INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 stycznia 2008r. (data wpływu 14 stycznia 2008r.) uzupełnionego pismem z dnia 10 marca 2008r. (data wpływu 13 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2008r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działkij.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest posiadaczem gospodarstwa rolnego położonego we wsi K przy ul. R. 3. Przedmiotowe gospodarstwo rolne Wnioskodawca nabył w drodze darowizny za emeryturę w dn. 23.02.1994 r. od swojego ojca na podstawie aktu notarialnego Nr …...

Nabycie gruntów rolnych było związane z działalnością rolniczą. Od 1994r., tj. od momentu kiedy ojciec Podatnika nie był w stanie samodzielnie dalej prowadzić gospodarstwa z powodu choroby, przekazał je Podatnikowi wraz z rozpoczętą produkcją i maszynami. Podatnik jest rolnikiem i nieprzerwanie od 14 lat prowadzi w wymienionym gospodarstwie produkcje rolną (warzywnictwo).

Gospodarstwo, o którym mowa, stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy (nabyty przez niego przed ślubem).

W październiku 2006 r. Skarb Państwa wykupił od Wnioskodawcy działkę o powierzchni 5.315 m² (wydzieloną z całości gospodarstwa o powierzchni 2,56 ha), na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych w związku z przepisami ustawy z dnia 24 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, bowiem nabywana działka przeznaczona jest na budowę autostrady płatnej X tj. na cel uzasadniający wywłaszczenie nieruchomości, który w razie wywłaszczenia spełniałby warunki do przyznania nieruchomości zamiennej.

W wyniku opisanego powyżej wykupu, gospodarstwo zostało podzielone na dwie działki gruntu o powierzchni odpowiednio dla działki nr …/2 – 1,6481 ha oraz nr …/4 – 0,3804 ha.

W roku 2007 został uchwalony nowy plan zagospodarowania przestrzennego, który dnia 11.12.2007 r. uprawomocnił się. W nowym, obowiązującym w chwili obecnej planie, zmieniono przeznaczenie terenu z rolnego na przemysłowo-usługowy i mieszkaniowo-usługowy dla działki nr ../2, na przemysłowo-usługowy dla działki nr …/4.

Podatnik nosi się z zamiarem sprzedania części lub całości jednej z działek lub całego gospodarstwa i chciałby wiedzieć czy oprócz renty planistycznej i opłaty adiacenckiej przy ewentualnym podziale będzie podlegać opodatkowaniu z tytułu podatku VAT. Podatnik podkreśla, iż nie prowadzi działalności w tym zakresie, tj. zawodowej sprzedaży działek.

Powołuje się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., gdzie Sąd orzekł, że sprzedaż działek budowlanych z majątku prywatnego osoby fizycznej nie prowadzącej działalności w tym zakresie nie podlega VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż obydwu działek, jednej z nich bądź części jednej z nich z różną częstotliwością sprzedaży (1-razowo, dwu lub trzykrotnie) będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy jest on osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Gospodarstwo, które Podatnik posiada zostało nabyte w drodze darowizny za emeryturę od ojca, a zatem Podatnik nie nabył działki w celu jej dalszej odsprzedaży. Ma zamiar sprzedać jedną lub dwie działki a pozostała część użytkować dalej lub sprzedać całe gospodarstwo i kupić inne w innym miejscu. Podatnik nigdy wcześniej nie sprzedał żadnej działki, nie licząc wykupu przez Skarb Państwa, zagrożonego przymusem wywłaszczenia działki pod autostradę.

Podatnik, powołując się na wyrok NSA przytaczany wcześniej, uważa, że nie powinien zostać uznany za prowadzącego działalność w zakresie sprzedaży działek i w związku z tym nie powinien płacić podatku od towarów i usług z tego tytułu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje

Pojęcie podatnika w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 1, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionej definicji wynika w pierwszej kolejności, iż dotyczy ona podmiotów, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę m.in. takich sformułowań, jak: producent, czyli ten kto produkuje jakieś dobra materialne; handlowiec: osoba zajmująca się handlem, tj. działalność polegająca na nabywaniu jakiś dóbr, usług, walorów, w celu sprzedaży, wynajmowania ich, odstępowania za jakąś cenę; usługodawca, czyli podmiot świadczący usługi. Jednoznacznie są to osoby, które mają zamiar stałego prowadzenia określonej działalności, czyniąc to w sposób powtarzalny, wielokrotny czy częstotliwy. A zatem podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wówczas, gdy czynność ta dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, świadczenia usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarem w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży. Warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność. Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym wydaje się twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów.

W niniejszej sprawie Podatnik zamierza sprzedać niezabudowaną działkę (działki) z przeznaczeniem terenu na przemysłowo-usługowy i mieszkaniowo-usługowy. W świetle wyżej cytowanych przepisów należy uznać, że Wnioskodawca sprzedając niezabudowaną działkę będzie podatnikiem podatku od towarów i usług od tej czynności, ponieważ prowadzi gospodarstwo rolne.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w/w ustawy dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania.

W nowym, obowiązującym w chwili obecnej planie zagospodarowania przestrzennego zmieniono przeznaczenie terenu z rolnego na przemysłowo-usługowy oraz mieszkaniowo-usługowy. W związku z powyższym Podatnik z tytułu zbycia tej działki nie będzie również korzystał ze zwolnienia od opodatkowania na mocy w/cyt. art. 43 ust. 1 pkt 9 w/w ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że Podatnik w przedmiotowej sprawie będzie zobowiązany do naliczenia kupującemu i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanej działki (działek) rolnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go maja 10,09-402 Płock.