INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B. M. przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2008r. (data wpływu do tut. Biura 03 kwietnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania emerytury wypłacanej z niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej Deutsche Rentenversicherung osobie fizycznej zamieszkałej w Polsce - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 03 kwietnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania emerytury wypłacanej z niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej Deutsche Rentenversicherung osobie fizycznej zamieszkałej w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w związku z pracą w Niemczech w latach 1988-2000, od 2004r. otrzymuje z Niemiec emeryturę, która wypłacana jest przez Bank PKO BP. Od przesyłanej z Niemiec emerytury Bank pobierał zaliczki na podatek dochodowy. Zaliczki pobrane przez Bank wnioskodawca rozliczał w ramach corocznych zeznań podatkowych. W listopadzie 2007r. Banku poinformował wnioskodawcę o zaprzestaniu pobierania dalszych zaliczek na podatek dochodowy od emerytury pobieranej z Niemiec, w związku z otrzymywaniem jej z Deutsche Rentenversicherung. Wnioskodawca uzyskał od pracownika Banku telefoniczną informację, iż dalsze niepobieranie tych zaliczek wynika z umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a dotychczasowe ich pobieranie było niezgodne z przepisami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym dokonana przez wnioskodawcę interpretacja faktów oraz wniosków wyciągniętych z pisma Banku oraz rozmowy z jego pracownikiem jest właściwa...

Zdaniem wnioskodawcy emerytura otrzymywana z Niemiec nie podlega i nie podlegała opodatkowaniu w Polsce, w związku z czym pobranie od niej przez Bank zaliczek na podatek dochodowy było niesłuszne. Jednocześnie wnioskodawca zwrócił się o wyrażenie zgodny na wystąpienie o zwrot pobranego wcześniej w Polsce podatku od wypłaconej emerytury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003r. (Dz. U. z 2005r. Nr 12, poz. 90 ), emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polska) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.
Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.
Świadczeniami, których dotyczą postanowienia art. 18 ust. 2 umowy, są m.in. świadczenia przyznane przez Niemiecką Federalną Instytucję Ubezpieczeń Rentowych - Deutsche Rentenversicherung .

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika iż, wnioskodawca otrzymuje emeryturę wypłacaną z niemieckiej instytucji ubezpieczeniowej Deutsche Rentenversicherung.

Zatem mając na uwadze przedstawiony powyżej stan prawny oraz faktyczny, należy stwierdzić, że emerytura ta jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, o którym mowa w art. 18 ust. 2 w/w umowy i podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech, wobec czego stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

W związku z tym, należy uznać, iż od wypłacanej przez Deutsche Rentenversicherung emerytury podlegającej opodatkowaniu tylko w Niemczech, nie należało pobierać zaliczek na podatek dochodowy.

Ponadto organ podatkowy nadmienia, że zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ww. ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.
Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przedmiotowej sprawie wygasa - po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji).
Wskazać trzeba także, że wniosek o stwierdzenie nadpłaty składa się do Naczelnika właściwego urzędu skarbowego, a do złożenia tego wniosku nie jest wymagana zgoda innego organu podatkowego.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a,43-300 Bielsko-Biała.