INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2007 r. (data wpływu: 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodów używanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodów używanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest dealerem samochodowym, zajmującym się między innymi obrotem samochodami używanymi. Działalność w zakresie sprzedaży samochodów podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jak też stosowane są przepisy w zakresie opodatkowania marży na warunkach określonych ustawowo. Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Sprzedaż samochodów używanych Podatnik dokumentuje fakturą VAT „marża” w sytuacji, gdy nabycie samochodu następuje od:

• osoby nie będącej podatnikiem VAT lub podatku od wartości dodanej (umowa kupna sprzedaży),
• od podatników VAT, jeżeli dostawa była zwolniona z VAT niezależnie od podstawy zwolnienia (a więc zarówno na podstawie art. 43 ust. 1 cyt. ustawy, jak i na podstawie § 8 ust. 1 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług),
• od podatników, jeżeli dostawa była opodatkowana na podstawie marży art. 120 ust. 4,
• od podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa była zwolniona ( z innych krajów) ,
• od podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa była opodatkowana na podstawie marży, a spółka posiada dokumenty potwierdzające tę formę nabycia (z innych krajów).

Sposób postępowania Wnioskodawca oparł na postanowieniu wydanym przez III Mazowiecki Urząd Skarbowy 1473/WV/443/268/186/2005/SK z dnia 05 października 2005 r. na indywidualny wniosek innego dealera samochodowego w takiej samej sprawie.

Jednakże literalne brzmienie art. 120 ust. 10 pkt. 2 ustawy o VAT, wzbudza wątpliwości co do możliwości zastosowania opodatkowania marży przy sprzedaży samochodów, które przy zakupie korzystały ze zwolnienia z VAT na podstawie § 8 ust. 1 pkt. 5 cyt. rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatnik złożył wniosek o wydanie interpretacji do właściwego Urzędu Skarbowego, z którego otrzymał odpowiedź, iż jego sposób postępowania jest nieprawidłowy (postanowienie nr PPII/...).

Wnioskodawca wyraża ponadto swój pogląd, zgodnie z którym w takiej sytuacji działalność dealerów samochodowych, polegająca na obrocie używanymi samochodami osobowymi, kupowanymi od firm, które nabyły te auta po dniu 1 maja 2004 r. – stałaby się nieopłacalna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepisy art. 120 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży towarów używanych można stosować do sprzedaży samochodów osobowych odkupionych uprzednio od podatników, którzy stosownie do przepisów § 8 ust. 1 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, odsprzedali je jako zwolnione od podatku, mimo, że przy ich zakupie skorzystali z prawa do odliczenia podatku naliczonego na warunkach wynikających z art. 86 ust. 3 ustawy VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, za samochody osobowe używane dla celów stosowania art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług należy przyjmować samochody spełniające poniższe warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt. 2 ustawy o VAT, od podatku zwalnia się dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt. 10 pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane rozumie się budynki i budowle lub ich części, jeżeli, od końca roku w którym zakończono budowę tych obiektów minęło co najmniej 5 lat, pozostałe towary z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku. Ponadto w § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku do towarów i usług zwolniono od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt. 2 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż zwolnienie przedmiotowe z art. 43 ust. 1 pkt. 2 ustawy o VAT, jest uwarunkowane spełnieniem łącznie dwóch przesłanek:

• samochód musi posiadać status towaru używanego, tj. musi być użytkowany co najmniej pół roku przez sprzedawcę,
• z tytułu jego zakupu, nabywcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, lub też przysługiwało na zasadach określonych w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Literalnie stosując brzmienie ww. artykułu, Podatnikowi nabywającemu „towar używany” od podmiotu, który dokonał odliczenia podatku naliczonego w części przy jego nabyciu, nie przysługiwałoby prawo do określenia podstawy opodatkowania metodą „marży”, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 120 ust. 10 pkt. 4 ustawy o podatku od towarów.

Jednakże biorąc pod uwagę przesłanki wynikające z art. 82 ust. 3 pkt. 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji zapisy § 8 ust. 1 pkt. 5 cyt. rozporządzenia, Podatnik uważa, że w sytuacji przedstawionej we wniosku w przypadku skupu i sprzedaży pojazdów, prawidłowe jest zastosowanie zasad określonych w art. 120 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Uzasadnione jest to tym, że z tytułu nabycia pojazdów nie przysługuje Podatnikowi (nabywcy) prawo do odliczania podatku naliczonego, bowiem dostawa zwolniona jest od podatku VAT na mocy § 8 ust. 1 pkt. 5 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych (…) nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl definicji zawartej w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie (…) – czyli także samochody osobowe.

Natomiast uregulowanie zawarte w art. 120 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników podatku od towarów i usług, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i ust. 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadającym regulacjom zawartym w ust. 4 i ust. 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane w myśl art. 43 ust. 2 ww. ustawy, rozumie się:

• budynki i budowle lub ich części – jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,
• pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

W art. 82 ust. 3 powołanej ustawy, zawarto delegację, zgodnie z którą Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia wprowadzić inne niż określone art. 43 - 81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4. przepisy Wspólnoty Europejskiej.

W oparciu o wyżej powołaną delegację, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zwolniono od podatku dostawę samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i ust. 5 ustawy VAT, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy (warunek używalności towaru przez okres co najmniej pół roku).

Należy wskazać, że § 8 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, zawiera dodatkowy katalog czynności zwolnionych od podatku, a nie rozwinięcie czynności określonych już w art. 43 ustawy, na który powołuje się art. 120 ust. 10.

Z przestawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje zakupu samochodów używanych od podmiotów gospodarczych, zarejestrowanych dla potrzeb podatku od towarów i usług, którzy przy ich sprzedaży korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia z 27 kwietnia 2004. Zatem biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy, Podatnikowi nabywającemu towar używany (w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy), od podmiotu, który dokonał odliczenia podatku naliczonego w części przy jego nabyciu, a przy sprzedaży skorzystał ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, nie przysługuje prawo do określenia podstawy opodatkowania metodą marży, gdyż nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w przepisie art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.