POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu pisemnego wniosku bez znaku z dnia 18.10.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w sprawie miejsca opodatkowania usług wynajmu świadczonych przez Oddział przedsiębiorcy zagranicznego - informuję, że stanowisko Spółki wyrażone w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.10.2006 r. wpłynął do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka X świadczy usługi w zakresie wynajmu środków transportu, w tym wagonów kolejowych. Na terytorium Słowacji jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Na terytorium Polski również posiada rejestrację dla celów rozliczania podatku od towarów i usług.

Spółka posiada zarejestrowany Oddział przedsiębiorcy zagranicznego, który został zgłoszony jako podatnik podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia usług na terytorium Polski.

Oddział w Polsce świadczy tożsame ze Spółką usługi w zakresie wynajmu wagonów kolejowych polskim podmiotom. W szczególności, Oddział zajmuje się wyszukiwaniem klientów oraz przygotowaniem i wykonaniem zawartych kontraktów (np. udział pracowników oddziału przy podpisywaniu protokołów przekazania wagonów). Umowy z klientami zawierane i podpisywane są na terytorium Polski. Jako właściwe dla umów prawodawstwo wskazywane jest prawo polskie.

Nadto Wnioskujący wskazuje, iż większość nabywanych przez Spółkę wagonów jest remontowanych na terytorium Polski, przez polskie podmioty, a pozostały po remoncie złom jest sprzedawany przez Oddział Spółki.

Za świadczone usługi Oddział wystawia faktury, wykazując na nich podatek od towarów i usług, o którym mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. oraz składa miesięczne deklaracje VAT-7, posługując się przyznanym Oddziałowi numerem identyfikacji podatkowej. Ten sam numer jest umieszczany także na fakturach wystawianych na rzecz kontrahentów.

W związku z powyższym Wnioskujący zwraca się z zapytaniem czy usługi wynajmu wagonów świadczone przez słowacką Spółkę X poprzez zarejestrowany w Polsce Oddział przedsiębiorcy zagranicznego podlegają opodatkowaniu w Polsce czy w Słowacji?

Zdaniem Wnioskującego usługi te podlegają opodatkowaniu w Polsce, a zobowiązanym do rozliczenia podatku od towarów i usług jest Spółka działająca przez Oddział przedsiębiorcy zagranicznego.

Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności w formie Oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, miejscem świadczenia (art. 27 ust. 1 ww. ustawy) jest kraj, z którego świadczone są usługi poprzez to stałe miejsce prowadzenia działalności , czyli Polska. Oddział posiada znaczną niezależność w podejmowanych działaniach, cechuje go prawne i organizacyjne wyodrębnienie, o czym świadczy chociażby fakt rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym. Ponadto Oddział zatrudnia pracowników, którzy zajmują się wyszukiwaniem klientów, zawieraniem umów oraz czuwają nad prawidłowym ich wykonaniem. Oddział posiada również bazę lokalową do obsługi klientów odpowiednio doposażoną w środki techniczne niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej. Umowy z kontrahentami podpisywane są na polskim terytorium i zgodnie z prawem polskim. X Sp. z o.o. spełnia wszelkie kryteria (infrastruktura, personel oraz zawieranie umów na terytorium Polski, zgodnie z prawem polskim) uznania, iż świadczy usługi ze stałego miejsca prowadzenia działalności, wobec czego jest zobowiązana do rozliczenia podatku należnego z tytułu wynajmu wagonów kolejowych w tut. Urzędzie (właściwym ze względu na siedzibę Oddziału- miejsca wykonywania czynności).

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska Podatnika, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, tut. Organ stwierdza co następuje:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Strona jest podmiotem zagranicznym posiadającym siedzibę na terytorium Słowacji oraz zarejestrowanym dla potrzeb podatku VAT w Polsce i rozliczającym VAT zgodnie z polskimi przepisami. Z uwagi na rozszerzenie zakresu czynności wykonywanych przez Spółkę w Polsce został utworzony w Polsce Oddział przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział ten zgodnie z przepisami o ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004 r. nr 173, poz. 1807) został zarejestrowany jako oddział zagranicznego przedsiębiorcy i uzyskał wymagany wpis do Krajowego Rejestru Sądowego.

Zgodnie z art. 5 pkt 2 lit. b) ustawy o swobodzie działalności gospodarczej osobą zagraniczną jest osoba prawna z siedzibą za granicą. Stosownie do pkt 3 cyt. art. 5 przedsiębiorcą zagranicznym jest osoba zagraniczna wykonująca działalność gospodarczą za granicą, zaś oddziałem, w myśl pkt 4 tegoż artykułu wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Na mocy art. 13 ust. 1 cyt. ustawy osoby zagraniczne z państw członkowskich Unii Europejskiej i państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (...) mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy.

