INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) w związku ze złożonym wnioskiem z dnia 27 lutego 2008 r. (data wpływu 3 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad przechowywania ksiąg rachunkowych

stwierdzam, co następuje:

W dniu 3 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad przechowywania ksiąg rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 listopada 2007 r. Spółka – w wyniku prywatyzacji bezpośredniej – nabyła od Skarbu Państwa przedsiębiorstwo państwowe Przedsiębiorstwo Budownictwa z siedzibą w N. W tym samym dniu, Spółka wniosła aportem do nowoutworzonej spółki o nazwie – Przedsiębiorstwo Budownictwa Sp. z o.o. w N., zorganizowaną część nabytego przedsiębiorstwa państwowego. Nowopowstała spółka (spółka z o.o.) jest spółką zależną wobec Wnioskodawcy. Została utworzona w celu zapewnienia ciągłości kontynuacji działalności gospodarczej prywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która została wniesiona aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, weszły między innymi księgi rachunkowe prowadzone przez przedsiębiorstwo państwowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy księgi rachunkowe i pozostała dokumentacja podatkowa dotycząca nabytego przedsiębiorstwa państwowego powinna być przechowywana w siedzibie Wnioskodawcy, czy też w siedzibie nowoutworzonej spółki zależnej, do której aportem wniesiono zorganizowaną część przedsiębiorstwa państwowego...

Zdaniem Spółki, obowiązek przechowywania ksiąg podatkowych i innej dokumentacji podatkowej ciąży na Przedsiębiorstwie Budownictwa Sp. z o.o. (podmiocie zależnym od Wnioskodawcy). Jest to spowodowane faktem wniesienia w formie aportu stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa także ksiąg i dokumentacji podatkowej, które są niezbędne do zapewnienia prawnej ciągłości kontynuacji działalności gospodarczej sprywatyzowanego przedsiębiorstwa państwowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazuje, że:

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zmianami), podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Definicja ksiąg podatkowych zawarta w art. 3 pkt 4 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż są nimi księgi rachunkowe, podatkowa księga przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Terminy przechowywania ksiąg rachunkowych i dowodów księgowych reguluje w art. 86 § 1 Ordynacja podatkowa – do czasu upływu okresu przedawnienie zobowiązania podatkowego. Przepisy podatkowe nie wskazują jednak zasad i sposobu przechowywania tej dokumentacji. Odrębnymi przepisami dotyczącymi prowadzenia ewidencji rachunkowej, w których określono miejsce, sposób i okres przechowywania zbiorów, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zmianami).

Z przepisów ustawy o rachunkowości wynikają obowiązki jednostki między innymi w zakresie:

• gromadzenia i przechowywania dowodów księgowych (art. 4 ust. 3 pkt 6 tej ustawy),
• miejsca prowadzenia ksiąg rachunkowych (art. 11 tej ustawy),
• zasad przechowywania ksiąg rachunkowych (art. 13 ust. 4, art. 71 tej ustawy),
• zasad przechowywania dowodów księgowych, dokumentów inwentaryzacyjnych, przyjętych zasad rachunkowości, ksiąg rachunkowych oraz sprawozdań finansowych (art. 73 tej ustawy),
• terminów przechowywania zbiorów (art. 74 tej ustawy).

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przyjęta formuła prawna cytowanego przepisu oznacza ścisłą korelację instytucji interpretacji z definicją legalną pojęcia "przepisy prawa podatkowego" – zawartą w art. 3 pkt 2 ww. ustawy – które zdefiniowane są jako przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż unormowania ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w powyżej cytowanym przepisie, tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

Odrębną kwestią natomiast jest fakt, iż niezależnie od tego w jakim miejscu – zgodnie z odrębnymi przepisami – przechowywane są dokumenty, na podstawie których dokonuje się księgowań, a także księgi rachunkowe, w których dokonywane są zapisy, w sytuacji gdy zostaje wszczęta kontrola podatkowa, podmiot kontrolowany powinien zapewnić dostęp do dokumentów w siedzibie lub w miejscu, gdzie one się znajdują, jednocześnie umożliwiając organowi podatkowemu realizację wszelkich uprawnień proceduralnych i kontrolnych. Przepis art. 285a Ordynacji podatkowej, na który powołuje się Spółka, ogranicza organ podatkowy, co do miejsca przeprowadzenia kontroli. Wyraża również zasadę, że czynności kontrolne mogą być prowadzone tylko w dniach i czasie prowadzenia działalności przez kontrolowanego, nie dłużej niż osiem godzin dziennie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.