INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2008 r. (data wpływu 22 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie daty powstania przychodu podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie daty powstania przychodu podatkowego, uzupełniony następnie pismem Spółki z dnia 18 marca 2008 r. (data wpływu 21 marca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi pasażerskiego transportu rozkładowego lądowego (PKWiN 60.21). W związku z prowadzeniem tej działalności, sprzedaje pasażerom bilety miesięczne. Sprzedaż biletu następuje w miesiącu poprzedzającym miesiąc wykonania usługi. Bilet określa termin, w którym na jego podstawie przysługuje prawo przejazdu. Przykładowo, bilet sprzedany w grudniu 2007 r. uprawnia pasażera do przejazdów w miesiącu styczniu 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kiedy należy rozpoznać przychód podatkowy: w miesiącu sprzedaży biletu (grudzień 2007 r.), czy w miesiącu, w którym wykonywana będzie usługa (styczeń 2008 r.)...

Zdaniem Wnioskodawcy - zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Spółka, sprzedając bilet w miesiącu grudniu, uzyskała przedpłatę na usługę, której wykonanie nastąpi w miesiącu styczniu. Przepis art. 12 ust. 3c tej ustawy stanowi natomiast, że za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie. W omawianym przypadku jest to miesiąc styczeń, tzn. miesiąc wykonania usługi przez przewoźnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej określa przepis art. 12 ust. 3a tej ustawy. Stanowi on, że za datę powstania tego przychodu uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Odnosząc powyższe unormowanie do sytuacji opisanej w stanie faktycznym, należy stwierdzić, że przychód osiągany przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług przewozów pasażerskich powstaje w dacie zaistnienia najwcześniejszego z wymienionych zdarzeń:

• wykonania usługi,
• wystawienia faktury,
• uregulowania należności przez usługobiorcę.

W analizowanym przypadku, z chwilą wydania biletu miesięcznego uprawniającego do korzystania z przejazdów środkami komunikacji miejskiej w danym okresie Wnioskodawca sprzedaje usługę transportową. Jednocześnie, pasażer kupujący bilet dokonuje ostatecznego i definitywnego uregulowania należności za tę usługę. Pieniądze otrzymane przez Spółkę tytułem zapłaty ceny biletu stanowią zatem Jej przychód w dacie sprzedaży biletu, tj. w miesiącu grudniu 2007 r., a nie z końcem okresu, w jakim pasażer ma prawo korzystać z usług transportowych (styczeń 2007 r.). Wynika to z treści cytowanego art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawiony stan faktyczny nie mieści się natomiast w dyspozycji normy ustanowionej art. 12 ust. 3c omawianej ustawy. W myśl tego przepisu, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Co prawda, w analizowanym przypadku Spółka wykonuje usługę w okresie całego miesiąca, jednak jest ona rozliczana jednorazowo. Zawierając umowę świadczenia usług przewozów pasażerskich, strony nie ustaliły okresów rozliczeniowych.

Nie znajdzie tu również zastosowania przepis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do przychodów podatkowych nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Pełna zapłata za usługę, dokonana w momencie zawarcia umowy świadczenia usług komunikacji miejskiej, nie może być bowiem traktowana jako wpłata na poczet tej usługi.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym przychód podatkowy Spółki z tytułu sprzedaży biletów okresowych, dokonywanej w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym usługobiorca jest uprawniony do korzystania z przejazdów środkami transportu pasażerskiego, powstaje w dacie uregulowania należności za te bilety, czyli w dacie ich sprzedaży (grudzień 2007 r.), a nie z końcem okresu ich ważności (styczeń 2008 r.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.