POSTANOWIENIE

Na podstawie: art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pani z dnia 14 grudnia 2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

uznaję za prawidłowe

stanowisko Podatnika:

1. iż w przypadku, gdy usługobiorca nie żąda wystawienia rachunku przychód, ze świadczenia usług może być udokumentowany dokumentem wewnętrznym,
2. iż koszty utrzymania gabinetu mieszczącego się w wydzielonej części budynku jednorodzinnego należy rozliczać procentem wg zajmowanej jego powierzchni do ogólnej powierzchni mieszkalnej budynku.

UZASADNIENIE

Z treści złożonego w dniu 14 grudnia 2006 r. wniosku wynika, że od 11 maja 1998 r. prowadzi Pani gabinet masażu i bioenergoterapii w wydzielonej części budynku mieszkalnego, stanowiący 11,43% ogólnej powierzchni, opodatkowany do 2006 roku zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej.

Od 1 stycznia 2007 r. planuje Pani zmienić formę opodatkowania na zasady ogólne.

Wnioskodawca stwierdza, iż

1. w przypadku świadczenia ww. usług, gdy usługobiorca nie żąda wystawienia rachunku, przychód z tego tytułu może być udokumentowany dowodem wewnętrznym,
2. koszty utrzymania gabinetu tj. zużycie energii elektrycznej, gazu, ogrzewania należy rozliczyć procentem wg zajmowanej powierzchni do ogólnej powierzchni.

Tut. organ podatkowy rozstrzygając powyższą kwestię wziął po uwagę, co następuje.

Zgodnie z § 19 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami – na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dokonana wykładnia gramatyczna powołanego wyżej art. 22 ust. 1 „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” wskazuje, że podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich racjonalnie i gospodarczo uzasadnionych wydatków z zastrzeżeniem postanowień art. 23, jednakże pod warunkiem wykazania ich bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu tj. istnieje przyczynowo-skutkowa relacja pomiędzy tymi wielkościami.

Zatem dla uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu wystarczy, aby podatnik wykazał związek przyczynowy pomiędzy wydatkiem a racjonalnie spodziewanym przychodem oraz sprawdził czy dany wydatek nie znajduje się wśród wydatków nieuznanych za koszty.

Ciężar udowodnienia faktu, iż dany wydatek miał związek z przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów ciąży na podatniku.

Zatem koszty utrzymania gabinetu w budynku mieszkalnym mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w takim stosunku, a jakim pozostaje jego powierzchnia w stosunku do ogólnej powierzchni budynku.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 powołanej ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.