INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.05.2008 r. (data wpływu 26.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania ustalonego ugodą sądową - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania ustalonego ugodą sądową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu lutym br. Spółka wypłaciła byłej pracownicy kwotę 45.500 zł bruttotytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę.

Od powyższej kwoty Spółka potrąciła podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% tj. 8645 zł, na podstawie art.21 ust 1 pkt 3g „z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód”.

Podatek został odprowadzony na konto Urzędu Skarbowego dnia 20.03.2008 r.

Wypłaty Spółka dokonała na podstawie protokołu sądu rejonowego dla M. St. W… Wydział P… oraz dołączonej ugody. Z treści ugody wynikało że: „pozwany M… zobowiązuje się wypłacić powódce kwotę 45500 zł brutto tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę”.

Była pracownica uznaje potrącenie podatku za bezprawne podając podstawę art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

„Inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wypłaconego odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę, wynegocjowanego w ramach ugody należało:

• potrącić podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art.21 ust. 1 pkt 3 g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
• nie potrącać podatku na podstawie art. 21 ust 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podatek został potrącony ponieważ wypłata odszkodowania wynikała z zawartej ugody – podstawa art. 21 ust. 1 pkt 3g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę, zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. jedn. Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94 ze zmianami).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka wypłaciła pracownicy odszkodowanie za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę.

W myśl art. 45 § 1 Kodeksu pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka (...) o odszkodowaniu. Rozmiar tego odszkodowania określa art. 471 Kodeksu pracy, który stanowi, iż odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.
   
   

Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r. sygn. akt SK 51/06, uznał,iż art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej jest niezgodny z Konstytucją. Konsekwencją takiego uregulowania jest bowiem naruszenie zasady równości wobec prawa, poprzez zróżnicowanie sytuacji osób, które uzyskiwały odszkodowania na podstawie wyroków sądowych i ugód sądowych. Ponadto wyłączenie zwolnienia odszkodowania ustalonego ugodą sądową stało w sprzeczności z konstytucyjną zasadą demokratycznego państwa prawnego i prowadziło do rażącej niespójności rozwiązań prawnych. Orzeczenie powyższe ogłoszone zostało w Dzienniku Ustaw w dniu 11 grudnia 2006 r., w związku z czym odszkodowania wypłacone od tego dnia, na podstawie ugody zawartej przed sądem, korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W przedmiotowej sprawie odszkodowanie przyznano na podstawie ugody zawartej przed sądem. Należy przy tym stwierdzić, iż było to odszkodowanie, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy. Co prawda strony negocjując ugodę mogły uzgodnić wysokość odszkodowania, ale musiała się ona mieścić w granicach przewidzianych prawem, w tym przypadku art. 471 Kodeksu pracy. Nad zgodnością z prawem zawartej ugody czuwał sąd na mocy art. 203 § 4 w związku z art. 223 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego.

Wypłacone przez Spółkę odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ przedmiotowe odszkodowanie wypłacone na podstawie ugody sądowej jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych tym samym Spółka nienależnie pobrała zaliczkę na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).