Na podstawie art. 14a § 1, § 2, § 3 i § 4, art. 216 w zw. z art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) oraz upoważnienia Prezydenta Miasta Szczecina z dnia 20 czerwca 2003 r. Nr WO-I/KB/0113-III/125/03 do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń w zakresie postępowania podatkowego dotyczącego podatków i opłat lokalnych

postanawiam

udzielić na wniosek podatnika interpretacji art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121 poz. 844), znać, iż - w stanie prawnym obowiązującym w 2006 r. - drogi znajdujące się na gruntach stanowiących własność Spółki lub na gruntach będących w użytkowaniu wieczystym podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości z wyjątkiem dróg o statusie dróg publicznych.

Uzasadnienie

(dalej: Spółka) wnioskiem z dnia 27 listopada 2006 r. (data wpływu 22 grudnia 2006 r.) zwróciła się do tutejszego organu podatkowego w trybie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, a mianowicie:

1. Czy drogi wraz z gruntami na których się znajdują podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości ?

Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że Spółka posiada drogi znajdujące się na gruntach stanowiących własność Spółki lub na gruntach będących w użytkowaniu wieczystym.

Spółka przedstawiając swoje stanowisko w sprawie i stwierdziła, że zgodnie brzmieniem przepisu art. 2.3.4 ustawy posiadane przez Spółkę drogi wraz z gruntami na których drogi te się znajdują nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Strona oświadczyła również, że w tym zakresie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed Sądem Administracyjnym.

Organ podatkowy nie zgadza się ze stanowiskiem Strony przedstawionym we wniosku o interpretację przepisów prawa.

Ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 200, poz. 1953) wprowadzony został w nowym brzmieniu przepis art. 2 ust.3 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Zgodnie z ww. przepisem opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu.

W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych nie została zawarta legalna definicja pasa drogowego, drogi czy obiektu budowlanego związanego z prowadzeniem, zabezpieczaniem i obsługą ruchu. Nie definiują tych pojęć także ogólne przepisy prawa podatkowego. Zatem pojęć, które nie zostały zdefiniowane w ustawie podatkowej, należy szukać w innych aktach prawnych rangi ustawowej.

Definicje „pasa drogowego” oraz „drogi” zostały określone w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz. 838 ze zm.). Zgodnie z art. 4 pkt 1 i pkt 2 cytowanej ustawy:

• pas drogowy - wydzielony liniami granicznymi grunt wraz z przestrzenią nad i pod jego powierzchnią, w którym są zlokalizowane droga oraz obiekty budowlane i urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu, a także urządzenia związane z potrzebami zarządzania drogą,
• droga - budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym.

Z powyższego wynika, że użyte w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych sformułowania tzn. „pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem obsługą ruchu - odnoszą się do pojęć zawartych w ustawie o drogach publicznych.

Zgodnie z art. 1 ustawy o drogach publicznych – droga publiczną to droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Stosownie do art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na drogi: krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne.

Art. 2 ust. 3 ustawy o drogach publicznych stanowi, że ze względów funkcjonalno-technicznych drogi publiczne dzielą się na klasy określone w warunkach technicznych, o których mowa w art. 7 ust. pkt 1 ustawy Prawo budowlane, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. nr 43, poz. 430), wydanym na podstawie ustawy Prawo budowlane. Przepisy powyższego rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, wykonywaniu dróg publicznych i związanych z nimi urządzeń budowlanych.

Wprowadzenie określeń „pasy drogowe wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem obsługą ruchu” odnoszą się do dróg publicznych, ponieważ drogi inne niż publiczne nie wymagają posiadania infrastruktury związanej z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą tego ruchu. Reasumując, drogi niezaliczone do jednej z powyższych kategorii dróg nie stanowią dróg publicznych i nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Jeżeli drogi znajdujące się na gruntach stanowiących własność Spółki lub na gruntach będących w użytkowaniu wieczystym Spółki, są to drogi wewnętrzne w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, który stanowi - drogi niezaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych (krajowe, wojewódzkie, powiatowe, gminne), w szczególności drogi w osiedlach mieszkaniowych, dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami oraz pętle autobusowe, to podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

W tym stanie rzeczy postanowiono jak wyżej.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony, natomiast jest wiążąca dla organu podatkowego – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie, które wnosi się za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.