INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2008 r. (data wpływu 17 marca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości pominięcia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej przy sprzedaży biletu uprawniającego nabywcę do korzystania z usług, które podlegają obowiązkowi ewidencji za pomocą kasy oraz takich, które nie podlegają temu obowiązkowi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości pominięcia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży biletu uprawniającego nabywcę do korzystania z usług, które podlegają obowiązkowi ewidencji za pomocą kasy oraz takich, które nie podlegają temu obowiązkowi.

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnikiem jest spółka z o. o., gdzie jedynym właścicielem kapitału jest gmina miejska. Podstawową działalnością Spółki jest świadczenie usług przewozowych w rozkładowym transporcie osób, sklasyfikowanych w PKWiU 60.21.2. Działalność ta jest objęta podatkiem od towarów i usług w wysokości 7% (poz. 142 zał. nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług). Spółka w ramach swej działalności wykonuje także inne czynności związane w sposób bezpośredni lub pośredni z drogowym transportem osób oraz pojazdami mechanicznymi. Ponadto Spółka świadczy również usługi w zakresie przewozu osób w transporcie wodnym (PKWiU 61.20.1). Usługi te świadczone są statkiem pasażerskim na jeziorze. Rejsy mają charakter przewozów regularnych wg ustalonego rozkładu rejsów, a każdy rejs ma kilka przystanków na trasie zamkniętej pętli. Na każdym przystanku jest możliwość wejścia na pokład kolejnych pasażerów, którzy opłacają przejazd do rąk kasjera pokładowego – jest to jedyne miejsce opłacania przejazdu statkiem. Biletem jest paragon z kasy fiskalnej.

Usługi przewozowe w rozkładowym transporcie osób sklasyfikowane w PKWiU pod poz. 60.21.2 korzystają z prawnego zwolnienia z ewidencji obrotu przy pomocy kas rejestrujących.

W obrębie usług żeglugi pojawiła się propozycja uatrakcyjnienia oferty handlowej. Propozycja ta ma charakter oferty skierowanej szczególnie do turystów i ma być zmaterializowana w postaci papierowego „biletu miejskiego”. W zamierzeniach organizatorów turystyki (autorów pomysłu) bilet taki dawałby prawo przejazdu autokarem komunikacji miejskiej, a więc do skorzystania z usługi sklasyfikowanej w PKWiU 60.21.2 lub prawo przejazdu statkiem, a więc do skorzystania z usług sklasyfikowanej w PKWiU 61.20.1 – z użyciem jednego biletu, bez określenia w nim ilości uprawnień do skorzystania z którejkolwiek z usług, a jedynym ograniczeniem byłaby czasowa ważność biletu.

Przychody ze sprzedaży takiego biletu inkasowałby przewoźnik. Traktowane byłyby one w łącznej kwocie, bez wyodrębniania części za poszczególne źródła przychodu, gdyż nie ma metody na rzetelne policzenie ilości przypadków użycia biletu w autobusie. W drugim obszarze – w żegludze możliwa byłaby uciążliwa rejestracja ilości wejść na pokład z określeniem czy osoba kwalifikuje się do przejazdu z użyciem biletu normalnego lub ulgowego. Mogłaby z tego wyniknąć wycena wartości, lecz to, jako czynność – jest podatkowo niewiarygodna. W ten sposób uzyska się przychód, lecz nie ma wiarygodnego sposobu na obliczenie w jakiej wysokości należy ten przychód zakwalifikować do obrotu objętego obowiązkiem ewidencji za pomocą kasy rejestrującej, a w jakiej do obrotu objętego zwolnienie z obowiązku tej ewidencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z punktu widzenia prawa podatkowego możliwe jest pominięcie zapisu w kasie rejestrującej wartości obrotu dotyczącego działalności, w stosunku do którego istnieje obowiązek ewidencji ściśle określonego obrotu, ustalonego równolegle z obrotem objętym zwolnieniem z tego obowiązku...

Odbywałoby się to w warunkach, gdzie:

• bilety sprzedaje i pieniądze z tej sprzedaży od klientów przyjmuje Spółka,
• nie ma wiarygodnie ustalonego obrotu ze sfery usług, który objęty jest obowiązkiem ewidencji za pomocą kasy rejestrującej.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma możliwości, aby obrót, który musi być objęty ewidencją w kasie fiskalnej nie był w niej rejestrowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Obrotem, w rozumieniu art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W art. 111 ust. 7 pkt 3 ww. ustawy upoważniono Ministra Finansów do wydania rozporządzenia, w którym może uregulować kwestie zwolnienia określonych grup podatników (zwolnienia podmiotowe) lub niektórych czynności (zwolnienia przedmiotowe) na czas określony z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Powyższa delegacja została zrealizowana przez wydanie rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 245, poz. 1807), a przypadki, w których podatnik może korzystać ze zwolnienia z obowiązku instalacji kas rejestrujących zostały wyszczególnione w § 2 i 3 tego rozporządzenia.

W § 2 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 czerwca 2008 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia, w którym to pod pozycją nr 6 wymienione zostały „przewozy miejskie rozkładowe pasażerskie, inne niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę W.) lub związek komunalny” symbol PKWiU 60.21.2.

Natomiast świadczenie usług sklasyfikowanych w PKWiU 61.20.1 polegających na przewozie osób w transporcie wodnym, jako nie wymienione w omawianych zwolnieniach, podlega obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zamierza wprowadzić bilet dający uprawnienie nabywcy do skorzystania z usługi przejazdu autokarem komunikacji miejskiej, a więc do skorzystania z usługi sklasyfikowanej w PKWiU 60.21.2 oraz przejazdu statkiem, a więc do skorzystania z usługi sklasyfikowanej w PKWiU 61.20.1.

Analizując przedstawione zdarzenie przyszłe oraz cytowane przepisy stwierdzić należy, iż Spółka nie ma możliwości pominięcia ewidencji obrotu i kwot należnego podatku przy zastosowaniu kasy rejestrującej z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przedmiotowego biletu uprawniającego do przejazdu autobusem oraz statkiem (dokumentującego łączny obrót z tytułu świadczenia usług zarówno tych, z tytułu świadczenia których obrót winien być ewidencjonowany za pomocą kasy rejestrującej oraz takich, z tytułu świadczenia których jest zwolniony z tego obowiązku).

Brak ewidencji obrotu i kwot należnego podatku za pomocą kasy rejestrującej przy sprzedaży omawianego biletu naruszałby przepisy zawarte w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o ile oczywiście sprzedaż dokonywana byłaby na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.