INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28.04.2008 r. (data wpływu 29.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych na remont lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych na remont lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest najemcą lokalu komunalnego położonego w budynku przy ul. X w W, gdzie większość lokatorów jest zrzeszona we Wspólnocie Mieszkaniowej. Uchwałą Wspólnoty, w lipcu 2006 r. rozpoczęto nadbudowę i remont budynku. W trakcie robót których zakres obejmował m.in. demontaż dachu, wykonywanych w okresie jesiennym 2006 r. doszło do wielokrotnego zalania deszczem wszystkich mieszkań na 2 piętrze budynku, w tym mieszkania Wnioskodawczyni. Powodem zalania mieszkania było złe, niedostateczne zabezpieczenie przed opadami stropu na 2 piętrze budynku.

Zakres szkód określiła komisja powołana przez Wspólnotę z udziałem wykonawcy. Sporządzono kosztorys inwestorski, w którym wartość robót określono na 6613,69 zł. Firma zaproponowała Wnioskodawczyni gotówkę, której przyjąć nie chciała, zażądała naprawy szkód.

W odpowiedzi od firmy usłyszała, „jeśli nie przyjmie Pani gotówki, zostanie Pani z niczym, gdyż nie mamy pracowników, którzy naprawią szkody”. Wnioskodawczyni pieniędzy jednak nie przyjęła. Za kilka dni do Wnioskodawczyni ponownie przyszedł pracownik firmy i kategorycznie odmówił naprawienia szkód. Wnioskodawczyni została zmuszona do przyjęcia kwoty 6615.00 zł. Remont Wnioskodawczyni wykonała we własnym zakresie, jest rencistką choruje na astmę oskrzelowa i remont naraził Wnioskodawczynię na straty materialne oraz zdrowotne.

Po wycenie robót, wykonawca wypłacił Wnioskodawczyni uzgodnioną kwotę wystawiając jednocześnie PIT-8C.

Kwota jaką otrzymała Wnioskodawczyni nie pokryła faktycznie poniesionych wydatków na zakup materiałów budowlanych oraz usług związanych z wyremontowaniem mieszkania i nie powinna podlegać opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Analizując złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, iż intencją Wnioskodawczyni było zapytanie dotyczące zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego w związku ze zwrotem nakładów poniesionych na remont lokalu mieszkalnego.

Zdaniem wnioskodawcy:

Stosownie do treści art. 363 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. Nr.16 poz.93 ze zm. ) naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego bądź przez zapłacenie odpowiedniej sumy pieniężnej. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawczyni uważa, że otrzymana kwota 6615,00 zł na podstawie art. 21 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. – jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, iż nie z jej winy zostało zniszczone mieszkanie w związku z czym nie powinna płacić podatku za wyrządzone jej szkody. Kwota z PIT – 8C nie stanowiła przychodu Wnioskodawczyni, a jedynie była faktycznym pokryciem strat, które i tak nie zostały do końca pokryte tą kwotą. Składając PIT – 36 okazało się, iż Wnioskodawczyni musiała zapłacić podatek w wysokości 1254,00 zł w sytuacji, gdy dochód miesięczny (renta) wynosi 604,00 zł. Wnioskodawczyni uważa, iż jest w tej sytuacji osobą dwukrotnie poszkodowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów – zgodnie z ust. 1a cyt. art. 9. Dochodem ze źródła przychodów, stosownie z ust. 2 cyt. art. 9 ustawy, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Koszty uzyskania przychodów reguluje art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia źródła przychodów, m. in. w pkt 9 inne źródła. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, zgodnie z art. 20 ust. 1, uważa się w szczególności – a zatem jest to lista przykładowa – kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednocześnie stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powyższa definicja przychodów ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie, o ile w przepisach szczególnych ustawodawca nie uregulował tej kwestii odmiennie. Według ustalonego poglądu, doktryny i judykatury, o przychodzie podatkowym możemy mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego. Z tego względu do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się pieniędzy uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot. Jakkolwiek bowiem w takich przypadkach podatnik otrzymuje do swojej dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, to jednak wcześniej był zobligowany do jej wyłożenia lub zobligowany jest do jej wydania po otrzymaniu.

Zgodnie z treścią art. 662 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.) wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę. Jak stanowi art. 681 Kodeksu cywilnego do drobnych nakładów, które obciążają najemcę lokalu należą w szczególności drobne naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak również drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu, dopływu i odpływu wody. W myśl powyższego w przypadku umowy najmu najemcę obciążają jedynie drobne nakłady związane ze zwykłym używaniem rzeczy, natomiast do pokrywania wszelkich kosztów remontu i większych napraw zobowiązany jest wynajmujący rzecz.

Treść art. 663 Kodeksu cywilnego wskazuje, że jeżeli w czasie trwania najmu rzecz wymaga napraw, które obciążają wynajmującego, a bez których rzecz nie jest przydatna do umówionego użytku, najemca może wyznaczyć wynajmującemu odpowiedni termin do wykonania napraw. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu najemca może dokonać koniecznych napraw na koszt wynajmującego.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni poniosła ze środków otrzymanych w ramach odszkodowania za zniszczenia (jak również ze środków własnych) znaczne nakłady na naprawę szkód powstałych w wyniku złego zabezpieczenia dachu przez firmę wykonującą prace remontowe. Wielokrotnemu zalaniu uległo mieszkanie Wnioskodawczyni. Zakres szkód określiła komisja powołana przez wspólnotę z udziałem wykonawcy. Sporządzono kosztorys inwestorski, w którym wartość robót określono na 6613,69 zł. Firma zaproponowała Wnioskodawczyni gotówkę, której przyjąć nie chciała, zażądała naprawy szkód. Firma odmówiła dokonania naprawy tłumacząc się tym, iż nie posiada pracowników, którzy mogli by wykonać remont. Wnioskodawczyni została zmuszona do przyjęcia gotówki i naprawienia szkód we własnym zakresie.

Mając powyższe na uwadze zwrot nakładów na remont zniszczonego przez firmę remontującą mieszkania, o ile nie będzie obejmował zwrotu drobnych nakładów połączonych ze zwykłym użytkowaniem przedmiotu najmu, które obciążały najemcę nie będzie stanowił dla Wnioskodawczyni przysporzenia majątkowego i tym samym nie będzie podlegał opodatkowaniu.

Krańowo należy dodać, iż dołączone do wniosku dokumenty nie podlegają analizie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.