POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 w związku z art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółdzielni zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 22 grudnia 2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 02.01.2007 r.) znak: .... Spółdzielnia zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że jednym z podstawowych celów działalności spółdzielni mieszkaniowej jest obsługa nieruchomości – dział 70 PKD. Spółdzielnia posiada w swoich zasobach następujące typy lokali: lokale mieszkalne, użytkowe i garaże. Do końca 2006 r. na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochody spółdzielni mieszkaniowych uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i z innych źródeł przychodów – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych i inne cele statutowe, z wyjątkiem działalności gospodarczej, były zwolnione z opodatkowania.

Na skutek nowelizacji ustawy od 01.01.2007 r. zwolnione to zostało ograniczone. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 wolne od podatku są: dochody spółdzielni mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Wobec powyższego Spółdzielnia prosi o potwierdzenie, że użyte w tym przepisie określenie „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” obejmuje (zgodnie z § 8 uchwały Nr 95 Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1973 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych – M.P. Nr 25 poz. 151) :
1. Budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym (dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wybudowane itp.) oraz uzupełniające je budynki mieszkalne (z wyposażeniem technicznym), jak:
#61485; garaże wolnostojące i parkingi wielopoziomowe,
#61485; budynki handlowo – usługowe,
#61485; budynki osiedlowych warsztatów i zakładów konserwacyjno-remontowych,
#61485; budynki administracji osiedlowych (biurowe i gospodarcze),
#61485; kotłownie i hydrofornie wolnostojące,
#61485; budynki dla osiedlowej działalności społeczno-wychowawczej.
2. Urządzenie i uzbrojenie terenów, na których znajdują się wymienione w pkt 1:
#61485; zbiorniki – doły gnilne, szamba,
#61485; rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,
#61485; sieci elektroenergetyczne i telefoniczne,
#61485; budowle inżynieryjne (studnie itp.),
#61485; budowle komunikacyjne, jak: drogi, ulice, chodniki,
#61485; ukształtowanie i zagospodarowanie terenu, jak: zieleń, urządzenia do zabaw dziecięcych, mała architektura, otwarte miejsca postojowe dla samochodów,
#61485; budowle sportowe, jak: boiska, pływalnie, baseny, itp.,
#61485; inne budowle, jak: latarnie oświetleniowe, ogrodzenia.

Stanowisko Spółki w tej sprawie:

Z uwagi na fakt, że pojęcie „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” nie zostało w ogóle zdefiniowane, ani w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych, ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółdzielni, zasadnym wydaje się fakt przyjęcia określenia „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” w brzmieniu wynikającym z uchwały Nr 95 Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1973 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych (M.P. Nr 25 poz. 151).

Według Spółdzielni słuszność takiego rozumienia gospodarki zasobami mieszkaniowymi potwierdzona została m. in. wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz decyzjami organów skarbowych.

Spółdzielnia posiada opracowany i zatwierdzony przez Radę Nadzorczą regulamin gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w którym przyjęto w ślad za opisanym wyżej, pojęcie zasobów mieszkaniowych.

Oceniając stanowisko Spółki wyrażone w sprawie, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U z 2000 r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów,z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity Dz. U z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Definiując pojęcie lokalu mieszkalnego ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych powołuje się na art. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903z późn. zm.), gdzie samodzielnym lokalem mieszkaniowym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi, w szczególności takimi jak piwnica, strych, komórka, garaż, służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Powoływana ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych nie zawiera definicji zasobu mieszkaniowego spółdzielni. Niemniej jednak analizując powszechnie dostępne publikacje oraz inne ustawy z zakresu prawa mieszkaniowego można zaobserwować pewną prawidłowość, jeżeli chodzi o operowanie przez autorów i ustawodawców pojęciem „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzona przez Spółdzielnię składają się wpływy z opłat (czynszów) pobieranych od członków spółdzielni oraz właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni.

Należności te kalkulowane są w takiej wysokości, aby pokrywały utrzymanie lokali mieszkalnych, pozostałych pomieszczeń przynależnych do nich, jak również koszty ich zarządu i administracji.

Biorąc pod uwagę charakter tych opłat oraz pokrywanych z nich kosztów, należy przyjąć, iż w ramach zasobów mieszkaniowych mieszczą się nie tylko lokale mieszkalne, ale także pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z lokali mieszkalnych, jak również ułatwiające mieszkańcom dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

W skład zasobów mieszkaniowych nie wchodzą zaś wymienione przez Spółdzielnię budynki handlowo – usługowe. Działalność w nich prowadzona nie jest niezbędna do prawidłowego korzystania z lokali mieszkalnych, ale zaliczyć ją należy do innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, wobec czego uzyskany z niej dochód będzie podlegał opodatkowaniu niezależnie od jego przeznaczenia.

Natomiast analiza wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, a przede wszystkim decyzji i postanowień organów skarbowych w analogicznych stanach faktycznych wskazuje na brak jednolitej linii orzeczniczej. Ponadto nie stanowią one wiążącej wykładni prawa, a wyrażony w nich pogląd prawny wiąże w indywidualnej sprawie, w której zapadł konkretny wyrok, decyzja bądź postanowienie.

Należy nadmienić, iż uchwała Nr 95 Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1973 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych (M.P. Nr 25 poz. 151) została uchylona z dniem 01 stycznia 1984 r.. W sytuacji tej bezzasadne jest powoływanie się przez Spółdzielnię na przepisy, które dawno utraciły swoją moc prawną.

Mając na względzie stan faktyczny oraz wykładnię leksykalną gospodarki zasobami mieszkaniowymi, postanawiam jak w sentencji.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiążę organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy– do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowejw Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.