Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1141/12/MD
z 5 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu 20 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 listopada 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury zwrotu podatku dla podróżnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 29 listopada 2012 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania procedury zwrotu podatku dla podróżnych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi zakład produkcyjny zajmujący się produkcją różnego rodzaju maszyn rolniczych do obróbki gleby, takich jak: kosiarki rotacyjne, pługi zawieszane, brony zawieszane do spólchniania gleby, glebogryzarki, ścinacze zielonek, kopaczki jednorzędowe do kopania ziemniaków, obsypniki zawieszane do pielęgnacji ziemi. Wnioskodawca produkuje również części zamienne do tych maszyn oraz całe podzespoły. Ponadto sprzedaje materiały zakupione do magazynu. Są to różnego rodzaju blachy, płaskowniki, kątowniki, ceowniki, farby, opryskiwacze zawieszane do zwalczania chwastów, jak i nawożenia nawozów w płynach, rozsiewacze do nawozów w granulacie. Wnioskodawca jako przedmiot działalności gospodarczej zgodnie z klasyfikacją działalności wskazał: 33.12.Z, 33.20.Z, 95.22.Z, 28.30.Z, 25.62.Z, 46.73.Z, 46.74.Z, 49.41.Z, 46.77 Z, 47.78.Z, 47.99.Z.

W opinii Wnioskodawcy, który – jak wskazał - zapoznał się z obowiązującą ustawą o VAT, spełnia wszystkie warunki art. 126 i art. 127 ustawy i może dokonywać zwrotu VAT dla podróżnych „TAX FREE FOR TOURISTS”. W przyszłości zamierza dokonywać sprzedaży towaru tą metodą poza państwa unijne na rzecz osób fizycznych niezamieszkujących w Unii Europejskiej.

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

1. Czy istnieje prawne ograniczenie sprzedaży towaru metodą „TAX FREE FOR TOURISTS” na jednym dokumencie? Czy mogą być wypisane poniższe ilości na jednym dokumencie dla jednego podróżnego?


Przykład:


1. kosiarka rotacyjna: 50 szt.,
2. obsypnik zawieszany: 3 - 46 szt.,
3. belki obsypnika: 3 - 70 szt.,
4. opryskiwacz zawieszany 400 L: 20 szt.
   



2. „Czy sprzedawcę powinien interesować sposób wywozu tego towaru - jakim transportem”?
3. Co oznacza pojęcie „bagażu osobistego podróżnego”, czy oznacza to towar podręczny, czy nie ma ograniczenia co do ilości?
4. Jeżeli towar został wywieziony przez granicę poza Wspólnotę Europejską i otrzymano stosowny dokument potwierdzający wywiezienie, opatrzony w odpowiednie pieczęcie urzędowe - w jakim terminie dokonuje się korekty deklaracji VAT-7: w miesiącu sprzedaży, czy miesiącu, w którym otrzymano potwierdzenie, nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym podróżny dokonał zakupu?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu do wniosku):

1. Zgodnie z ustawą o VAT minimalna kwota łącznej wartości zakupu powinna wynosić nie mniej niż 200 zł. Nie jest natomiast określona wartość górnej granicy na dokumencie „TAX FREE FOR TOURISTS”, więc można wypisać każdą ilość maszyn rolniczych, części do tych maszyn lub podzespołów, a także innego towaru. Warunkiem jest to, aby dokument „TAX FREE FOR TOURISTS” był odpowiednio wypisany (zgodnie z art. 128 ustawy), opieczętowany oraz został podpięty paragon zgodny z wypisem na dokumencie.
2. Ustawa o VAT nie określa jaki transport może być używany do wywozu towaru poza Unię Europejską przez podróżnego, zatem „sprzedającego to w ogóle nie powinno interesować”.
3. „Po zapoznaniu się z ustawą nie ma określenia jakie ilości można wywozić, a bagaż osobisty to może być różny, bo ustawa tego nie interpretuje. Podróżnego ustawa określa jako osobę fizyczną nie mającą stałego zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej zwanymi dalej podróżnymi”.
4. Według ustawy o VAT (art. 126-130) korektę można złożyć za miesiąc, w którym miała miejsce sprzedaż lub dokonać korektę w bieżącej deklaracji składanej po otrzymaniu dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0%. W ocenie Wnioskodawcy najlepszym sposobem będzie korygowanie bieżącej deklaracji VAT po otrzymaniu dokumentu „TAX FREE FOR TOURISTS”, zgodnego z ustawą i dokonać zwrotu, podatku w formie gotówkowej lub przelewem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do brzmienia art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - zwanej dalej ustawą - przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Zgodnie z dyspozycją art. 126 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej „podróżnymi”, mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

W ust. 2 ww. artykułu wskazano, że stałe miejsce zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.

