INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 22 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na przejazdy pracowników Spółki taksówkami oraz za parkowanie samochodu służbowego podczas delegacji udokumentowanych paragonami fiskalnymi do kosztów uzyskania przychodu poprzez zbiorczy dokument księgowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na przejazdy pracowników Spółki taksówkami oraz za parkowanie samochodu służbowego podczas delegacji udokumentowanych paragonami fiskalnymi do kosztów uzyskania przychodu poprzez zbiorczy dokument księgowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy Spółki podczas odbywania podróży służbowych korzystają z usług przedsiębiorstw taksówkowych. Często wydatki poniesione na przejazd taksówkami potwierdzone są jedynie wydrukiem z kasy fiskalnej. Paragon ten stanowi element rozliczenia delegacji i stanowi podstawę wyliczenia kwoty należnej do zwrotu dla pracownika. Elementem kalkulacji delegacji są też paragony za parkingi na drobne kwoty np. na terenie szpitali, za które pracownicy również nie uzyskują faktury VAT ani rachunku z powodu niemożności ich wyegzekwowania od pracowników parkingów lub gdy parkingi są zautomatyzowane.

Druk delegacji zawiera dane Spółki, informacje o celu podróży, miejscu oddelegowania, czasie trwania podróży oraz zawiera podpis delegującego i podpis delegowanego potwierdzający poniesione wydatki. Przed dokonaniem rozliczenia z pracownikiem koszty podróży zostają merytorycznie zweryfikowane i zaakceptowane przez delegującego. Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodu wydatki stanowiące element rozliczenia delegacji; opłatę za nocleg, opłatę za bilet PKP, opłatę za przejazd pracownika taksówką, opłatę za parking, itp.

Wydatki za przejazd pracownika taksówką niezwiązane bezpośrednio z delegacją służbową dokumentowane są poprzez faktury VAT lub rachunki i na tej podstawie zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na przejazdy pracowników Spółki taksówkami jak i wydatki za parkowanie samochodu służbowego podczas delegacji udokumentowane paragonami fiskalnymi stanowiące element rozliczenia podróży służbowej poprzez zbiorczy dokument księgowy, jakim jest rozliczenie delegacji stanowią koszty uzyskania przychodu Spółki.

Spółka stoi na stanowisku, iż paragon fiskalny jako dowód samodzielny nie jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym poniesienie wydatku i nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Wydatki na przejazdy taksówkami niepowiązane bezpośrednio z delegacją służbową dokumentowane są poprzez faktury VAT lub rachunki, uzupełnione są stosownym opisem i na tej podstawie uznawane przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodu.

Wydatek za przejazd taksówką lub parking, potwierdzony paragonem fiskalnym, stanowiący część zbiorczego rozliczenia delegacji, poniesiony w ścisłym związku z delegowaniem pracownika na wyjazd służbowy, pobytem pracownika w miejscu oddelegowania, rozliczeniem się pracownika z poniesionych kosztów i aprobatą kosztów przez delegującego stanowi podstawę do uznania wydatku jako rzeczywiści poniesionego w celu realizacji zleconych pracownikowi zadań podczas oddelegowania, niezbędnych do osiągnięcia przez Spółkę przychodu, a co za tym idzie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Aby wydatki na przejazdy taksówkami oraz opłaty parkingowe i inne wydatki ponoszone przez pracowników Spółki w trakcie delegacji, mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wyżej wymienionych wydatków nie ma w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1, dlatego też, jeżeli Spółka wykaże, że wydatki te miały związek z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą i wpłynęły bądź mogą wpłynąć w sposób bezpośredni lub pośredni na możliwość osiągnięcia bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, wydatki takie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Jednakże art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu/straty, podstawy opodatkowania i należnego podatku. Tymi odrębnymi przepisami są art. 20 i art. 21 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 76 poz. 694 ze zm.). Art. 20 ustawy o rachunkowości stanowi, iż do ksiąg rachunkowych należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym. Zgodnie z art. 21 ust. 1 w/w ustawy, aby dowód księgowy mógł stanowić podstawę ujęcia w księgach rachunkowych powinien zawierać co najmniej:

• określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
• określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
• opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,
• datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu,
  
  

oraz niekoniecznie:

• podpisy wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
• stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu, ujęcie w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę, w sytuacji gdy zbiorcze zestawienie delegacji odbytych przez pracowników, uzupełnione paragonami, będzie spełniać warunki, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, to poniesione wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.