INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 13.04.2008 r. (data wpływu 21.04.2008 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 06.07.2008 r. (data wpływu 09.07.2008 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 27.06.2008 r. Nr IPPB2/415-699/08-2/MK o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego w wyniku zawartej ugody sądowej z tytułu nieuzasadnionego i niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę i naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego w wyniku zawartej ugody sądowej z tytułu nieuzasadnionego i niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę i naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Na podstawie zawartej ugody sądowej Wnioskodawczyni zostało wypłacone odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego i niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę i naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu. Przedmiotowe odszkodowanie zostało wypłacone na mocy przepisu art. 45 § 2 oraz art. 18.3d Kodeksu pracy.

Podstawą skierowania sprawy do sądu były liczne uchybienia związane z procedurą wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę poprzez naruszenie art. 30§ 4, art. 30§ 5 Kodeksu pracy oraz naruszenie zasad równego traktowania w zatrudnieniu poprzez naruszenie art. 11.1, art. 18.3a § 1 i 2 art. 18.3a § 4 Kodeksu pracy.

W wyniku przeprowadzenia negocjacji ugodowych została zawarta ugoda sądowa, na podstawie której pozwany zobowiązał się zapłacić na rzecz Wnioskodawczyni odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, oraz odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu w terminie 7 dni od daty uprawomocnienia się postanowienia sądu o umorzeniu postępowania.

Przedmiotowe odszkodowanie zostało wypłacone w terminie na rachunek bankowy Wnioskodawczyni zgodnie z treścią zawartej ugody.

Z uwagi na braki formalne w złożonym wniosku, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 27.06.2008 r. Nr IPPB2/415-699/08-2/MK wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez:

• podanie z jakim dniem zostało uzyskane przedmiotowe odszkodowanie.

• zweryfikowanie daty wypełnienia wniosku (w poz. 54 widnieje data wypełnienia wniosku 13.04.2007 r.)
  
  

Wniosek uzupełniono prawidłowo w wyznaczonym terminie weryfikując datę wypełniania wniosku na dzień 13.04.2008 r. oraz podając datę uzyskania odszkodowania tj. 24.07.2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone na podstawie ugody sądowej przez byłego pracodawcę odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego i niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę i naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni

Otrzymane odszkodowanie podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.). O czym utwierdziła Wnioskodawczynię w przekonaniu uzyskana w dniu 07.04.2008 r. informacja udzielona przez konsultantkę Biura Krajowej Informacji Podatkowej

Odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę i naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu, korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Mając na uwadze orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r. sygn. akt SK 51/06 (Dz. U. z 2006 r. Nr 226, poz. 1657), w którym orzekł o niezgodności z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej zapisu ustawy w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej, odszkodowania, o których mowa w art. 21. ust. 1 pkt 3 ww. ustawy otrzymane na podstawie ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, należy uznać za zwolnione od opodatkowania niezależnie od tego czy odszkodowanie wypłacono na podstawie wyroku, ugody sądowej czy też umowy.

Wnioskodawczyni wskazuje, że tożsame stanowisko w sprawie występuje również w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego np.: wyrok z 28.03.2007 r. Sygn. akt IIFSK467/06.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Takim przychodem jest również przedmiotowe odszkodowanie wynikające z zawartej ugody sądowej z tytułu niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę i naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu.

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu, niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę i naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94 ze zmianami).

W myśl art. 45 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 ww. ustawy). Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 411; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 ww. ustawy)

Zgodnie z art. 47¹ ustawy Kodeks pracy odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Natomiast przepis art. 18 3d ustawy Kodeks pracy stanowi o prawie pracownika do otrzymania odszkodowania z tytułu naruszenia przez pracodawcę zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Z treści, ww. artykułu wynika, że osoba wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów, t.j. ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz na podstawie przepisu wykonawczego jakim jest rozporządzenie Rady Ministrów o wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.
   
   

Jednakże Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r. sygn. akt SK 51/06, uznał, iż art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej jest niezgodny z Konstytucją. Konsekwencją takiego uregulowania jest bowiem naruszenie zasady równości wobec prawa, poprzez zróżnicowanie sytuacji osób, które uzyskiwały odszkodowania na podstawie wyroków sądowych i ugód sądowych. Ponadto wyłączenie zwolnienia odszkodowania ustalonego ugodą sądową stało w sprzeczności z konstytucyjną zasadą demokratycznego państwa prawnego i prowadziło do rażącej niespójności rozwiązań prawnych.

Orzeczenie powyższe ogłoszone zostało w Dzienniku Ustaw w dniu 11 grudnia 2006 r. w związku z czym odszkodowania wypłacone na podstawie ugody sądowej, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego i niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę i naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu. Przyznano je na podstawie ugody zawartej przed sądem. Należy przy tym stwierdzić, iż było to odszkodowanie, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy, oraz ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz na podstawie przepisu wykonawczego jakim jest rozporządzenie Rady Ministrów o wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę. Sprawia to, iż otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie należy do kategorii odszkodowań, do których zastosowanie będzie miał art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże w związku z tym, iż wyłączenie od zwolnienia podatkowego w stosunku do odszkodowań, o których mowa w pkt 3 lit. g) powyższego przepisu zostało uznane za niezgodne z Konstytucją, to w świetle powyższego przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie można natomiast zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że odszkodowania otrzymane na podstawie ustaw i przepisów aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, należy uznać za zwolnione od opodatkowania niezależnie od tego czy odszkodowanie wypłacono na podstawie wyroku, ugody sądowej czy też umowy.

Jak już wskazano powyżej powołany wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2006 r. zawiera rozstrzygnięcie o niekonstytucyjności badanego art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie, w jakim przepis ten wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej.

Tak więc, stwierdzona tym wyrokiem niekonstytucyjność ww. artykułu jest uznana tylko w takim zakresie, w jakim wskazano w sentencji orzeczenia.

Powyższe oznacza, iż zwolnienie z opodatkowania otrzymanego odszkodowania, przewidzianego Kodeksem pracy dotyczy tylko odszkodowań przyznanych na podstawie zawartych ugód albo wyroków sądowych

Reasumując otrzymane w wyniku zawartej ugody sądowej odszkodowanie z tytułu nieuzasadnionego i niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę i naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego nie ma ono natomiast zastosowania do odszkodowań wypłacanych na podstawie zawieranych umów. Mając na uwadze powyższe zajęte przez Panią stanowisko uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.