POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14 a, art. 14 b § 1-4, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr. 8 poz. 60 ze zm.) w odpowiedzi na wniosek Strony z dnia 06.03.2007 roku (data wpływu 09.03.2007 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, dotyczącej obliczania wartości jednostkowego kosztu wytworzenia, postanawiam uznać przedstawione we wskazanym wniosku stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka wręcza swoim kontrahentom jako upominki różnego rodzaju towary o różnej wartości. Są to zarówno towary nabywane od podmiotów trzecich jak również wyroby alkoholowe własnej produkcji. Upominki są przez Spółkę dzielone na prezenty o małej wartości oraz prezenty pozostałe. Kryterium podziału stanowi ich cena nabycia lub koszt wytworzenia. Zgodnie z przepisami o VAT za prezenty o małej wartości Strona przyjmuje wszystkie upominki przekazane jednej osobie, których wydania nie ujęto w ewidencji, jeśli ich cena nabycia lub koszt wytworzenia nie przekracza 5 zł. Ustawa o VAT nie określa jednak sposobu obliczenia kosztu wytworzenia. Z tego powodu wartość kosztu wytworzenia dla potrzeb podatku od towarów i usług obliczana jest przez Spółkę na podstawie art. 28 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz. U. Nr 76 poz. 694 z 2002 ze zm.). Koszt wytworzenia towaru przez Stronę nie jest powiększany o podatek akcyzowy płacony przez Spółkę na podstawie przepisów o podatku akcyzowym. Upominki wydawane są na cele reprezentacyjne i na cele reklamowe. Jednocześnie Strona wyjaśnia, że w momencie, w którym prawo przewiduje możliwość odliczenia podatku naliczonego od kwoty podatku należnego, nie jest możliwe określenie, które z produkowanych towarów i w jakiej ilości w przyszłości zostaną przekazane na cele reprezentacji albo reklamy. Nie jest więc możliwe dokładne określenie wysokości podatku naliczonego, który jest związany z tymi czynnościami na etapie otrzymywania i ujmowania w deklaracji VAT-7 faktur zakupu. Spółka zwraca też uwagę, że pewną ilość produktów przeznacza na cele reklamowe, uwzględniając przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 147 poz. 1231 ze zm.).

Na tle powyższego stanu faktycznego Strona prosi o udzielnie pisemnej interpretacji stosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

Czy przyjęty przez Spółkę model obliczania wartości jednostkowego kosztu wytworzenia towarów, oparty na definicji kosztu wytworzenia z ustawy o rachunkowości jest prawidłowy z punktu widzenia przepisów o VAT ?

Zdaniem Podatnika z uwagi na to, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia jednostkowego kosztu wytworzenia należy w tym zakresie posiłkować się definicją kosztu wytworzenia wynikającą z ustawy z dnia 29 września 2004 roku o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r., Nr 76 poz. 694 ze zm.).

Tut Organ podziela stanowisko Strony.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535 ze zm.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, (...).

Przepisu tego w myśl ust. 3 wskazanego artykułu, nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Ustęp 4 z kolei wskazuje, że przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.
   

Jak trafnie wskazuje Spółka ustawa o podatku VAT nie definiuje użytych w tym przepisie określeń: jednostkowej ceny nabycia i jednostkowego kosztu wytworzenia. W związku z tym należy posiłkować się definicjami zawartymi w innych aktach prawnych. Pojęcie kosztu wytworzenia zawarte jest w art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości. Zdaniem tut. Organu definicja ta może być wykorzystywana dla potrzeb podatku VAT zarówno w zakresie określania przez Spółkę wartości przekazywanych upominków, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, jak również zgodnie z art. 29 ust. 10 przy określaniu podstawy opodatkowania w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 cyt. ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe orzekam jak w sekwencji.

Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 14 b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr. 8 poz. 60 ze zm.) interpretacja, o której mowa w art, 14 a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika (...). Jeżeli jednak podatnik (...) zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o których mowa w art. 14 a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja (...) jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, przez organ odwoławczy.

W myśl art. 14 c ustawy Ordynacja podatkowa zastosowanie się podatnika (...) do interpretacji, (...) nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi (...) nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14 b § 5 zdanie drugi, a także nie ustala się dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku VAT, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowania wszczęte w tych sprawach umarza się, nie stosuje się innych sankcji (...).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo złożenia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za moim pośrednictwem w terminie 7 dni od doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 w związku z art. 14 a § 4 -ustawy Ordynacja podatkowa).