INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 23.04.2008 r. (data wpływu 30.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania ulgi podatkowej w związku ze sprzedażą otrzymanej darowizną nieruchomości przed upływem 5 lat - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zachowania ulgi podatkowej w związku ze sprzedażą otrzymanej darowizną nieruchomości przed upływem 5 lat.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Z dniem 4 października 2006 roku Wnioskodawczyni nabyła w drodze dziedziczenia, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr XXX położonego w W… przy ulicy P…(postanowienie Sądu Rejonowego dla W… z dnia 24 sierpnia 2007 roku, sygn. (…), o stwierdzeniu nabycia spadku). Decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego W…z dnia 12 lutego 2008 roku (............) stwierdzono, że w związku z powyższym nabyciem spadku, nie powstaje po stronie Wnioskodawczyni zobowiązanie podatkowe, gdyż zgodnie ze złożonym przez Wnioskodawczynię, oświadczeniem, zamieszkuje ona w odziedziczonym mieszkaniu. Tym samym, Wnioskodawczyni spełnia warunki określone w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym w dniu otwarcia spadku, to jest w dniu 4 października 2006 roku. W chwili obecnej Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem zbycia opisanego powyżej prawa do lokalu uzasadnionego koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych. Lokal mieszkalny położony w W przy ul. P, nabyty przez Wnioskodawczynię w drodze dziedziczenia, nie zaspokaja w pełni potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Budynek, w którym mieści się lokal został oddany do eksploatacji w 1969 roku (wielka płyta). W chwili obecnej jego stan techniczny uwzględnia niewątpliwie stan zużycia wynikający z upływu czasu. Rozwiązania technologiczne budynku odbiegają w znaczny sposób od standardów domów mieszkalnych budowanych po 2000 roku. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że zarówno wielkość mieszkania (54,5 m kw, mała łazienka) oraz ogólne warunki osiedla, na którym jest ono położone (brak bezpiecznych miejsc parkingowych, brak ochrony, zsyp, jedna winda przy uwzględnieniu, że mieszkanie znajduje się na siódmym piętrze) oraz plany założenia przez Wnioskodawczynię wraz z narzeczonym rodziny i jej powiększenia powodują konieczność zmiany warunków mieszkaniowych. Przy czym całą kwotę ze sprzedaży Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć na zakup nowego mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana sytuacja życiowa w jakiej znajduje się Wnioskodawczyni, będąca przyczyną potrzeby uzyskania bezpieczniejszych, lepszych warunków mieszkaniowych mieści się w zakresie uzasadnienia „konieczności zmiany warunków mieszkaniowych” w rozumieniu art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku... Tym samym, czy jeżeli będąc w powyższej sytuacji, Wnioskodawczyni dokona zbycia odziedziczonego prawa do lokalu oraz w ciągu 6 miesięcy nabędzie nowy lokal zaspokajający jej potrzeby mieszkaniowe, o których mowa powyżej i w nim zamieszka, to zachowa prawo do ulgi wymienionej w decyzji Naczelnika US W…z dnia 12 lutego 2008 roku...

Zdaniem wnioskodawcy:

Wprawdzie ustawodawca nie sprecyzował użytego pojęcia „konieczność zmiany warunków mieszkaniowych”, ale zdaniem Wnioskodawczyni, z koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych mamy do czynienia jeżeli wymagają one poprawy, w szczególności ze względu na planowane za łożenie oraz powiększenie rodziny. Uzasadnieniem zbycia lokalu, o jakim mowa w art. 16 ust. 7 powołanej ustawy, będzie więc konieczność ulokowania uzyskanych w ten sposób środków w inwestycję mającą na celu poprawę warunków mieszkaniowych. Dochowanie zaś tego przeznaczenia należy rozumieć jako warunek zachowania ulgi. Sytuacja taka ma miejsce w opisanym powyżej stanie faktycznym.

