POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 w związku z art. 14 a § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) po zapoznaniu się z treścią wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostrowi Mazowieckiej postanawia:
uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu xx wpłynął do tut. Organu wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stan faktyczny i stanowisko Podatnika
We wniosku Podatnik przedstawił poniższe okoliczności faktyczne i tezy:
Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami spożywczymi i przemysłowymi. W wyniku przetargu nieograniczonego przeprowadzonego został uprawniony do zawarcia umowy ustanowienia użytkowania wieczystego nieruchomości. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość jest przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne, usługi publiczne i towarzyszące usługi nieuciążliwe. Ponadto w protokole z przetargu nieograniczonego zapisano (co również powtórzono w akcie notarialnym), iż nieruchomość jest oddawana w użytkowanie wieczyste w celu wybudowania obiektu usługowo-mieszkalnego do końca 2006 roku przynajmniej w stanie surowym zamkniętym. Ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu zostało udokumentowane fakturą VAT wystawioną na rzecz Podatnika. Ponieważ nabywcą opisanego prawa jest osoba fizyczna pozostająca w związku małżeńskim, zgodnie z wymogami do aktu notarialnego stanęła również żona Podatnika, która nie prowadzi działalności gospodarczej. W przypadku bowiem istnienia majątkowej wspólności małżonków wymagane jest, aby do aktu notarialnego stawili się oboje małżonkowie. Ponadto wskazał, że wspólność majątkowa, polega na tym, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej), co oznacza, że w czasie trwania tej wspólności nie można określić proporcji w jakiej pozostają udziały jednego małżonka we współwłasności poszczególnych składników majątkowych stanowiących wspólność małżeńską.
Wspólność majątkowa obejmująca dorobek małżonków, który stanowią przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania tej wspólności przez oboje małżonków lub przez jednego z nich, powstaje z mocy prawa z chwilą zawarcia małżeństwa(art.31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku –Kodeks rodzinny i opiekuńczy, Dz.U. Nr 9 ,poz.59 ze.zm.).

Nabywana nieruchomość gruntowa (w tym przypadku prawo użytkowania wieczystego), stanowiąca wspólną własność małżonków, może być wykorzystana w działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków po wyrażeniu zgody drugiego na takie przeznaczenie gruntu, co w przypadku Podatnika znalazło odzwierciedlenie w akcie notarialnym poprzez zapis, że nieruchomość będzie przeznaczona na cele działalności gospodarczej. Aktualnie na przedmiotowym gruncie, zgodnie z pozwoleniem na budowę (decyzja Starostwa Powiatowego) trwa budowa budynku usługowo-mieszkalnego. Pierwszą kondygnację (parter) w całości zaprojektowano dla potrzeb handlu artykułami spożywczo-przemysłowymi, gdzie znajdzie się jednoprzestrzenne pomieszczenie usługowe oraz pomieszczenie biurowe, węzeł sanitarny i komora dostaw. W podpiwniczeniu zaprojektowano zaplecze magazynowe i pomieszczenia porządkowe, natomiast piętro i poddasze przewidziano dla funkcji mieszkalnej. Zgodnie z planem część usługowo – handlowa wynosi 450,2m2, a część mieszkalna wynosi 318,4m2. Ogólna powierzchna użytkowa budynku wynosi 768,6m2.

Ponadto Podatnik wskazał, że po zakończeniu budowy budynku część użytkowa o powierzchni 450,2m2 zostanie zaliczona do środków trwałych podlegających amortyzacji w jego firmie. Ponadto wyjaśnia, że budynek zajmuje po obrysie powierzchnię 317,5m2 działki, a pozostała część działki została przeznaczona na parkingi dla klientów dokonujących zakupów w jego sklepie. Podatnik część użytkową sklepu o pow. 230m2 ma zamiar wynająć.
Przedmiotem wniosku jest problem prawidłowości odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej za „opłatę za wieczyste użytkowanie” oraz sposobu rozliczania podatku z tytułu nabywanych towarów i usług budowlanych związanych ze wznoszonym budynkiem usługowo - mieszkalnym.
W piśmie Podatnik wyjaśnił, że podatek naliczony z faktury na zakup działki odliczył w całości, a z faktur na zakup materiałów budowlanych odlicza proporcjonalnie do powierzchni użytkowej budynku.

W uzupełnieniu złożonym w dniu xx Podatnik twierdzi, że oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług. Taka kwalifikacja tej czynności wynika ze stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w piśmie z dnia 11 sierpnia 2004 roku nr PP1-811-11811/2004/EF/2699 oraz w ministerialnej odpowiedzi na interpelację.Na podstawie art. 86 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 54,poz.535 z późn.zm.) Podatnik wskazuje, że ma prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego wykazanej w przedmiotowej fakturze. Powołany przepis stanowi, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe stanowisko Podatnika wynika z faktu, że cała powierzchnia gruntu do którego nabył prawo wieczystego użytkowania służy wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem tj. wynajem lub prowadzenia własnej działalności handlowej. Budowany obiekt usługowo-mieszkalny w swojej podstawie w całości stanowi część użytkową, natomiast pozostała część gruntu zostanie wybrukowana z przeznaczeniem na parking dla pracowników i klientów. Grunt i prawo wieczystego użytkowania gruntu wykorzystywane w wprowadzonej działalności gospodarczej traktuje się jako środek trwały, który nie podlega zaliczanym do kosztów uzyskania przychodów odpisom amortyzacyjnym, jednakże stanowią one składniki majątku firmy i wykazuje się je w „Ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych”. Natomiast w przypadku nabywanych towarów i usług związanych z budową budynku o przeznaczeniu usługowo-mieszkalnym, wg Podatnika, wobec braku możliwości bezpośredniego wyodrębnienia kwot podatku związanych z budową tylko części użytkowej do odliczenia przysługuje część podatku obliczona na podstawie procentowego udziału powierzchni części użytkowej w ogólnej powierzchni budynku.

