INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2008 r. (data wpływu 23 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów ponoszonych na zakup artykułów spożywczych wykorzystywanych do przygotowania przez pracowników posiłków profilaktycznych uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2008 r. (data wpływu 10 lipca 2008 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-481/08-2/AŻ z dnia 27 czerwca 2008 r. (data doręczenia 30 czerwca 2008 r.) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów ponoszonych na zakup artykułów spożywczych wykorzystywanych do przygotowania przez pracowników posiłków profilaktycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. (zwana dalej „Spółką”) jest zobowiązana na mocy przepisów kodeksu pracy oraz rozporządzenia z dnia 23 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów do zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych. Spółka przyjęła praktykę polegającą na tym, że pracownicy sami nabywają artykuły spożywcze, z których przygotowują posiłki, a następnie rozliczają się z ich zakupu ze Spółką przedstawiając faktury dokumentujące zakup artykułów spożywczych. Każdy pracownik przedstawia oddzielną fakturę. Spółka zwraca pracownikowi kwotę odpowiadającą wydatkom faktycznie poniesionym przez pracownika na nabycie artykułów spożywczych, z których pracownik przygotował posiłek profilaktyczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zwrot pracownikowi kosztów poniesionych na zakup artykułów spożywczych wykorzystanych do przygotowania przez pracownika posiłków profilaktycznych jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy kwota zapłacona pracownikowi powinna być doliczona do przychodów pracownika z umowy o pracę...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy zwrot wydatków poniesionych przez pracownika na zakup artykułów spożywczych przeznaczonych do przygotowania posiłków profilaktycznych korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej Ustawą PIT).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 11 Ustawy PIT wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Przepisy Kodeksu pracy zobowiązują pracodawcę do nieodpłatnego zapewnienia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych odpowiednich posiłków i napojów, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepis ten przewiduje wydanie odpowiedniego rozporządzenia. Zostało ono wydane w dniu 28 maja 1996 r. (Rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów dalej zwane „Rozporządzeniem”). Określa ono rodzaje posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny one spełniać oraz przypadki ich wydawania.

Zgodnie z przepisami ww. Rozporządzenia, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych może zapewnić w czasie pracy korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych. Rozporządzenie dopuszcza również możliwość przyrządzania posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.

Zwracając koszty kupowanych przez pracowników artykułów spożywczych Spółka de facto zapewnia pracownikowi artykuły niezbędne do przygotowania posiłków profilaktycznych. Spółka przyjęła rozwiązanie, zgodnie z którym pracownik sam decyduje jakie artykuły spożywcze kupi, co pozwala pracownikowi na dowolne konstruowanie składu posiłków profilaktycznych. Zdaniem Spółki zwracając pracownikowi koszty poniesione na zakup artykułów spożywczych (na podstawie przedłożonych przez pracownika faktur) Spółka działa zgodnie z przepisami Rozporządzania.

Dlatego też Spółka jest zdania, że otrzymane przez pracownika środki (stanowiące zwrot wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych) są zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Spółka nie powinna doliczać kwoty zwracanej pracownikom do ich przychodów z umowy o pracę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura, lub renta.

Art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust.1 pkt 11 tejże ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Stosownie do art. 232, zawartego w dziale X „Bezpieczeństwo i higiena pracy”, ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Przepis ten zawiera delegację do określenia w drodze rozporządzenia, rodzajów tych posiłków i napojów oraz wymagań, jakie powinny spełniać, a także przypadków i warunków ich wydawania.

Powyższe określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279).

Zgodnie z § 1 pkt 1 tego rozporządzenia pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2, zgodnie z którym, jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1. korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2. przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów.
   
   

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka jest zobowiązana do zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych. Przepisy rozporządzenia nie przewidują zwrotu pracownikom kwot odpowiadających wydatkom faktycznie ponoszonym na nabycie artykułów spożywczych, z których przygotowują posiłki profilaktyczne.

Zatem, pracodawca zobowiązany jest doliczyć wartość wpłacanych pracownikom kwot za artykuły spożywcze do pozostałych przychodów pracownika, naliczyć oraz pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Reasumując zwrot kosztów ponoszonych przez pracowników na zakup artykułów spożywczych wykorzystanych do przygotowania posiłków profilaktycznych nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zatem kwoty wypłacane pracownikom powinny być doliczane do przychodów pracownika ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock