POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 w związku z art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 28 grudnia 2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu – 29 grudnia 2006 r.) znak: xyz Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że spółka Y będąca udziałowcem większościowym w spółce X, udzieliła na mocy umowy oprocentowanej pożyczki spółce X na czas określony do 30.11.2006 r. Po wygaśnięciu umowy strony dokonały potrącenia wzajemnych należności (spółka Y była zobowiązana do dokonania wpłaty na rzecz spółki Xz tytułu podwyższenia kapitału, natomiast spółka X zobowiązana była do zwrotu pożyczki wraz z należnymi odsetkami).

Pytanie Spółki brzmi:

Czy w opisanej powyżej sytuacji skompensowane odsetki od pożyczki stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszt uzyskania przychodu dla spółki X i przychód dla spółki Y?

Stanowisko Spółki w tej sprawie:

Zdaniem Spółki potrącenie jest formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 Kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty. Z brzmienia przepisów art. 12 ust. 4 pkt 2 i art. 16 ust. 1 pkt 11 nie wynika, iż otrzymanie (zapłata) odsetek powinno nastąpić wyłącznie w oparciu o faktyczny przepływ środków pieniężnych. Według Spółki, nie ulega wątpliwości, iż potrącenie (kompensata) jest formą regulowania zobowiązań i należności, którego skutki zrównane są z zapłatą. Wobec powyższego odsetki rozliczone poprzez kompensatę uznać należy za otrzymane (zapłacone), a zatem generujące przychody oraz koszty uzyskania przychodów.

Ustosunkowując się do powyższego stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U z 2000 r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) oraz pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: „wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów)”, jak również „naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów”).

Z przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 11 nie wynika, iż zapłata odsetek od pożyczek (kredytów) winna nastąpić w oparciu o faktyczny przepływ środków pieniężnych, czyli za pomocą pieniądza (banknotów, monet); jednostek pieniężnych (krajowych i zagranicznych), tak w gotówce jak i na rachunku bankowym lub w formie lokaty pieniężnej; czeków i weksli obcych, jeżeli są one płatne w ciągu 3 miesięcy od daty ich wystawienia; oraz metali szlachetnych, jeżeli nie są zaliczane do rzeczowych składników majątku obrotowego.

W sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę, odsetki będące kosztem dysponowania pożyczonym kapitałem, zostały uregulowane na mocy umowy potrącenia wzajemnych należności.

Kompensatę (potrącenie) czyli sposób umorzenia wierzytelności wzajemnych w sytuacji, gdy dwa podmioty są względem siebie dłużnikami i wierzycielami regulują art. 498 oraz art. 503 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93), traktujące potrącenie jako formę zapłaty.

Wobec powyższego, skompensowane odsetki od pożyczki w rozumieniu przepisów cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszt uzyskania przychodu.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiążę organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy– do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowejw Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.