P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 i art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) stwierdzam, że stanowisko Spółki zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 28 lutego 2007 r. wpłynął do tutejszego urzędu wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka dla celów prowadzonej działalności zaciąga kredyty w walutach obcych. Pomiędzy dniem zaciągnięcia kredytu a datą jego spłaty występują różne kursy walut. W związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2005 roku (syg. Akt II FSK 121/2005) pojawiły się wątpliwości co do prawidłowości rozliczania różnic kursowych w związku z zaciągnięciem kredytu w walucie obcej.

W wyroku tym Sąd stwierdził: "w przypadku kredytu wyrażonego w walucie obcej - niestanowiącego w przypadku spłaty kredytu podatkowego kosztu uzyskania przychodu - art. 22 ust. 1 zdanie 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi samoistnejpodstawy do uznania różnic kursowych z nim związanych za wpływających na rozliczenia podatkowe".(..) Problem różnic kursowych wpływających na wysokość kosztów uzyskania przychodów pojawia się, gdy wydatki - generalnie tylko te uznawane na koszt podatkowy, z wyjątkami wynikającymi z unormowań szczególnych - podatnik ponosi w walutach obcych. Art. 22 ust 1 zdanie 3 u.p.d.o.f. stanowi: "Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty teodpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów." Niezasadny jest zatem - zarzut naruszenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny (..) art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. przez błędną wykładnię, bowiem dla oceny czy w rozpoznawanej sprawie różnice kursowe zwiększały koszty uzyskania przychodów należało rozważyć, czy koszty wyrażone w walutach obcych stanowiły koszty podatkowe, a ponieważ wyrażony w walutach obcych koszt dotyczył spłaty kredytu, prawidłowo Sąd oprócz art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. zastosował również postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. Naczelny Sąd Administracyjny wziął również pod uwagę, iż w przypadku kredytu wyrażonego w walucie obcej - nie stanowiącego w przypadku spłaty kredytu podatkowego kosztu uzyskania przychodu - art. 22 ust. 1 zdanie 3 ww. ustawy nie stanowi samoistnej podstawy do uznania różnic kursowych z nim związanych za wpływających na rozliczenia podatkowe (..). "Z drugiej strony należy pamiętać, że dotychczasowa praktyka i stanowisko Ministra Finansów były odmienne. " Kosztami są jednak faktycznie zapłacone odsetki od tych kredytów, w tym także ujemne różnice kursowe związane ze spłatami rat kapitałowych ,,- (pismo MF z dnia 14 stycznia 1994 r. , P04/N-722-24/94, Biul. Skarb. 1995/2/9).

Pytanie Spółki brzmi
czy powstaną różnice kursowe w związku z zaciągnięciem kredytu w walucie obcej, które wpływają na koszty uzyskania przychodów - w stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2007 roku?
Zdaniem Spółki problem różnic kursowych, wpływających na wysokość kosztów uzyskania przychodów pojawia się w przypadku, gdy część wydatków uznawanych za koszt podatkowy podatnik ponosi w walutach obcych. Dla celów podatku dochodowego uzyskanie kredytu w walutach obcych nie jest przychodem, a jego spłata nie jest kosztem uzyskania przychodów.
W naszej ocenie, biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 uopdop różnice kursowe od kredytu w walucie obcej nie występują. Brak jest więc podstawy w stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2007 roku do uznania różnic kursowych związanych ze spłatą kredytu za wpływające na rozliczenia podatkowe”.

Ustosunkowując się do przedstawionych wyżej kwestii, stwierdza się co następuje:Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) w stanie prawnym obowiązującym do 31.12.2006 r. - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztu.

Powyższe oznacza, że aby uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być łącznie spełnione niżej wymienione warunki:
- celem wydatku powinno być osiągnięcie przychodów,
- wydatek nie znajduje się na liście zawartej w art. 16 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy, stanowiącej katalog wyłączeń, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
W myśl art.16 ust.1 pkt 10 lit.a nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Stosownie do art. 12 ust.4 pkt 1 wyżej cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).Na podstawie powołanych przepisów w/w ustawy zaciągnięcie oraz spłata kwoty głównej kredytu nie stanowi odpowiednio ani przychodu ani kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust.1a ustawy koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłoszonego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Z powyższego wynika, iż z zaciągnięciem zobowiązania w walucie obcej może wiązać się powstanie różnic kursowych. Sytuacja taka może mieć miejsce wyłącznie przy spłatach kredytów zaciągniętych w walutach obcych.

Należy zauważyć, iż aby dany kredyt uznać za walutowy musi on spełniać określone warunki, a mianowicie:
- zaciągnięty jest w walucie obcej,
- spłata kredytu dokonywana jest w walucie obcej,
- potwierdzenie salda przez bank wyrażone jest w walucie obcej.
Jeżeli więc kredyt został przez Spółkę zaciągnięty w walucie obcej i jest spłacany w walucie obcej, to w myśl wyżej cyt. art. 15 ust.1a w/w ustawy w momencie spłaty raty kredytu powstają różnice kursowe na skutek wzrostu lub obniżenia kursu waluty obcej, które mogą być odnoszone w ciężar kosztów. Odnosi się to do faktycznie zapłaconych odsetek i spłat rat kapitałowych
Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r.
Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiążę organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy– do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowejw Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.