DECYZJA

Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 8, poz. 60) Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu z 28 czerwca 2006r., Nr PP/443-24-1-2-GK/06, którym udzielono interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, w sprawie podatku od towarów i usług-

zmienia treść zaskarżonego postanowienia.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 24 marca 2006r. Jednostka zwróciła się do organu podatkowego I instancji z wnioskiem o pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydawania i sprzedaży czasopism. W celu uatrakcyjnienia oferty dołącza do sprzedawanych czasopism różnego rodzaju towary, które są wytwarzane metodami poligraficznymi oraz metodami innymi niż poligraficzne. Powyższe ma służyć zwiększeniu ilości sprzedawanych czasopism. Spółka nabywa przedmiotowe towary i następnie dołącza je do czasopism, nie prowadząc jednocześnie ewidencji osób, którym gadżety (towary) są przekazywane.

W związku z powyższym Jednostka zadała pytanie, czy „cena nabycia”, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 (dotyczy stanu prawnego po 1 czerwca 2005r.) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług(Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), jest ceną netto, czy też ceną brutto. W opinii Jednostki jako cenę nabycia w tym przypadku należy rozumieć cenę netto.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu w odpowiedzi na powyższe zapytanie, wydał postanowienie z dnia 28 czerwca 2006r., nr PP/443-24-1-2-GK/06, w którym uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, iż w celu zdefiniowania pojęcia „cena nabycia” posłużyć się należy definicją „ceny”, zawartą w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 79, poz. 1050 ze zm.), z której wynika, iż „cena” to wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Powyższe oznacza, iż ceną nabycia, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest cena brutto.

Pełnomocnik Spółki, nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, złożył na postanowienie organu I instancji zażalenie.
interpretację art. 7 ust. 4 ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Zdaniem Spółki w celu określenia ceny nabycia, należy posiłkować się definicją zawartą w art. 16 g ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 54, poz. 645 ze zm.). Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT.
Jak twierdzi Spółka w przedmiotowej sprawie można się też posiłkować przepisami VI Dyrektywy Rady UE. Zgodnie z art. 11A ust. 1 lit. b VI Dyrektywy w odniesieniu do dostaw towarów, o których mowa w art. 5 ust. 6 i 7, tj. wykorzystania przez podatnika dóbr tworzących część majątku jego przedsiębiorstwa dla celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też nieodpłatnego przekazania, albo użycia dla celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych dóbr lub ich części podlegałby w całości lub części odliczeniu- podstawę opodatkowania stanowi cena zakupu towarów, lub gdy cena zakupu nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie wykonania tych transakcji. Przy czym w art. 11 A ust. 2 lit. a wskazano, iż podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego podatku od wartości dodanej.

Wobec powyższych argumentów pełnomocnik Spółki wnosi o zmianę postanowienia organu I instancji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, po rozpoznaniu zażalenia zważył, co następuje:

W przedstawionym stanie faktycznym uznać należy, iż organ podatkowy I instancji błędnie wskazał, iż ceną nabycia, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), jest cena brutto. Zdaniem organu podatkowego II instancji nie znajduje uzasadnienia posiłkowanie się definicją "ceny" zawartą w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) skoro w przepisie art. 7 ust.4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, mowa jest o "cenie nabycia".

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu zauważa, iż ustawodawca użył również pojęcia "cena nabycia" w art. 29 ust. 10 w odniesieniu do określenia podstawy opodatkowania ustalanej w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust.2. Zgodnie z tym przepisem jeśli cena nabycia nie istnieje, podatnik może posłużyć się "kosztem wytworzenia towaru" określonym na dzień dokonania dostawy. Jest to zapis podobny do zawartego w art. 7 ust. 4 pkt 2. W związku z tym, że koszt wytworzenia towaru nie obejmuje podatku od towarów i usług, tym samym należy uznać, iż ceną nabycia, o której mowa w art. 7 ust.4 pkt 2 (ale też w art. 29 ust.10) ustawy o podatku od towarów i usług będzie cena netto nabywanych przez Spółkę towarów stanowiących dodatki do czasopism.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

Decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.

Na podstawie art. 53 § 1 i art. 54 §1 ustawy z 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze. zm.) na decyzję przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, którą wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu w terminie 30 dni od dnia otrzymania niniejszej decyzji.