Zgodnie z treścią art. 85 ust. 1 dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Do tworzenia oddziałów przez m.in. przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej przepis art. 13 ust. 1 stosuje się odpowiednio (art. 85 ust. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).

W myśl art. 86 ww. ustawy przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego. Ponadto, jak wynika z treści art. 88 tejże ustawy przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców.

Podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce pozostaje- pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce- w dalszym ciągu przedsiębiorca zagraniczny (oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jej częścią).

Z brzmienia art. 87 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wynika, że przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego. Zatem wszelkie czynności wykonywane przez osobę upoważnioną do reprezentowania tego przedsiębiorcy będą czynnościami wykonywanymi w jego imieniu, a nie w imieniu oddziału.

Zgodnie zaś z treścią art. 90 pkt 1 przedsiębiorca zagraniczny , który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”.

Z analizy powołanych powyżej przepisów wynika, że przedsiębiorca zagraniczny oraz jego oddział w Polsce stanowią jeden podmiot- osobę prawną.

Odnosząc powyższe do regulacji zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług podatnikami zgodnie z art. 15 są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy podatnikiem jest każda osoba prowadząca niezależnie w jakimkolwiek miejscu, jakąkolwiek działalność gospodarczą określoną w ust. 2, bez względu na cel lub wyniki tej działalności. Oznacza to, że nie uznaje się za podatnika oddziału przedsiębiorcy zagranicznego, który nie prowadzi niezależnej od tego przedsiębiorcy działalności gospodarczej.

Na mocy art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w ramach jednej osoby prawnej funkcjonowało kilku podatników będących zakładami (oddziałami) samobilansującymi tej osoby. Z dniem 1 maja 2004 r. na mocy art. 160 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług rozwiązanie to zostało wyeliminowane jako niezgodne z przepisami VI Dyrektywy (zakłady/ oddziały utraciły status samodzielnego podatnika).

Tak więc w przypadku gdy przedsiębiorca zagraniczny wykonuje na terytorium Polski czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to w zakresie w jakim te czynności wykonywane są na terytorium Polski- staje się on podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. nr 269, poz. 2681 ze zm.) – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej. W sytuacji, gdy przedsiębiorca zagraniczny nie posiadający na terytorium Polski siedziby, miejsca zamieszkania oraz stałego miejsca prowadzenia działalności, został już zarejestrowany jako podatnik VAT, to utworzenie przez niego oddziału, za pośrednictwem którego będzie prowadzona na terytorium Polski działalność Spółki, nie powoduje konieczności odrębnej rejestracji dla podatku od towarów i usług. Powyższe powoduje jedynie konieczność aktualizacji zgłoszeń identyfikacyjnych (NIP) i rejestracyjnych (VAT-R), w oparciu o nadany wcześniej jednostce macierzystej numer identyfikacji podatkowej.

Spółka X jako przedsiębiorca zagraniczny świadczy na terytorium Polski- jako zarejestrowany podatnik VAT- usługi w zakresie wynajmu wagonów kolejowych polskim podmiotom.

Do dnia 30 czerwca 2006 r. wagony kolejowe nie były uznawane na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług za środki transportu (art. 2 pkt 10 cyt. ustawy). W związku z wejściem w życie z dniem 1 lipca 2006 r. przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy Rady nr 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (VI Dyrektywa) - przyczepy i naczepy, a także wagony kolejowe zgodnie z art. 10 tego rozporządzenia uważa się za środki transportu do celów art. 9 ust. 2 lit. e) tiret ósme. Powołane rozporządzenie obowiązuje w całości i bezpośrednio w każdym państwie członkowskim Wspólnoty stosownie do Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług odpowiednikiem ww. przepisu jest art. 27 ust. 4 pkt 6. Oznacza to, iż od dnia 1.07.2006 r. w przypadku usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze mających za przedmiot przyczepy, naczepy, a także wagony kolejowe (traktowane jako środki transportu dla ww. usług), określone w art. 27 ust. 3 ustawy szczególne zasady ustalania miejsca ich świadczenia nie mają zastosowania. Wobec powyższego miejsce świadczenia a więc i opodatkowania tych usług winno być ustalane zgodnie z ogólną regułą określoną w art. 27 ust. 1 ustawy, tj. przede wszystkim wg miejsca siedziby świadczącego usługę.

W przedmiotowej sprawie w świetle powołanych powyżej przepisów przedsiębiorca zagraniczny X Sp. z o.o. posiadający stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski (Oddział) świadczący usługi wynajmu wagonów kolejowych jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia przedmiotowych usług na terytorium Polski (art. 27 ust. 1 ustawy o VAT).

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy- do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art.222 i art. 239 Ordynacji podatkowej).