INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2008 r. (data wpływu 26 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej (dwóch wspólników, udziały po 50%), w której w 2007 roku wartość sprzedaży (łącznie z VAT) przekroczyła kwotę odpowiadającą równowartości 800.000 euro. Wnioskodawca jednocześnie prowadzi działalność gospodarczą pod własnym nazwiskiem. Jego przychody osiągnięte z tytułu udziału w spółce i działalności gospodarczej nie przekroczyły w 2007 roku kwoty 800.000 euro. W przypadku wspólnika sytuacja przedstawia się podobnie.

W 2008 roku spółka cywilna planuje zakupić środki trwałe i skorzystać z jednorazowej amortyzacji środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT.

Wnioskodawca ma wątpliwości co do interpretacji art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uważa, że przychody i koszty osiąga jako spółka, ale z podatku dochodowego rozlicza się indywidualnie. Skoro wysokość przychodów i kosztów osiąganych w spółce cywilnej wpływa na jego indywidualny dochód do opodatkowania, to spółka cywilna mimo przekroczenia limitu 800.000 euro może skorzystać z jednorazowej amortyzacji.

W świetle art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca podaje, że jest małym podatnikiem - analogicznie jak jego wspólnik.

Wnioskodawca podał, że w publikacjacji portalu internetowego Bankier z dnia 3 sierpnia 2007 r.: pt. Twoja Firma według Agnieszki Adamczyk, konsultanta w Departamencie doradztwa podatkowego HLB Frąckowiak i Wspólnicy, podano, że:

„W przypadku spółek cywilnych podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy, a nie spółka. Oznacza to, że każdy ze wspólników pozostaje małym podatnikiem tak długo, aż przychody ze sprzedaży przypadające na tego wspólnika przekroczą limit ustawowy. Również limit dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych do równowartości kwoty 50.000 euro przysługuje każdemu ze wspólników.”

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Kto jest - w świetle art. 5a pkt 20 ww. ustawy – małym podatnikiem: Wnioskodawca jako osoba fizyczna, czy spółka cywilna...
2. Jeżeli Wnioskodawca wraz ze wspólnikiem są małymi podatnikami, to czy działając jako spółka cywilna mogą skorzystać z jednorazowej amortyzacji środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT...

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo że w spółce cywilnej w ubiegłym roku wartość ze sprzedaży przekroczyła kwotę odpowiadającą równowartości 800.000 euro może ona skorzystać z jednorazowej amortyzacji zakupionych przez spółkę środków trwałych – maszyn i urządzeń za kwotę nieprzekraczającą 50.000 euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro, łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2008 roku za małego podatnika można uznać tego podatnika, który za 2007 rok nie przekroczył kwoty 3.014.000 zł przychodu brutto.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Skoro zarówno przychody jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką. Dlatego też kryterium małego podatnika musi spełniać podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych, tj. w przedmiotowej sprawie spółka, a nie jej wspólnicy.

W związku z powyższym, zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50.000 euro, określony w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800.000 euro, określony w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników. Ze złożonego wniosku wynika, że wartość przychodu spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), a więc podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych, przekroczyła w 2007 roku kwotę 800.000 euro, w związku z czym spółka nie może zostać uznana za małego podatnika i nie ma prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w 2008 roku. Tym samym z możliwości tej nie może skorzystać wspólnik tej spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.