P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19.01.2007r. (wpływ do tut. Urzędu 29.01.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. potwierdzenia sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wybudowanej na składowisku odpadów nowej kwatery, w przypadku przejęcia nieruchomości pod składowiskiem od gminy w formie użyczenia na okres 20 lat, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie składowania i utylizacji odpadów. Jest użytkownikiem składowiska odpadów położonego na nieruchomościach gminnych, uzyskanego na podstawie umowy użyczenia na okres 20 lat. Warunkiem przekazania nieruchomości przez samorząd gminny był obowiązek odbierania na określonych zasadach odpadów również z terenów okolicznych gmin. Spółka przejęła nieruchomość wraz z istniejącym na niej składowiskiem. Składowisko nie było wcześniej ujawnione jako środek trwały, ponieważ poprzedni zarządca nie ewidencjonował go w taki sposób z uwagi na fakt, że nie poniósł żadnych nakładów na przystosowanie terenów do składowania odpadów. Spółka poniosła natomiast poważne nakłady inwestycyjne na budowę niezbędnej infrastruktury związanej z prowadzoną działalnością. Wybudowano m. in.: rurociągi odwadniające, studnie odcieków, przepompownie, ogrodzenie, drogi, sieć wodociągową. Wszystkie te elementy infrastruktury służą całemu wysypisku i są amortyzowane wg wskaźników obowiązujących dla poszczególnych grup i podgrup klasyfikacji środków trwałych. Samo składowisko w rozumieniu kwatery „starej” nie było amortyzowane. Nakłady zaewidencjonowane, jakie na tę część zostały poniesione, są wydatkami związanymi z jego rekultywacją. W 2006r. zakończono budowę nowej kwatery dostosowanej do użytkowania wg obecnie obowiązujących przepisów ekologicznych i budowlanych. Kwatera, po spełnieniu wszystkich warunków została w listopadzie 2006r. przekazana decyzją do użytkowania. W związku z odrębnością lokalizacyjną oraz nakładowo – finansową, nową kwaterę składowiska traktuje się jako środek trwały o udokumentowanych odrębnych nakładach, czyli o określonej wartości początkowej wynikającej z jej wytworzenia, umożliwiającej zastosowanie sposobów amortyzacji dla budowli, czyli grupy drugiej.W związku z powyższym Strona zwraca się z pytaniem, w jaki sposób winna dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wybudowanej na składowisku odpadów kwatery, w sytuacji, gdy Spółka przejęła nieruchomość pod składowiskiem w formie użyczenia na okres 20 lat.Spółka stoi na stanowisku, iż w przedmiotowej sytuacji może potraktować wybudowaną kwaterę jako inwestycję w obcym środku trwałym i na podstawie przyjętej stawki amortyzacyjnej dokonywać odpisów przez okres kolejnych 10 lat. W ocenie Strony obcym środkiem trwałym jest nieruchomość użyczona Spółce przez gminę. Z jej punktu widzenia istotne jest, że kwatera zostanie całkowicie zamortyzowana w okresie, gdy składowisko będzie jeszcze w posiadaniu Spółki. Ponadto zdaniem Strony przyjęcie tej metody będzie najwłaściwsze z uwagi na fakt, iż nie wymaga oprócz umowy użyczenia żadnych dodatkowych dowodów, które umożliwiałyby dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na wyroki NSA z dnia 24.01.2003r., sygn. akt I SA/Gd 183/02 oraz z dnia 23.12.1998r., sygn. akt I SA/Kr 1075/97. W ocenie Spółki zastosowanie innych metod amortyzacji spowodowałoby niepotrzebne komplikacje. W przypadku uznania nowej kwatery jako ulepszony środek trwały, tzn. potraktowaniu całości składowiska jako jedną całość musiałaby udokumentować, że nakłady na nową część ulepszającą wynoszą co najmniej 30% wartości istniejącego środka trwałego. Natomiast, gdyby Spółka uznała budowlę za środek trwały używany, musiałaby wykazać, iż kwatera była wykorzystywana na cele składowiska odpadów co najmniej przez 60 miesięcy przed jej nabyciem przez Spółkę. Z uwagi na powyższe i na fakt, iż w ocenie Strony przedmiotowa kwatera spełnia przesłanki inwestycji w obcym środku trwałym Spółka zdecydowała się przyjąć tą metodę amortyzacji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:1.budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,2.maszyny, urządzenia i środki transportu,3.inne przedmioty- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Natomiast zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 i 2 tejże ustawy amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" oraz budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie. W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o pdop odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Podatnicy, w stosunku do określonej grupy środków trwałych mogą również zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne. Sposób amortyzowania inwestycji w obcym środku trwałym określa art. 16j ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o pdop, zgodnie z którym podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, natomiast dla inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2. Jeżeli zaś chodzi o sposób amortyzowania nieruchomości należy mieć na uwadze przepis art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż: dla budynków (lokali) i budowli, innych niż budynki (lokale) niemieszkalne - 10 lat, z wyjątkiem: a) trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem, b) kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych – dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata. Zgodnie zaś z treścią art. 16j ust. 3 środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:1.używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub2.ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.Jak wynika z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego nowo wybudowana kwatera składowiska, w związku z odrębnością lokalizacyjną oraz nakładowo – finansową winna być traktowana dla celów amortyzacji jako budowla, zaliczana do grupy drugiej „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 30.12.1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.). W objaśnieniach wstępnych do KŚT w pkt „Podział rodzajowy i zasady klasyfikacji środków trwałych” zasadniczo za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wykonania wyrobów i świadczenia usług. Dopuszcza się jednak przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorowy. Rozporządzenie rozróżnia m. in. zbiór nieruchomości, obejmujący grunty, budynki oraz obiekty inżynierii lądowej i wodnej. Wśród obiektów inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane wymienione zostały wysypiska śmieci i miejsca składowania odpadów. Jednocześnie obiekt inżynierii lądowej i wodnej nie obejmuje gruntów. Niezależnie od powyższego definicję budowli zawiera art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), zgodnie z którą budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Z treści powyższego wynika, iż przedmiotowa kwatera stanowi budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego. Rozpatrując przedstawiony przez Spółkę we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że przejęta przez Spółkę nieruchomość pod składowisko odpadów de facto stanowiła przejęty w tym celu grunt. Istniejąca „hałda” w rozumieniu starej kwatery nie była ujawniona przez poprzedniego zarządcę jako środek trwały, a poniesione w związku z nią nakłady stanowiły nakłady związane z jej rekultywacją. Dlatego wybudowanie nowej kwatery jako odrębnego środka trwałego nie można potraktować jako inwestycji w obcym środku trwałym zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 i nie można amortyzować w sposób określony w art. 16j ust. 4 pkt 1 tej ustawy. Budowla ta może być jednak amortyzowana zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy jako budowla wybudowana na cudzym gruncie oraz zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w cytowanym wyżej art. 16i ust. 1 ustawy o pdop Spółka powinna więc zastosować stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Jednocześnie nadmienia się, iż w przypadku wykazania przez Spółkę, że nieruchomość spełnia przesłanki określone we wspomnianym wyżej art. 16j ust. 3 pkt 1 lub 2, Spółka może ustalić dla przedmiotowej budowli indywidualne stawki amortyzacyjne (z tym, że zgodnie z tym przepisem okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat). Biorąc więc powyższe pod uwagę w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Strony dotyczące kwestii potraktowania nowo wybudowanej kwatery pod składowisko odpadów jako inwestycji w obcym środku trwałym oraz możliwości zastosowania metody amortyzacji z wykorzystaniem indywidualnych stawek, jest nieprawidłowe.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.