W piśmie złożonym w dniu 20.12.2006 roku Podatnik stwierdził, że jego zdaniem przysługuje mu odliczenia podatku z faktury VAT na ustanowienie użytkowania wieczystego gruntu następująco:

• z powierzchni 317,5m2 – proporcjonalnie do powierzchni użytkowej budynku,
• z pozostałej powierzchni tj. 205,5 m2 (568m2-317,5,m2) w całości.Natomiast podatek od zakupionych materiałów i usług związanych z budową budynku o przeznaczeniu usługowo-mieszkalnym proporcjonalnie do powierzchni użytkowej budynku.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy:
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ostrowi Mazowieckiej, w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie złożenia zapytania, po przeanalizowaniu przedstawionego w treści zapytania stanu faktycznego stwierdza co następuje:Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie:

1. zakupu działki (prawa użytkowania wieczystego gruntu) dokonano na podstawie faktury wystawionej na Podatnika (dodatkowo został zawarty akt notarialny, w którym wymieniono jako współwłaściciela żonę Podatnika, z którą pozostaje we wspólności majątkowej), dla celów prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej,
2. budowa budynku mieszkalno-usługowego w części związana jest z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu, a w części z celami prywatnymi (mieszkalnymi),
3. Podatnik jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z 2004 r. ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 10 pkt 1 ww. ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Zgodnie również z art. 86 ust. 11 ww. ustawy o VAT jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy.Realizacja powyższego prawa została ograniczona warunkami określonymi w przepisach art. 88 i 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Jednakże zgodnie z art. 88 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.

Ponadto zgodnie z art. 90 ust. 1 ww. ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeśli zakupy są w części związane z czynnościami dającymi prawo do odliczenia podatku, a w części z czynnościami niedającymi takiego prawa – odliczenie podatku następuje w proporcji, obliczonej jako udział czynności dających prawo do odliczenia podatku naliczonego w czynnościach ogółem (tj. stanowiących sumę czynności dających i niedających prawa do dokonania odliczenia).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż budynek w części jest przeznaczony na działalność gospodarczą, która jest w całości opodatkowana i Podatnik zamierza odliczyć podatek naliczony dot. zakupów związanych z budową obiektu proporcjonalnie do udziału procentowego powierzchni przeznaczonej na działalność gospodarczą w powierzchni ogółem obiektu.
Zatem jeżeli nabywane przez Stronę towary i usługi związane z budową budynku w części przeznaczonej na działalność gospodarczą, która zostanie zaliczona do środków trwałych podlegających amortyzacji i będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług – Podatnikowi w tej części tj. dot. działalności gospodarczej przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakup tych towarów i usług.

Fakt, iż przedmiotowa nieruchomość została zakupiona zgodnie z aktem notarialnym przez oboje małżonków pozostających we wspólności majątkowej - nie stanowi przeszkody do odliczenia przez podatnika podatku naliczonego zawartego w fakturze sprzedaży. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest wykorzystywanie towaru do wykonywania czynności opodatkowanych.
Reasumując w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego tut. organ podatkowy podziela stanowisko Podatnika, że na podstawie art. 86 ust. 1 i art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje mu prawo odliczenia podatku związanego z budową obiektu proporcjonalnie do udziału procentowego powierzchni przeznaczonej na działalność gospodarczą w powierzchni ogółem budynku.W zakresie prawa do odliczenia podatku z tytułu ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu w ocenie tut. Organu nie może uznać za prawidłowe stanowiska Podatnika, z którego wynika, że podatek związany z gruntem znajdującym się bezpośrednio pod budynkiem (tj, 317,6m2) należy rozliczyć proporcjonalnie do udziału procentowego powierzchni przeznaczonej na działalność gospodarczą w powierzchni ogółem budynku, a podatek dotyczący pozostałej powierzchni gruntu rozliczyć w całości. W ocenie tut. Organu brak jest racjonalnych argumentów przemawiających za takim sposobem rozliczenia podatku naliczonego. Ze stanu faktycznego wynika, że cały grunt jest nierozerwalnie związany z budynkiem usługowo–mieszkalnym i nie ma możliwości jego bezpośredniego przyporządkowania tylko do prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu. Zatem w ocenie tut. Organu jedyną możliwą metodą rozliczenia podatku tytułu zakupu gruntu jest zastosowanie tej samej metody jak przy rozliczeniu zakupu towarów i usług związanych z budową budynku tj. proporcjonalnie do udziału procentowego powierzchni przeznaczonej na działalność gospodarczą w powierzchni ogółem budynku. Biorąc pod uwagę powyższe postanawiam uznać przedstawione we wniosku stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

P O U C Z E N I E

Powyższej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę oraz obowiązujące w dniu złożenia zapytania przepisy prawa podatkowego. Obowiązuje ona do zmiany stanu prawnego odnoszącego się do przedstawionej sytuacji faktycznej.
Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, zgodnie z art.14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla podatnika, do czasu jej zmiany lub uchylenia, zgodnie z art.14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.
Zgodnie z art.14a § 4 w związku z art.236 §1 oraz art. 239 Ordynacji podatkowej - na niniejsze postanowienie służy Podatnikowi zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrowi Mazowieckiej w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.