Właściwym w tym miejscu, pomimo braku wyraźnego odesłania przez ustawodawcę, jest odwołanie się (w ramach wykładni systemowej wewnętrznej) do definicji bagażu osobistego zawartej w art. 56 ust. 5 ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, przez bagaż osobisty, o którym mowa w ust. 1, rozumie się cały bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym, wjeżdżając na terytorium kraju, jak również bagaż, który przedstawi on później organom celnym, pod warunkiem przedstawienia dowodu, że bagaż ten był zarejestrowany jako bagaż towarzyszący w momencie wyruszenia w podróż przez przedsiębiorstwo, które było odpowiedzialne za jego przewóz. Bagaż osobisty obejmuje paliwo znajdujące się w standardowym zbiorniku dowolnego pojazdu silnikowego oraz paliwo znajdujące się w przenośnym kanistrze, którego ilość nie przekracza 10 litrów, z zastrzeżeniem art. 77.

Artykuł 56 ust. 6 ustawy wyjaśnia, że przez przywóz o charakterze niehandlowym, o którym mowa w ust. 1, rozumie się przywóz spełniający następujące warunki:

1. odbywa się okazjonalnie;
2. obejmuje wyłącznie towary na własny użytek podróżnych lub ich rodzin lub towary przeznaczone na prezenty.

Stosując natomiast wykładnię językową wskazać należy, że przez „bagaż” rozumie się: „rzeczy zapakowane w paczki, walizki, itp., które podróżujący ma ze sobą lub wysyła je za opłatą do miejsca przeznaczenia pociągiem, samolotem, itp.” (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. VIII, Warszawa 1993, t. 1, str. 111), a przez „osobisty” rozumie się: „odnoszący się do danej osoby, będący własnością danej osoby, właściwy danej osobie, własny, prywatny” (tamże - t. 2, str. 553).

Powyższe regulacje prawa wewnętrznego są odzwierciedleniem przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347 str. 1 ze zm.) - zwanej dalej Dyrektywą.

W świetle bowiem art. 146 ust. 1 lit. b) Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa (...),

Zgodnie z art. 147 ust. 1 zd. pierwsze Dyrektywy, w przypadku gdy dostawa towarów, o której mowa w art. 146 ust. 1 lit. b), dotyczy towarów przewożonych w bagażu osobistym podróżnych, zwolnienie to ma zastosowanie wyłącznie po spełnieniu następujących warunków:

1. podróżny nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty;
2. towary zostaną przetransportowane poza terytorium Wspólnoty przed końcem trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostawa została dokonana;
3. całkowita wartość dostawy, z VAT, przekracza kwotę 175 EUR lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej ustalaną raz w roku przy zastosowaniu kursu wymiany obowiązującego w pierwszym dniu roboczym października ze skutkiem od 1 stycznia roku następnego.

W art. 4 pkt 17 Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. WE L 302, str. 1 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307 - dalej WKC), zawarta jest definicja zgłoszenia celnego, zgodnie z którą jest to czynność, poprzez którą osoba wyraża, w wymaganej formie i określony sposób, zamiar objęcia towaru określoną procedurą celną. Jedną z procedur celnych wymienionych w art. 4 pkt 16 WKC jest wywóz.

Procedura wywozu jest podstawową formą wyprowadzania towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty, a warunkiem realizacji tej procedury jest opuszczenie przez towar obszaru Wspólnoty w tym samym stanie, w jakim znajdował się w chwili przyjęcia zgłoszenia do wywozu.

Zgłoszenie celne do procedury wywozu może być dokonane m.in. w formie pisemnej, zgłoszenia ustnego lub każdej innej czynności, przez którą osoba władająca towarami wyraża wolę objęcia ich procedurą celną, o ile możliwość taka jest zgodna z przepisami przyjętymi zgodnie z procedurą Komitetu (art. 61 WKC).

Przepis art. 205 Rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L 253 str. 1 ze zm.; Dz. U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3 - dalej RWKC ) stanowi, iż urzędowym wzorem zgłoszenia celnego towarów dokonywanego na piśmie w ramach zwykłej procedury w celu objęcia ich procedurą celną lub ich powrotnego wywozu zgodnie z art. 182 ust. 3 Kodeksu jest jednolity dokument administracyjny.

