wskazuje, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie zawiera definicji bonifikaty.

Przyjmując zatem definicję słownikową, że bonifikata jest zmniejszeniem ustalonej ceny towaru lub usługi, zniżką od ustalonej ceny towaru ze względu na przewidywaną lub faktyczną stratę kontrahenta albo stałe powiązania między stronami, wielkość zakupów itp. okoliczności, to zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej powinna być kwota należna z tytułu sprzedaży leków pomniejszona o udzielone bonifikaty oraz należy podatek o towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) – za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Mając na uwadze treść powołanego przepisu należy zauważyć, że przychodem z działalności gospodarczej są kwoty należne. Skoro więc z umowy między stronami wynika, że kwotą należną jest ta kwota, którą klient faktycznie wpłaca do kasy (sprzedawca nie żąda od niego żadnej innej kwoty na podstawie zawartej umowy) to kwota ta – co do zasady - stanowi przychód należny, podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawy podatkowe nie definiują pojęcia „bonifikata”, a zatem należy odnieść się do definicji słownikowych. Według Słownika Języka Polskiego PWN, pod redakcją M. Szymczyka, Warszawa 1996 r. str. 178 – bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi; zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę, opust, rabat.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przychodem z tytułu prowadzenia apteki są kwoty należne z tytułu sprzedaży leków, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Wartość udzielonych bonifikat pomniejsza więc przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. W praktyce, przychodem apteki są faktycznie osiągnięte utargi dzienne ze sprzedaży leków lub materiałów medycznych oraz kwoty otrzymanej refundacji ceny leku lub materiału medycznego wydawanego ubezpieczonemu bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Nadmienić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii dokumentowania bonifikat, jednak prawidłowe ich udokumentowanie jest konieczne dla możliwości obniżenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z treścią art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Kwestie prowadzenia ksiąg rachunkowych (ich prawidłowości) reguluje Rozdział 2 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przyjęta formuła prawna cytowanego przepisu oznacza ścisłą korelację instytucji interpretacji z definicją legalną pojęcia "przepisy prawa podatkowego" – zawartą w art. 3 pkt 2 ww. ustawy –które zdefiniowane są jako przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż unormowania ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w powyżej cytowanym przepisie, tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

Niezależnie od tego należy jednak przyjąć, że o ile dokumenty, na podstawie których dokonywane są księgowania udzielanych klientom „bonifikat” są, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o rachunkowości, rzetelne, tj. zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, której dotyczą, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21 tej ustawy, oraz wolne od błędów rachunkowych – wówczas dokumentują w sposób prawidłowy udzielane przy zakupie leków bonifikaty.

Jednocześnie nadmienić należy, ze podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 roku w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948 ze zm.).

Podkreślić również należy, że w momencie sprzedaży obie strony transakcji znają cenę sprzedaży danego leku. Cena ta powinna zatem znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że bonifikata polega na obniżeniu ostatecznej kwoty do zapłaty bez obniżenia ceny poszczególnych leków wyszczególnionych na dokumencie sprzedaży, tzn. paragonie. Pamiętać jednak należy, że dokumentem tym klient może posługiwać się w różnych celach, a wydany dokument nie odpowiada faktycznemu przebiegowi operacji gospodarczej. A jak wskazano we wniosku, już w momencie sprzedaży do kasy apteki wpływa kwota niższa, niż wykazana na paragonie.

Z tego względu przedstawione we wniosku stanowisko w świetle stanu faktycznego oraz przedstawionego stanu prawnego jest nieprawidłowe. Udzielone klientom bonifikaty, które nie zostały prawidłowo udokumentowane nie stanowią podstawy do pomniejszenia przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.