P O S T A N O W I E NI E

Na podstawie art. 216 i art. 14a §1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu pisemnego wniosku bez znaku z dnia 12.06.2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego co do zakresu i sposobu zastosowania ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w sprawie odliczania podatku VAT zawartego w cenie paliwa zużywanego przez samochody, które spełniały kryteria takiego odliczenia przed 1 maja 2004 r.- stwierdzam, że stanowisko Wnioskującego jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 12.06.2007 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której- wg oświadczenia- nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka użytkuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej samochody ciężarowe nabyte przed 1 maja 2004 r., które w myśl przepisów art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, są innymi pojazdami samochodowymi- o ładowności mniejszej aniżeli wynika ze wzoru określonego w art. 86 ust. 3 (wg pierwotnej wersji ustawy o ptu) lub w art. 86 ust. 3 za wyjątkiem ust. 4 (wg aktualnie obowiązujących zapisów). W momencie nabycia przez podatnika prawa do użytkowania wskazanych pojazdów, przysługiwało pełne odliczenie podatku VAT od zakupionego paliwa na mocy art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka pyta czy prawidłowe jest odliczanie podatku VAT zawartego w cenie paliwa zużywanego przez samochody, które spełniały kryteria takiego odliczenia przed 1 maja 2004 r.?

Wnioskujący stoi na stanowisku, że przepisy art. 86 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowią istotną modyfikację obowiązującego do dnia 1 maja 2004 r. przepisu art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 08 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, w efekcie których Spółka utraciła prawo do odliczania podatku VAT zawartego w cenie paliwa zużywanego do napędu niektórych pojazdów samochodowych. Zarówno pierwotne, jak i aktualnie brzmienie art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług bezsprzecznie znacznie zawężają, w stosunku do art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, katalog samochodów, co do których istnieje prawo pełnego odliczenia podatku VAT zawartego w cenie paliwa.

Zdaniem Spółki tryb wprowadzenia nowych ograniczeń ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w prawie do odliczania podatku VAT zawartego w cenie paliwa, w rażący sposób narusza prawo Unii Europejskiej, w szczególności art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. W przypadku stwierdzenia, że norma prawa krajowego jest sprzeczna z normą prawa wspólnotowego to wówczas- mając na względzie ścisłe powiązanie zasady bezpośredniego skutku z zasadą pierwszeństwa prawa wspólnotowego- należy zaprzestać stosowania sprzecznej z dyrektywą normy prawa krajowego. W związku z powyższym Spółka uważa, iż przysługuje jej nadal po 1 maja 2004 r. prawo pełnego odliczenia podatku VAT zawartego w cenie paliwa zużywanego przez samochody ciężarowe, które to spełniały warunki określone w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego tut. Organ nie podziela stanowiska Podatnika i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.
Zgodnie z treścią art. 86 ust. 3 w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze (...).

Wynikające z postanowień cyt. powyżej art. 88 ust. 1 pkt 3 wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązywało również na gruncie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. W myśl art. 25 ust. 1 pkt 3a powołanej ustawy podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Zmiana postanowień art. 88 ust. 3 ustawy o VAT z 11 marca 2004 r. polegała jedynie na innym sposobie określenia (definicji) kategorii pojazdów, z którymi jest związane wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa. Nie dotyczyła jednak samej istoty tego ograniczenia sprowadzającej się do zakazu odliczania podatku naliczonego w cenie paliwa przeznaczonego do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów nie spełniających ustawowych kryteriów samochodu ciężarowego. Zatem dopuszczalne jest utrzymanie przedmiotowego wyłączenia w obecnie obowiązującej ustawie o VAT skoro istniało ono już na gruncie poprzedniej ustawy.

Powyższe nie stoi w sprzeczności z generalną zasadą prawa wspólnotowego, w myśl której w żadnym przypadku odliczenie podatku od wartości dodanej nie przysługuje od wydatków, które nie są wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dlatego też państwo polskie, podobnie jak inne państwa członkowskie wprowadziło wyłączenie z prawa do odliczenia wydatków związanych ze środkami transportu w odniesieniu, do których zachodzi duże prawdopodobieństwo, że mogą być dokonywane również na prywatny użytek podatnika. Ma to miejsce zwłaszcza w przypadku, gdy wydatki te są związane z pojazdami samochodowymi, które konstrukcyjnie nie są przeznaczone wyłącznie do przewozu towarów.

Ponadto należy zauważyć, iż dyrektywy Rady Unii Europejskiej nie obowiązują wprost państw członkowskich ale wymagają implementacji do systemu prawa krajowego. Dlatego też nie można mówić o wejściu w życie dyrektywy w takim znaczeniu jak wchodzą w życie przepisy prawa krajowego.

Nie jest więc możliwe odliczanie przez podatnika podatku naliczonego wprost na podstawie przepisów VI Dyrektywy Rady UE.

Ponadto organ podatkowy nie jest upoważniony do dokonywania samoistnej oceny zgodności przepisów prawa krajowego z normami prawa wspólnotowego. Jednocześnie organ ten obowiązany jest do respektowania tych przepisów dla potrzeb dokonania oceny prawnej na podstawie art. 14a i art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa.

W świetle powołanych powyżej przepisów zakaz odliczania podatku naliczonego od nabywanych paliw do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony dotyczy zarówno samochodów nabytych po 1 maja 2004 r. jak i przed tą datą.

Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.

Tut. Organ informuje, iż od dnia 01 stycznia 2007 r. nie obowiązuje VI Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych- Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG). Jej regulacje zastąpione zostały Dyrektywą 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347). Pozostaje to jednak bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14 b §1 i § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy - do czasu jej zmiany albo uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.

Zażalenie od postanowienia organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciwko postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie (art. 222 Ordynacji podatkowej).