POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu pisemnego wniosku bez znaku z dnia 24.10.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w sprawie miejsca opodatkowania usług wynajmu wagonów od kontrahenta z Ukrainy - informuję, że stanowisko Spółki wyrażone w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.10.2006 r. wpłynął do Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka świadczy usługi transportu kolejowego zrównanego z transportem międzynarodowym. W związku z tymi czynnościami wynajmuje od kontrahenta ukraińskiego wagony towarowe. Mając na uwadze treść przepisu art. 27 ust. 3 i 4 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Spółka z tytułu wynajmu wagonów rozpoznawała import usług wystawiając faktury wewnętrzne na zakupione usługi wykazując podatek należny i naliczony.

W związku z wejściem w życie z dniem 1 lipca 2006 r. rozporządzenia wykonawczego do VI Dyrektywy podatnik nabywający usługę polegającą na najmie wagonów towarowych od osób prawnych mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego nie powinien wykazywać z tego tytułu importu usług. Usługa taka winna być opodatkowana na zasadach ogólnych tj. w miejscu jej świadczenia czyli w przypadku Spółki na Ukrainie.

W związku z powyższym Wnioskujący zwraca się udzielenie informacji w zakresie stosowania przepisów art. 27 ust. 3 i 4 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia wykonawczego do VI dyrektywy UE w odniesieniu do wyżej przedstawionej sytuacji.

Zdaniem Wnioskującego po przeanalizowaniu rozporządzenia wykonawczego do VI Dyrektywy UE transakcja powyższa jest neutralna dla Spółki w świetle polskich przepisów o VAT, w związku z czym Spółka nie powinna rozpoznawać importu usług. Kontrahent natomiast winien stosować przepisy ukraińskie, które określają obowiązek rozliczenia albo brak obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu świadczonych przez niego usług.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska Podatnika , mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, tut. Organ stwierdza co następuje:

Do dnia 30 czerwca 2006 r. wagony kolejowe nie były uznawane na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług za środki transportu (art. 2 pkt 10 cyt. ustawy). W związku z wejściem w życie z dniem 1 lipca 2006 r. przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy Rady nr 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (VI Dyrektywa) - przyczepy i naczepy, a także wagony kolejowe zgodnie z art. 10 tego rozporządzenia uważa się za środki transportu do celów art. 9 ust. 2 lit. e) tiret ósme. Powołane rozporządzenie obowiązuje w całości i bezpośrednio w każdym państwie członkowskim Wspólnoty stosownie do Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług odpowiednikiem ww. przepisu jest art. 27 ust. 4 pkt 6.

Zgodnie z treścią art. 27 ust. 3 cyt. ustawy w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę.
   

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę , stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Z treści ust. 4 pkt 6 cyt. art. 27 wynika, iż przepis ust. 3 stosuje się do usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze, których przedmiotem są rzeczy ruchome, z wyjątkiem środków transportu . Za środki transportu zgodnie z ust. 7 art. 27, o których mowa w ust. 4 pkt 6, uznaje się także środki transportu, o których mowa w art. 10 rozporządzenia nr 1777/2005.

W myśl art. 27 ust. 1 cyt. ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę , a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi- miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności- miejsce stałego zamieszkania (...).

Oznacza to, iż od dnia 1.07.2006 r. w przypadku usług wynajmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze mających za przedmiot przyczepy, naczepy, a także wagony kolejowe (traktowane jako środki transportu dla ww. usług), określone w art. 27 ust. 3 ustawy szczególne zasady ustalania miejsca ich świadczenia nie mają zastosowania. Wobec powyższego miejsce świadczenia a więc i opodatkowania tych usług winno być ustalane zgodnie z ogólną regułą określoną w art. 27 ust. 1 ustawy, tj. przede wszystkim wg miejsca siedziby świadczącego usługę.

Na gruncie powołanych powyżej przepisów należy uznać, iż od dnia 1 lipca 2006 r. Spółka wynajmując od kontrahenta ukraińskiego wagony towarowe nie dokonuje importu usług. Przedmiotowa czynność nie podlega opodatkowaniu polskim podatkiem od towarów i usług.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy- do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art.222 i art. 239 Ordynacji podatkowej).