INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani A., przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura – 12 maja 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania w darowiźnie towarów handlowych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania w darowiźnie towarów handlowych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 18 maja 2007 r. wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Natomiast w wydanym zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej podano datę rozpoczęcia działalności od 1 maja 2007 r. W dniu 17 maja 2007 r. czyli przed faktycznym rozpoczęciem działalności gospodarczej, otrzymała od swojego ojca w formie darowizny przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (umowa darowizny w formie aktu notarialnego), w którego skład wchodzą m. in. rzeczy ruchome, a wśród nich towary handlowe. Towary handlowe otrzymane w ramach przedsiębiorstwa ujęła w spisie z natury sporządzonym na dzień rozpoczęcia działalności. Remanent końcowy sporządziła wg stanu na 31 grudnia 2007 r. Przy obliczaniu dochodu z działalności gospodarczej uzyskanego w roku 2007 uwzględniła (zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych) remanenty (początkowy i końcowy) co miało wpływ na wysokość kosztów uzyskania przychodów a tym samym na dochód uzyskany w 2007 r. Nadmienia również, iż w 2007 roku prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów a podatek dochodowy rozliczała na zasadach ogólnych określonych w art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, nabycie przeze mnie własności przedsiębiorstwa tytułem darowizny podlegało podatkowi od spadków i darowizn (lecz korzystało ze zwolnienia) dlatego też zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, darowizna omawianego przedsiębiorstwa nie podlegała podatkowi dochodowemu (przepisy tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wartość towarów otrzymanych w drodze darowizny (jako składnik darowanego przedsiębiorstwa) należało potraktować jako remanent początkowy u obdarowanego i uwzględnić przy ustalaniu dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej za rok 2007...

Zdaniem wnioskodawczyni, jako obdarowana, otrzymane w darowiźnie towary handlowe powinna wykazać w spisie z natury, który sporządziła na dzień rozpoczęcia działalności i wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wynika to z postanowień zawartych w § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, obowiązek sporządzenia i wpisania do księgi spisu na dzień rozpoczęcia działalności. Towary nabyte w drodze darowizny stają się własnością obdarowanego. Obdarowany ma więc prawo ująć towary stanowiące jego własność jako remanent początkowy. Przepisy ww. rozporządzenia określają sposób wyceny towarów objętych spisem. § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia określa jak ustala się cenę zakupu w przypadku otrzymania składnika majątku w drodze darowizny. Z ww. przepisów jednoznacznie wynika, iż towary otrzymane jako darowizna przed rozpoczęciem wykonywania działalności powinny się znaleźć w remanencie początkowym.Z kolei art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi jak określić dochód z działalności gospodarczej wynikający z prowadzonej księgi przychodów i rozchodów. Dochodem jest różnica pomiędzy przychodem i kosztami jego uzyskania powiększona o różnice remanentowe (lub pomniejszona). W celu poprawnego wyliczenia dochodu za rok 2007 należy różnicę pomiędzy przychodem a kosztami jego uzyskania pomniejszyć (powiększyć) o różnicę pomiędzy remanentem końcowym i początkowym.Brak możliwości uwzględnienia otrzymanych w drodze darowizny towarów, w remanencie początkowym skutkowałaby w praktyce opodatkowaniem 19%, 30% lub 40% całego przychodu ze sprzedaży omawianych towarów (w przypadku ich sprzedaży) lub całej wartości wg cen zakupu (w przypadku wykazania ich w remanencie końcowym. Zatem wartość towarów otrzymanych w drodze darowizny powinna zostać ujęta w remanencie początkowym i uwzględniona na koniec roku przy obliczaniu dochodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.Stosownie do § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury” na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Towary handlowe objęte spisem z natury winny być wycenione według cen zakupu lub nabycia albo wg cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia (por. § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia).Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że wnioskodawczyni powinna była ująć otrzymane w drodze darowizny towary handlowe w remanencie początkowym, a w remanencie końcowym towary handlowe nie sprzedane na koniec roku podatkowego i wartość tych remanentów wpisać do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przy czym, w myśl § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia przez cenę zakupu rozumie się ceną, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

W myśl natomiast art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższy przepis uzależnia zatem możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia łącznie wymienionych warunków:

• musi on zostać poniesiony przez podatnika,
• między poniesionym wydatkiem a osiągniętym lub możliwym do osiągnięcia przychodem musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy,
• nie może on być wskazany w katalogu negatywnym, tj. wymieniony jako wyłączony spod możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (katalog ten określa art. 23 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
  
  

Biorąc powyższe po uwagę stwierdzić należy, iż skoro nabycie towarów handlowych nastąpiło w drodze darowizny (nieodpłatnie), wartość tych towarów nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, albowiem nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo zatem ciążącego na wnioskodawczyni obowiązku ujęcia ww. towarów w remanencie początkowym, (a towarów nie sprzedanych na koniec roku podatkowego w remanencie końcowym) ich wartość wynikająca z wyceny tych remanentów, nie może być brana pod uwagę, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.