Z kolei przepis art. 226 RWKC wskazuje, że przedmiotem ustnego zgłoszenia celnego do wywozu mogą być:

1. towary pozbawione charakteru handlowego:



1. znajdujące się w bagażu osobistym podróżnych, lub
   
2. wysyłane przez osoby fizyczne;
   



2. towary określone w art. 225 lit. b);
3. towary określone w art. 231 lit. b) i c);
4. inne towary, w przypadkach o niewielkim znaczeniu gospodarczym, o ile pozwolą na to organy celne.

Opierając się na analizie ww. regulacji można postawić uzasadnioną tezę, że system zwrotu podatku podróżnym uregulowany w rozdz. 6 dział XII „Procedury szczególne” ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy jedynie obrotu detalicznego, tj. takiego, które pozbawionego jest aspektu handlowego (w literaturze używa się określenia eksport detaliczny). Przesądza o tym nie tylko zastrzeżenie co do wywozu danego towaru w bagażu osobistym podróżnego, ale też możliwość zastosowania odformalizowanego zgłoszenia celnego w ramach procedury wywozu - zgłoszenia ustnego. Zatem dostawa takiego rodzaju towaru (towarów) albo takiej ilości danego towaru (towarów), że ich następcze wywiezienie poza terytorium Unii Europejskiej nie jest możliwe w bagażu osobistym podróżnego nie może korzystać z przedmiotowej procedury szczególnej. Dostawa i wywóz towaru, których ilość wskazuje na charakter inny niż detaliczny (prywatny, osobisty) winny podlegać zasadom ogólnym regulującym procedury eksportowe, czy to na gruncie podatku od towarów i usług, czy to na gruncie przepisów celnych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi zakład produkcyjny zajmujący się produkcją różnego rodzaju maszyn rolniczych do obróbki gleby. Produkuje również części zamienne do tych maszyn oraz całe podzespoły. Ponadto sprzedaje materiały zakupione do magazynu. Są to różnego rodzaju blachy, płaskowniki, kątowniki, ceowniki, farby, opryskiwacze zawieszane do zwalczania chwastów, jak i nawożenia nawozów w płynach, rozsiewacze do nawozów w granulacie. Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki art. 126 i art. 127 i może dokonywać zwrotu VAT dla podróżnych „TAX FREE FOR TOURISTS”. W przyszłości zamierza dokonywać sprzedaży towaru tą metodą poza państwa unijne na rzecz osób fizycznych niezamieszkujących w Unii Europejskiej. Przykładowa Wnioskodawca zamierza na jednym dokumencie dla jednego podróżnego udokumentować sprzedaż:

• 50 szt. kosiarki rotacyjnej,
• 3 - 46 szt. obsypnika zawieszanego,
• 70 szt. belki obsypnika,
• 20 szt. opryskiwacza zawieszanego.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą możliwości zastosowania do ww. sprzedaży procedury zwrotu podatku dla podróżnych.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa podatkowego oraz regulacji odrębnych stwierdzić należy, że ilość i rodzaj towarów, które Wnioskodawca zamierza zbywać na rzecz osób fizycznych niemających stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, wskazuje na inny niż detaliczny (prywatny, osobisty) charakter tego obrotu. Maszyny rolnicze, czy też inny asortyment przeznaczony do produkcji rolnej w takich ilościach (hurtowych) nie może zostać uznany za rzeczy o charakterze osobistym lub mieszczące się w bagażu osobistym.

Do ww. sprzedaży nie może mieć zastosowania art. 126 ust. 1 ustawy, gdyż nie można w tym przypadku mówić, że zakupione towary będą mogły być wywiezione przez podróżnych (kontrahentów Wnioskodawcy) poza terytorium Wspólnoty w bagażu osobistym (zdefiniowanym powyżej). W tym kontekście należy podkreślić – odnosząc się do pytania pierwszego – że dla zastosowania procedury zwrotu podatku dla podróżnych nie jest istotna ilość towarów wpisanych na jednym dokumencie, ale spełnienie wszystkich przesłanek, o których mowa powyżej.

W związku z tym, że na gruncie sytuacji przedstawionej we wniosku należy stosować zasady ogólne opodatkowania eksportu towarów, odpowiedź na pytania drugie, trzecie i czwarte oraz ocena stanowiska przyporządkowanego do każdego, stały się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.