INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2007r (data wpływu 31.08.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania nie zamortyzowanej części wartości niematerialnej i prawnej do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.08.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania nie zamortyzowanej części wartości niematerialnej i prawnej, która zostanie zlikwidowana na skutek wdrożenia nowego systemu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Bank w chwili obecnej korzysta z systemu księgowego Midas , który jako wartość niematerialna i prawna został wpisany do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i podlega amortyzacji. Z uwagi na planowane wdrożenie nowego systemu księgowego w całej Grupie X Bank zaprzestanie korzystania z systemu Midas a zacznie korzystać z nowego systemu księgowego. W konsekwencji system Midas zostanie postawiony w stan likwidacji. Planowana zmiana sytemu związana z niewystarczającą funkcjonalnością obecnego systemu ma na celu wdrożenie nowego , efektywnego systemu. System Midas nie został całkowicie zamortyzowany.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy nie zamortyzowana część wartości niematerialnej i prawnej (systemu informatycznego ), która zostanie zlikwidowana na skutek wdrożenia nowego systemu będzie stanowić koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy , zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Ustawa wyłącza z katalogu kosztów:

• straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 - art. 16 ust. 1 pkt 5.

• straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności– art. 16 ust. 1 pkt 6.

W opinii Banku w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma przepis art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy Zaliczenie straty w środkach w środkach trwałych i wartościach niematerialnych i prawnych do kosztów uzyskania przychodów nie jest bowiem uzależnione od wystąpienia zdarzenia losowego, a tym samym podatnik ma prawo do uznania straty w środkach trwałych i wartościach niematerialnych i prawnych za koszty uzyskania przychodów, o ile zostaną spełnione warunki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy tj. poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W ocenie Banku, ponieważ likwidacja systemu Midas wiąże się z wdrożeniem innego systemu mającego na celu zwiększenie efektywności działalności , spełnione zostaną przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy zaznaczyć , że w związku z tym , że likwidacja systemu Midas nie wynika ze zmiany rodzaju działalności Banku i dotyczy wartości niematerialnej i prawnej nie będzie miał zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy.

W konsekwencji, nie zamortyzowana część wartości niematerialnej i prawnej jaką jest obecnie stosowany system, który ulegnie likwidacji na skutek wdrożenia systemu sprzyjającemu zwiększeniu efektywności Banku, będzie stanowić koszt uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm. ) nie zawiera wykazu, który przesądza o zaliczeniu wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy. Zatem , aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej, albo



2. poniesiony wydatek musi mieć wpływ na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,



3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Co do zasady wydatki na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych wartości ( art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi ( art. 15 ust. 6 ustawy ). W sytuacji wykreślenia wartości niematerialnych i prawnych z ewidencji przed ich pełnym zamortyzowaniem z powodu zaprzestania z ich korzystania, pojawia się pytanie, czy powstała w ten sposób strata, odpowiadająca nie zamortyzowanej części wartości niematerialnej może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Z zastosowania w tym zakresie wykładni wyżej wymienionego przepisu art. 16 ust. 1 pkt 5 a contrario należy przyjąć, że kosztem uzyskania przychodów będą straty w wartościach niematerialnych i prawnych, w części, w jakiej nie zostały zamortyzowane. Jednocześnie wydatki w tym zakresie powinny mieć na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy uznać , warunki w zakresie uznania straty w formie nie zamortyzowanej wartości niematerialnej za koszt uzyskania przychodów zostały spełnione. Strata powstała na skutek zaprzestania korzystania z jednego systemu księgowego w celu zastąpienia go innym mającym na celu zwiększenie efektywności, jest uzasadniona i racjonalna. Wynika ona z przyczyn obiektywnych. Z uwagi na planowane wdrożenie nowego systemu w całej Grupie X, zmiana systemu księgowego przez wnioskodawcę jako członka tej Grupy zostanie niejako wymuszona. Odnosi się ona do całokształtu działalności Banku, związana jest z jego funkcjonowaniem. Strata w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych nie jest wymieniona w katalogu kosztów negatywnych. Stanowi zatem koszt uzyskania przychodów.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.