P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie art. 14a § 1-4, w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 nr 8, poz. 60 ze zmianami.) postanawia wydać pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, oceniając stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 05.06.2007 r. (data wpływu do urzędu – 08.06.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji, jako nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę: Spółka jest właścicielem samochodów osobowych i samochodów ciężarowych, które będąc początkowo pojazdami osobowymi zostały dostosowane do przewozu ładunków ( tzw. samochody „z kratką”) . Niektóre z nich zostały nabyte przed 1 maja 2004 r., a inne po tej dacie. Są one wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT. Spółka dokonuje zakupu paliwa do tych samochodów.

Stanowisko Wnioskodawcy: Od dnia przystąpienia do Wspólnoty Europejskiej Polska jest związana postanowieniami Traktatów Założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty przed dniem przystąpienia . Dla harmonijnego funkcjonowania Wspólnoty Europejskiej w zakresie podatku od towarów i usług podstawowe znaczenie mają postanowienia I Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych ( 67/227/EEC) oraz postanowienia VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej : ujednolicona podstawa wymiaru podatku ( 77/388/EEC). Jedną z najważniejszych zasad przy interpretacji postanowień VI Dyrektywy stanowi zasada neutralności podatku od towarów i usług wyrażona w preambule i art.2 I Dyrektywy. Zasada neutralności sprowadza się do przyznania podatnikowi podatku od towarów i usług prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług służących działalności opodatkowanej. Tylko w przypadkach określonych postanowieniami VI Dyrektywy możliwe jest ograniczenie tego prawa. Wnioskodawca powołuje się na przepis art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Przepis ten obliguje Radę Unii Europejskiej do podjęcia decyzji ( w ciągu 4 lat), które wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Do tego czasu państwa członkowskie powinny zachować te ograniczenia, które wynikały z ustawy przed wejściem kraju do Wspólnoty. W rezultacie, zdaniem Spółki, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliwa do samochodów służących działalności opodatkowanej, jeżeli prawo takie przysługiwałoby w tym zakresie przed 1 maja 2004 r. na podstawie art. 25 ust.1 pkt 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Obowiązujące obecnie przepisy regulujące zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów ( art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ) są mniej korzystne niż w przypadku regulacji obowiązującej do dnia 1 maja 2004 r, ( art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.) w zakresie tzw. samochodów „z kratką”.Wprowadzenie nowej regulacji zakresu prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie samochodów zostało dokonane, podobnie jak w przypadku zasad dotyczących odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów, z naruszeniem prawnych zobowiązań obciążających Polskę w związku ze wstąpieniem do Unii Europejskiej. W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, norma art. 86 ust. 3 obecnie obowiązującej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie może ograniczać prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów w zakresie szerszym niż wynikający z regulacji obowiązującej do 30 kwietnia 2004 r. Tylko w zakresie wynikającym z treści przepisu art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu samochodów.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy: Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:art. 86 ust. 3 i 4 , art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze. zmianami) .

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy, uzasadnionej w sposób następujący:Od 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy , które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być kierowane do innych podmiotów prawa – osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich. Do dziś Rada Unii Europejskiej nie podjęła decyzji, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zapisem art. 17(6) Dyrektywy „ do czasu kiedy powyższe zasady zostaną wprowadzone w życie, Państwa Członkowskie mogą utrzymać wszelkie wyłączenia przewidziane w ich regulacjach krajowych w chwili wejścia w życie niniejszej Dyrektywy”. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług w naszym kraju po przystąpieniu do Unii Europejskiej uregulowane zostało ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami). Zasadnicza konstrukcja obecnie obowiązujących polskich przepisów o podatku od towarów i usług jest zgodna z przepisami dyrektyw Unii Europejskiej, natomiast wielokrotna nowelizacja przepisów ww. ustawy ma związek z ciągłym dostosowywaniem szczegółowych przepisów do regulacji unijnych. W znowelizowanym art. 86 ust. 3 ustawy ( obowiązującym od 22 sierpnia 2005 r.) postanowiono, że , w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł. Powyższe ograniczenie prawa do odliczenia nie dotyczy pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgowa stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. W art.88 ust. 1 pkt 3 znowelizowanej ustawy o VAT powtórzono obowiązujący już wcześniej zakaz odliczania podatku naliczonego od nabywanych paliw do określonej kategorii samochodów. Pod rządami obecnie obowiązującej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy. Zatem, pełne odliczenie podatku naliczonego od zakupionego paliwa dotyczy wyłącznie samochodów, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony oraz innych pojazdów samochodowych wymienionych w art. 86 ust.4 ustawy.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jego zaistnienia .Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w terminie 7 dni od daty doręczenia, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Płocku (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).