POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14 a, art. 14 b § 1-4, art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr. 8 poz. 60 ze zm.) w odpowiedzi na wniosek Strony z dnia 13.03.2007 roku (data wpływu 14.03.2007 r.) znak K/11/2007 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w części dotyczącej czynności przekazania lub zużycia towarów (kawy, herbaty, itp.) na rzecz pracowników firmy oraz kontrahentów a także przekazania towarów i wyrobów gotowych na cele reklamowe, postanawiam uznać przedstawione we wskazanym wniosku stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka zakupiła artykuły spożywcze (kawa, herbata, woda mineralna, ciastka, cukierki, owoce, itp.) na potrzeby sekretariatu firmy. Będzie nimi częstowała klientów oraz pracowników firmy podczas spotkań i narad. Ponadto Spółka wręcza swoim kontrahentom jako upominki różnego rodzaju towary. Są to zarówno towary nabywane od podmiotów trzecich jak również wyroby własnej produkcji.

Na tle powyższego stanu faktycznego Strona prosi o udzielnie pisemnej interpretacji stosowania prawa podatkowego w następującym zakresie:

-czy przekazanie lub zużycie towarów na rzecz pracowników Spółki oraz kontrahentów, a także przekazanie towarów i wyrobów gotowych na cele reklamowe podlega opodatkowaniu podatkiem VAT ?

Zdaniem Podatnika czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ są one związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Tut. Organ nie podziela stanowiska Strony.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr. 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, co oznacza, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Niemniej ustawodawca w art. 7 ust. 2 uznał, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
   

–jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zauważyć należy, że w cytowanym wyżej artykule ustawodawca posłużył się dwoma pojęciami „przekazanie” i „zużycie”. W art. 7 ust. 2 pkt 1 występują te dwa pojęcia zaś w art. 7 ust. 2 pkt 2 występuje jedynie pojęcie „przekazania”. Analizując zatem treść art. 7 ust. 2 wywieść należy, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega zgodnie z pkt 1 przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt. 2 tego przepisu, wszelkie inne przekazania towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny. Z uwagi na tak sformułowane normy prawne należy przyjąć, że opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT podlega wszelkie przekazanie towarów (w tym na cele reklamowe), natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu (m.in. pracowników).

Jednocześnie aby uznać powyższe czynności za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT podatnikowi musi przysługiwać prawo do odliczenia w całości lub części podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów.

Nie podlegają natomiast opodatkowaniu podatkiem VAT nieodpłatne czynności zużycia towarów w przypadku gdy beneficjentem jest kontrahent Spółki – osoba trzecia, nie będąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą, która została określona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do stanowiska Spółki, w którym podnosi, że czynności nieodpłatnego przekazania towarów na cele reklamowe jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, tut. Organ stwierdza, iż zarówno w doktrynie jak i praktyce funkcjonują, rozbieżne interpretacje wskazanego przepisu. Rozbieżności te wynikają m.in. z powodu użytego w nim zwrotu „przekazanie przez podatnika towarów (...) na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem”.

Z uwagi na to, że przepis ten jest wynikiem implementacji do systemu krajowego normy unijnej, dokonując jego analizy prawnej należy odwołać się do regulacji zawartych w Szóstej Dyrektywie Rady Europy z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych- wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) jak również orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Na obowiązek organów administracji publicznej w tym zakresie, wskazał m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 14.03.2007 roku sygn. I SA/Lu 74/07, w którym odniósł się do roli w systemie prawa krajowego wykładni przepisów dokonywanej przez ETS stwierdzając m.in., że „Nie może zatem ulegać wątpliwości, iż przy dokonywaniu jego wykładni (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowiący implementację art. 17 ust. 2 VI Dyrektywy- obecnie art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE) w okresie poakcesyjnym organy administracji publicznej powinny mieć na względzie dotychczasowe orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ukształtowane na tle stosowania prawa wspólnotowego”.

Zgodnie więc z art. 5 (6) wskazanej Dyrektywy zastosowanie przez podatnika towarów stanowiących część aktywów jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też pozbycie ich się nieodpłatnie albo też bardziej ogólnie użycie ich do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych towarów lub ich części składowych podlegał w całości lub części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa odpłatna. Jednakże jako takie nie jest traktowane przekazanie próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości do celów działalności podatnika. Wykładni tego artykułu dokonał Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniu C-48/97 (sprawa pomiędzy Kuwait Petroleum Ltg a Commissioneres of Customs and Exise). W orzeczeniu tym Trybunał wskazał, iż powołany przepis traktuje jako dostawę dokonaną za wynagrodzeniem, a zatem podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nieodpłatne wydanie przez podatnika towarów należących do aktywów jego przedsiębiorstwa, w przypadku gdy podatek VAT należny z tytułu nabycia tych towarów podlegał odliczeniu, przy czym nie ma znaczenia, czy wydanie to zostało dokonane w celach związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem (J. Martini, Ł. Karpiesiuk, VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, C.H. BECK, Warszawa 2005, str. 536).

Dodać należy, że wskazane orzeczenie jest w pełni aktualne w stosunku do obowiązującego od dnia 01.01.2007 roku art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (D. U. UE z 2006 r. Nr 347/1 i 384/92). Przepis ten stanowi, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Uwzględniając powyższą wykładnię ETS, należy stwierdzić, iż ratio legis przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje na to, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania towarów w stosunku, do których przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem.

Czynnikiem determinującym w tym wypadku jest więc istnienie lub nie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem tych towarów. Jeżeli prawo to istnieje czynność nieodpłatnego przekazania towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, bez względu na to czy przekazanie to było związane z prowadzonym przedsiębiorstwem czy też związek taki nie występował. Wyjątkami od tej zasady jest przekazanie towarów, o których mowa w art. 7 ust. 3, 4 i 7 ustawy o VAT, bądź ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z przepisów ogólnych np. art. 86 ust. 1 lub art. 88 ust. 1 pkt 2 wskazanej ustawy.

Reasumując tut. Organ stwierdza, że w przypadkach nieodpłatnego przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste pracowników Spółki, jak też przekazania towarów na cele reklamowe czynności te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT pod warunkiem istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego w całości lub części wynikającego z nabycia tych towarów. Nie podlega natomiast podatkowi VAT czynność zużycia towarów jako poczęstunków dokonywana na rzecz kontrahentów Spółki.

W związku z tym postanawiam jak w sentencji.

Jednocześnie informuję, że zgodnie z art. 14 b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr. 8 poz. 60 ze zm.) interpretacja, o której mowa w art, 14 a § 1 nie jest wiążąca dla podatnika (...). Jeżeli jednak podatnik (...) zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o których mowa w art. 14 a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja (...) jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, przez organ odwoławczy.

W myśl art. 14 c ustawy Ordynacja podatkowa zastosowanie się podatnika (...) do interpretacji, (...) nie może mu szkodzić. W zakresie wynikającym z zastosowania się do interpretacji podatnikowi (...) nie określa się albo nie ustala zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14 b § 5 zdanie drugi, a także nie ustala się dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku VAT, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowania wszczęte w tych sprawach umarza się, nie stosuje się innych sankcji (...).

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo złożenia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za moim pośrednictwem w terminie 7 dni od doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 w związku z art. 14 a § 4 -ustawy Ordynacja podatkowa).