Postanowienie

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku podatnika (data wpływu do tutejszego Urzędu 09.03.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2005 r. Nr 54, poz.535 ze zm. ) informuję, że stanowisko wnioskującego wyrażone we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 09.03.2007 r. wpłynął do Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie wniosek Uniwersytetu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Uniwersytet (wynajmujący) zawarł umowę najmu z Fundacją Uniwersytecką w S. (najemca) oddając w najem na czas określony lokale z przeznaczeniem na prowadzenie działalności gastronomicznej.

Strony, dokonując zapisów w umowie, ustaliły między innymi, że najemca zobowiązuje się do zwrotu zapłaconego przez wynajmującego do Urzędu Miasta S. należnego podatku od nieruchomości od powierzchni wynajętej pod działalność gospodarczą.

Uniwersytet obciąża najemcę zgodnie z zapisem w umowie odpowiednią kwotą podatku od nieruchomości wystawiając notę księgową.

Wnioskujący pyta, czy w przypadku umowy najmu podatek od nieruchomości podlegający odrębnemu rozliczeniu zgodnie z zapisem w umowie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie wnioskującego w opisanej sytuacji należności o charakterze publicznoprawnym, w tym przypadku podatek od nieruchomości nie można zakwalifikować do świadczenia usług ani dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym nie podlegają opodatkowaniu.

Zdaniem wnioskującego przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zabraniają przenoszenia podatków na najemcę, jeśli z umowy najmu wynika, iż koszty te nie są wliczane w kwotę czynszu. Czynność ta może być udokumentowana notą księgową.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanowiska wnioskodawcy, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30 – 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Artykuł 29 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy określa, że podstawą opodatkowania tym podatkiem jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży (w tym wypadku świadczenia usług najmu) pomniejszona o kwotę podatku VAT. Wynika z tego, że podstawę stanowi cały czynsz wraz z równowartością podatku od nieruchomości, jeżeli strony ustaliły, że jego wartość obciąża najemcę.

Pogląd ten znajduje oparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, które w tym zakresie pozostaje aktualne w obecnym stanie prawnym.

W wyroku NSA z dnia 17.09.1997 r. sygn. akt SA/ Sz 1210/96 orzeczono: „ W przypadku, gdy wynajmujący obciąża najemcę również należnością stanowiącą równowartość podatku od nieruchomości, to kwota ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ stanowi część kwoty należnej z tytułu świadczonej usługi ”.

W wyroku NSA z dnia 31.05.2000 r. sygn. akt ISA /Gd 812/98 orzeczono: „ Na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi składają się na równi z czynszem i pozostałe należności, są więc obrotem będącym podstawą opodatkowania w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z 1993 r. o VAT - obecnie art. 29 ust.1 ustawy. Podatek od nieruchomości, a także inne opłaty mają charakter majątkowy, tj. obowiązek ich uiszczenia uzależniony jest od posiadanego majątku, a nie od dochodów które nieruchomości przyniosą.

Podatki i opłaty z tytułu własności nieruchomości są niezależne od tego czy nieruchomości są wydzierżawiane, czy pozostawały niewykorzystane i dotyczą podatnika tych podatków. Stanowią zatem koszty utrzymania obciążające wydzierżawiającego. W odniesieniu natomiast do dzierżawy stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę dzierżawy ”.

W wyroku NSA z dnia 11.12.2003 r. sygn. akt SA/Bd 2820/03 orzeczono : „ Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ma charakter majątkowy i ciąży na właścicielu nieruchomości. Refundacja wydatku ściśle związanego z przedmiotem najmu, mającego niewątpliwie wpływ na ustalenie warunków najmu w zakresie kalkulacji czynszu powinna także być opodatkowana stawką podatku właściwą dla samego czynszu, tj. 22%.”.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym organ podatkowy stwierdza, że podatek od nieruchomości, będąc należnością ściśle związaną z samą usługą najmu, bezsprzecznie stanowi element cenotwórczy, decydujący o kosztach jej realizacji i jako opłata należna z tytułu wykonania tej usługi jest obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, stanowiąc tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wg stawki 22% (por. art. 5 w związku z art. 41 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług).

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku przez wnioskującego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia jej doręczenia.

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 ustawy Ordynacja podatkowa).