P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 28 czerwca 2007 r. nr NG/3556/07 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w kwestii zaliczenia wydatków na nabycie gadżetów nie opatrzonych w logo firmy, przekazanych nieodpłatnie kontrahentom oraz klientom indywidualnym, do wydatków na reprezentację - stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Firma Sp. o.o. zajmuje się produkcją słodyczy. W ramach promocji marki oraz produktów ponosi wydatki na szereg działań marketingowych m.in. sprzedaż promocyjną. Na potrzeby sprzedaży promocyjnej Spółka dokonuje zakupu różnego rodzaju gadżetów. Niektóre z gadżetów opatrzone są logo firmy, np: długopisy, kalendarze, podkładki pod mysz do komputerów, kubki, filiżanki, czapeczki, koszulki polo, ręczniki, teczki konferencyjne, pojemniki na cukierki, niektóre zaś nie posiadają logo, np. zegarki męskie i damskie, portfele męskie i damskie, piórniki z wyposażeniem, zawieszki srebrne, obrusy, ręczniki.
Praktyka pokazała, że nie zawsze udaje się w ramach sprzedaży promocyjnej rozprowadzić wśród klientów wszystkie gadżety. W takim wypadku Podatnik wręcza pozostałe po kampanii sprzedaży promocyjnej gadżety swoim kontrahentom oraz klientom indywidualnym (detalistom). Dotyczy to zarówno gadżetów opatrzonych logo firmy, jak i bez logo.

Spółka występuje z zapytaniem, czy wręczanie kontrahentom oraz klientom indywidualnym gadżetów nie opatrzonych logo firmy, może stanowić reprezentację w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, a jeśli tak, to w jakich okolicznościach?Zdaniem Podatnika przedmiotowy stan faktyczny powinien zostać oceniony przez pryzmat przepisów art. 15 ust. 1 updop oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Wedle oceny Podatnika, pojęcie reprezentacji należy odróżniać od szeroko rozumianego pojęcia promocji marki oraz produktów Podatnika. Ponieważ przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi wyjątek od reguły ogólnej, wedle której wszelkie wydatki poniesione przez Podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów stanowią koszt uzyskania przychodów (por. art. 15 ust. 1 updop), dlatego też pojęcie reprezentacji nie może podlegać wykładni rozszerzającej.
Brak definicji legalnej pojęcia reprezentacji nie uzasadnia podciągania pod to pojęcie działań, które służą promocji marki oraz produktów Podatnika. Dlatego też wszelkie działania, które służą szeroko rozumianej promocji (tj. np. informowaniu o asortymencie, o jakości produktów oraz ich walorach, a także zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu), nawet jeżeli zarazem budują korzystny wizerunek Podatnika, służą dobremu prezentowaniu się Podatnika na zewnątrz, to jednak nie stanowią reprezentacji.
W konsekwencji wręczanie przez Podatnika gadżetów swoim kontrahentom, czy też klientom indywidualnym (detalistom) będzie mogło zostać uznane za reprezentację tylko wówczas, gdy ma miejsce w ramach oficjalnych kontaktów handlowych osób uprawnionych przez Podatnika do reprezentowania firmy na zewnątrz z aktualnymi lub potencjalnymi kontrahentami handlowymi, pod warunkiem, że nie prowadzi to do promocji marki oraz produktów Podatnika.

Odnosząc się do przedstawionego przez Spółkę stanowiska stwierdza się co następuje:Od 1 stycznia 2007 roku istotnej zmianie uległy zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację i reklamę. Ustawodawca zrezygnował bowiem z dotychczasowego podziału na reklamę prowadzoną publicznie i niepublicznie.
Jednocześnie został zlikwidowany limit, który do końca 2006 r. pozwalał na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reklamę niepubliczną i na reprezentację – do wysokości nie przekraczającej 0,25% przychodu. W efekcie tych zmian wydatki poniesione na reklamę, w tym również na reklamę niepubliczną, skierowaną do zamkniętego kręgu odbiorców (nawet skierowaną do osób z imienia i nazwiska), można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te pozostają w związku z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.
Od 1 stycznia 2007 r. art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w nowym brzmieniu stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W związku z tym, że przepisy w/w ustawy podatkowej nie zawierają definicji pojęć reprezentacja i reklama dlatego też stosując wykładnię językową przepisu, należy posiłkować się definicjami zawartymi w słownikach języka polskiego.
Zgodnie z definicją przyjętą w Słowniku języka polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka (PWN, Warszawa 2002) „reprezentacja” to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem lub pozycją społeczną, „reklama” zaś to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartościach, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie kogoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi.
W praktyce podatkowej utrwalił się pogląd, iż reprezentacją są takie działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów, zakupy kwiatów i upominków wręczanych z okazji uroczystości itp.

Reklama natomiast to działanie celowo kształtujące popyt na dane towary lub usługi poprzez upowszechnianie wiedzy o ich celach i przeznaczeniu mające na celu zachęcanie potencjalnych nabywców tych towarów lub usług do zakupu produktu lub usługi tego właśnie podmiotu gospodarczego.Ustosunkowując się do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę należy stwierdzić, iż koszty poniesione na nabycie gadżetów nie opatrzonych w logo firmy, przekazanych nieodpłatnie kontrahentom oraz klientom indywidualnym w związku ze sprzedażą słodyczy, należy zakwalifikować do kosztów reprezentacji, nie stanowiących podatkowych kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka poprzez powyższą działalność nie rozpowszechniała informacji o swoich produktach, lecz pośrednio wpłynęła na stworzenie i utrwalenie dobrego wizerunku firmy.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.
Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14 b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta natomiast wiąże organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.