W ocenie Wnioskodawczyni, konieczność zmiany warunków mieszkaniowych uzasadniona jest także względami bezpieczeństwa i komfortu mieszkania. Zmiana lokalu położonego w starym budownictwie (wielka płyta, zsyp, brak ochrony, brak strzeżonego parkingu) na mieszkanie o większym metrażu w bloku wybudowanym po 2000 roku, monitorowanym (ochrona), posiadającym miejsca postojowe w garażu podziemnym w związku z planowanym założeniem rodziny spełnia przesłankę konieczności zmiany warunków mieszkaniowych, o której mowa w przepisie art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Konieczność zapewnienia bezpiecznych, komfortowych warunków mieszkaniowych niewątpliwie stanowi podstawę do podjęcia decyzji o założeniu i powiększeniu rodziny.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawczyni, zbycie odziedziczonego mieszkania z uwzględnieniem wskazanych powyżej okoliczności uzasadniających konieczność zmiany warunków mieszkaniowych z jednoczesnym zachowaniem terminu, nie będzie skutkowało utrata ulgi, o której mowa w art. 16 ust. 1 i 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku.

Wnioskodawczyni oświadcza, że w sprawie objętej przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa lub postępowanie kontrolne oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji zbycie udziału w budynku lub lokalu na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych oraz zbycie budynku lub lokalu, jeżeli było uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia. Przy czym obie przesłanki muszą wystąpić łącznie.

W świetle przytoczonego wyżej art. 16 ust. 7 ustawy, podstawą uzasadniającą zbycie lokalu może być jedynie wyjątkowa sytuacja życiowa podatnika, która powoduje konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania.

Konieczność w rozumieniu art. 16 tejże ustawy winna mieć charakter imperatywny, wskazujący na sytuację wyjątkową, gdy chodzi o kwalifikowaną potrzebę takiej zmiany.

Za przesłankę uzasadniającą zbycie lokalu mieszkalnego w świetle omawianej ustawy uznać należy trudne warunki materialne podatnika w sytuacji, gdy przeznaczył on środki pieniężne pochodzące ze sprzedaży mieszkania na zakup lokalu o mniejszej powierzchni i z mniejszym czynszem, w wyniku czego nastąpiła poprawa położenia materialnego podatnika. Okolicznością uzasadniającą konieczność zmiany warunków mieszkaniowych jest też stan zdrowia, jeśli w sposób oczywisty utrudnia lub uniemożliwia realizację potrzeb mieszkaniowych w lokalu nabytym w drodze darowizny. Wnioskodawca w złożonym wniosku powołuje się na swoją sytuację rodzinną, która uległa zmianie. Wnioskodawczyni planuje założenie i powiększenie rodziny. W ocenie Wnioskodawczyni, konieczność zmiany warunków mieszkaniowych uzasadniona jest także względami bezpieczeństwa i komfortu mieszkania. Powyższe fakty skłaniają Wnioskodawczynię do zmiany warunków mieszkaniowych. Dlatego też ma zamiar sprzedać mieszkanie, a środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczyć na mieszkania o większym metrażu w bloku wybudowanym po 2000 roku, monitorowanym (ochrona), posiadającym miejsca postojowe w garażu podziemnym.

Ustawodawca stwierdził, że jedynie „uzasadniona konieczność” zmiany warunków mieszkaniowych pozwala na zachowanie prawa do przewidzianej w art. 16 ust. 1 ulgi. Nie wystarcza zatem dla spełnienia tej przesłanki zwykła potrzeba zmiany warunków mieszkaniowych. Stosując wykładnię językową, pojęcie „konieczność” oznacza nieodzowność, przymus lub, że coś jest nieuchronne, nie dające się uniknąć. Zatem konieczność zmiany warunków mieszkaniowych występuje wówczas, gdy zachodzi nagła nieoczekiwana sytuacja życiowa, w której znalazł się podatnik. Opisana we wniosku sytuacja życiowa Wnioskodawczyni nie stanowi przesłanki konieczności zmiany warunków mieszkaniowych.

Reasumując, stwierdza się, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku nie spełnia Pani pierwszego z warunków do zachowania ulgi z tytułu zamieszkiwania, t. j. konieczności zmiany warunków mieszkaniowych. Nawet, gdyby spełniła Pani drugi warunek, zostanie utracone prawo do ulgi. Powyższy fakt wynika z tego, że przesłanki do zachowania powyższej ulgi muszą wystąpić łącznie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.