INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Ł., przedstawione we wniosku z dnia 06 marca 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 11 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej ujawnionej wartości niematerialnej i prawnej oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania prowadzonej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2008r. wpłynął do tut. Biura w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej ujawnionej wartości niematerialnej i prawnej oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania prowadzonej działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1991 roku prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. W 1992 roku dla potrzeb jego firmy powstał znak firmowy, który został stworzony (narysowany) nieodpłatnie przez zaprzyjaźnionego grafika. W 1998 roku wnioskodawca wystąpił do Urzędu Patentowego z wnioskiem o zastrzeżenie znaku towarowego i w 2000 roku otrzymał dokument potwierdzający jego ochronę. Od 1992 roku wartość niematerialna i prawna związana ze znakiem towarowym nie była ujęta w ewidencji środków trwałych.

W tym roku wnioskodawca planuje dokonać wniesienia swojego zorganizowanego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

W trakcie tej transakcji, przeniesie na Spółkę również i prawo do znaku towarowego, a Spółce, w związku z powyższym, będzie przysługiwać roszczenie do Urzędu Patentowego do przeniesienia na nią ochrony znaku. Przed dokonaniem takiego przekształcenia, w związku z koniecznością zmiany podmiotu, któremu przysługiwać będzie ochrona znaku towarowego planuje dokonać wyceny przedmiotowego znaku i w takiej wartości wnieść go do Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do ujawnionego środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) ma zastosowanie art. 22g ust. 8 i 9, w związku z art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ustaleniu wartości początkowej takiego środka trwałego w drodze wyceny dokonanej przez biegłego powołanego przez podatnika...
Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od tak ustalonej wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej...

Zdaniem wnioskodawcy, art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podatnikowi możliwość amortyzacji m. in. praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), w której ochroną objęte są między innymi znaki towarowe. Wartość niematerialna i prawna, którą jest bezspornie znak towarowy, nie została dotychczas ujawniona w ewidencji środków trwałych, a co za tym idzie nie była amortyzowana. Ujawnienie środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej powoduje konieczność ustalenia wartości początkowej środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej). Wnioskodawca uważa, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze stworzeniem znaku towarowego przez grafika, który ten znak niejako podarował wnioskodawcy i na tą okoliczność w/w nie posiada żadnych dokumentów to potwierdzających. Zgodnie z art. 22g ust. 9, w związku z art. 22g ust. 8 oraz art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy nie ma możliwości ustalenia wartości środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej) wytworzonego przez podatnika (otrzymanego w inny nieodpłatny sposób) przyjmuje się jako wartość początkową środków trwałych wartości rynkowe ustalone przez biegłego powołanego przez podatnika. Ustalona w ten sposób wartość początkowa ujawnionego środka trwałego (znaku towarowego) pozwoli na zaliczenie w koszty uzyskania przychodu amortyzacji liczonej od tej wartości początkowej zarówno w firmie wnioskodawcy jak i w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, do której zostanie wniesione zorganizowane przedsiębiorstwo w zamian za udziały. W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma również określenie dnia, na który powinna być wykonana wycena wartości początkowej przez biegłego. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wycenę dokonuje się na dzień oddania do używania środka trwałego. W przedmiotowej sprawie, wg wnioskodawcy, mamy do czynienia z trzema datami, które można brać pod uwagę w celu ustalenia wartości początkowej:

1. data przekazania tego znaku przez grafika – rok 1992
2. data objęcia ochroną przedmiotowego znaku – rok 1998
3. data ujawnienia środka trwałego – rok 2008.
   
   

Zdaniem wnioskodawcy najbardziej właściwym byłoby dokonanie wyceny na dzień objęcia ochroną prawną tego znaku towarowego, który dopiero wówczas został usankcjonowany w obrocie gospodarczym przez co stał się kompletnym i zdatnym do użytku środkiem trwałym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. art. 22b. ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Na warunkach określonych w ww. ustawie Prawo własności przemysłowej (art. 6 ust. 1 tej ustawy) udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe, które jako wartości niematerialne i prawne podlegają amortyzacji.

Podkreślić zatem należy, iż unormowania zawarte w art. 22b ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają zastosowanie jedynie w odniesieniu do praw ochronnych na znaki towarowe, które zostały przez podatnika nabyte.

Jak wynika ze złożonego wniosku, wnioskodawca w 1992r. nabył nieodpłatnie znak graficzny a następnie w 1998r. uzyskał jego ochronę prawną poprzez stosowne zgłoszenie w Urzędzie Patentowym. Dlatego też stwierdzić należy, iż skoro na gruncie przedmiotowej sprawy wnioskodawca nie nabył korzystającego z ochrony prawnej znaku towarowego, to nie nabył on tym samym mogącego podlegać amortyzacji prawa będącego wartością niematerialną i prawną w rozumieniu cyt. art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poniesione, a związane z ww. ochroną znaku towarowego wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej o ile spełniają wymogi określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06 marca 2008r., jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.