P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a §1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu pisemnego wniosku bez znaku z dnia 04.10.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 05.10.2006 r.) uzupełnionego pismem z dnia 03.01.2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w sprawie udzielonego przez kontrahenta unijnego skonta uwarunkowanego zapłatą za towar w określonym na fakturze terminie - stwierdzam, że stanowisko Wnioskującego jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 04.10.2006 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka nabywa towary handlowe do sprzedaży detalicznej w swoich salonach od kontrahentów zagranicznych z 35 dniowym terminem płatności. W przypadku zapłaty za towar w terminie krótszym, sprzedawca udziela skonta w wysokości 2% wartości sprzedaży (zapłata jest pomniejszana o 2% wartości).
Prawo do zastosowania skonta przez Spółkę następuje w momencie dokonania zapłaty w terminie uprawniającym do zastosowania skonta.
Jeżeli sytuacja taka ma miejsce przed złożeniem deklaracji za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu, faktura wewnętrzna wystawiana po kursie z dnia wystawienia faktury dostawy pomniejszana jest o wartość skonta. Podatek VAT należny i naliczony na skutek uwzględnienia wartości skonta zostaje pomniejszony.
Podstawa opodatkowania zgodna jest z kwotą jaką Spółka jest obowiązana zapłacić dostawcy zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Sporządzając deklarację VAT-7 i informację VAT-UE Spółka wykazuje kwoty uwzględniające wartość otrzymanych skont.
Wnioskujący zapytuje czy w przedstawionym stanie faktycznym postępuje prawidłowo?
Zdaniem Podatnika takie postępowanie jest prawidłowe.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego tut. Organ wyjaśnia:

Zgodnie z treścią art. 31 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Przy czym w myśl ust. 3 cyt. art. 31 przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 4 cyt. ustawy obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Z powyższego wynika, że dla określenia podstawy opodatkowania wyróżnia się dwa rodzaje rabatów: przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem zapłaty, które nie mają wpływu na podstawę opodatkowania i przyznane po dostawie, które wymagają sporządzenia dokumentu korygującego określoną w pierwotnej fakturze podstawę opodatkowania. Skonto stanowi procentowe zmniejszenie należności za dokonane czynności, w sytuacji gdy zapłata należności przez odbiorcę ma miejsce przed terminem płatności. Zgodnie z definicją słownikową tego pojęcia zawartą w „Małym Słowniku Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997 r.) skonto to „procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznawane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem”.

Zgodnie z treścią powołanego powyżej art. 31 ust. 3 w związku z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obrót zmniejszany jest o kwoty udokumentowanych m.in. skont. Podatnik nabywa prawo do zmniejszenia obrotu z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu zapłaty należności za fakturę z uwzględnieniem skonta z chwilą spełnienia warunków do jego zastosowania określonych przez sprzedawcę w fakturze dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie, a więc jeżeli nastąpiła zapłata w określonym terminie.

Powyższe oznacza, że jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (określony zgodnie z art. 20 ust. 5 i 6 cyt. ustawy) spełnione zostały warunki uprawniające Spółkę do zastosowania skonta, Spółka winna zmniejszyć podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o kwotę należnego skonta.

Sposób przeliczania kwot wykazywanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazywane są w walutach obcych określa § 37 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl tego przepisu kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Przepisy ust. 1- 3 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług (ust. 4 cyt. § 37).

W związku z powyższym przy ustalaniu wartości skonta Spółka winna przyjąć kurs z dnia wystawienia pierwotnej faktury wewnętrznej.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskującego stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy postanowiono jak w sentencji.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14 b §1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany albo uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 oraz 239 Ordynacji podatkowej).