Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca prowadzi ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Artykuły będące przedmiotem sprzedaży, wyszczególnione są na paragonie fiskalnym wg grup towarowych i stosowanej dla niej stawki, bez szczegółowego określenia nazwy towaru. Na tej podstawie w połączeniu z ceną określona jest grupa towarowa z jakiej pochodzi indywidualnie zakupiony artykuł.
Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko wnioskodawcy Naczelnik Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza jak niżej:
Wymagania dotyczące obowiązkowych informacji jakie muszą zawierać paragony fiskalne emitowane przez kasę reguluje Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. z 2002 r. Nr 108, poz. 848 z późn. zm.). Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 6 cytowanego wyżej rozporządzenia, paragon fiskalny musi zawierać następujące informacje:
a) imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby podatnika,
b) numer identyfikacji podatnika (NIP),
c) numer kolejny wydruku,
d) datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
e) nazwę towaru lub usługi,
f) cenę jednostkową towaru lub usługi,
g) ilość i wartość sprzedaży,
h) wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
i) łączną kwotę podatku,
j) łączną kwotę należności
k) kolejny numer paragonu fiskalnego,
l) kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
m) logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem Nr do rozporządzenia, oraz numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy.
Z przepisów tych jednoznacznie wynika zatem jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny, a jednym z nich jest określony pod lit. e wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Zapis ten oznacza, że sposób przedstawienia danych niezbędnych do określenia przedmiotu opodatkowania ma umożliwiać jednoznaczną identyfikację zakupionego towaru lub usługi. Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć (zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN) nazwę jednostkową – to jest nazwę posiadającą jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi i jednoznacznie go identyfikować. Musi być więc tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar.
Z §4 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wynika ponadto, że warunkiem niezbędnym do stosowania kasy rejestrującej jest określenie sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanego towaru. Zaznaczyć należy, że im szerszy asortyment towarowy w danej grupie towarów to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu jego prawidłowej identyfikacji.
Podatnicy, którzy stosownie do postanowień art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług,(Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) prowadzą ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, obowiązani są do przestrzegania warunków niezbędnych dla stosowania kas rejestrujących, określonych we wskazanym wyżej rozporządzeniu. Przepisy rozporządzenia uwzględniają między innymi konieczność zagwarantowania konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.
Zaproponowane przez Podatnika grupy asortymentowe towaru nie zapewniają odpowiedniego stopnia identyfikacji konkretnego towaru. Należy mieć na uwadze, projektując kody dla poszczególnych nazw towarów, wymogi związane między innymi z prawem do reklamacji towaru. Przyjęcie wspólnego kodu np.: warzywa, słodycze, wędliny itp. z pewnością nie identyfikuje wydanego towaru.
Mając na uwadze powyższe tutejszy organ podatkowy stwierdza, że stanowisko zaprezentowane przez wnioskodawcę jest nieprawidłowe.