INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.01.2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT przez odbiorcę premii pieniężnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.01.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury VAT przez odbiorcę premii pieniężnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej płacą i otrzymują premie pieniężne z tytułu dokonywania zakupów lub realizacji sprzedaży określonej ilości lub wartości towarów. W związku ze zmianą od dnia 1 stycznia 2008 roku przepisów powstał problem dokumentowania premii pieniężnych liczonych od obrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy premie pieniężne (bonusy) otrzymywane przez nabywcę np. z tytułu realizacji odpowiedniego poziomu zakupów, należy traktować jako zapłatę za wykonaną usługę...
2. Czy otrzymujący taką premię powinien wystawić fakturę dokumentującą wykonywanie usługi z zastosowaniem odpowiedniej stawki VAT...
3. Czy słusznym jest stanowisko, że w razie udzielenia premii pieniężnej nie można mówić o świadczeniu przez kupującego usługi, w związku z czym nabywca nie może wystawić faktury VAT...
4. Czy w przypadku wystawienia faktury VAT nie będzie ona, w świetle postanowień art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiła podstawy do dokonania obniżenia podatku należnego...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku gdy mamy do czynienia z premiami pieniężnymi (bonusami) nie można mówić o wykonaniu usługi przez odbiorcę. W tej sytuacji odbiorca, któremu należy się bonus nie może wystawić faktury VAT a w przypadku, gdyby jednak ją wystawił, strona, która otrzyma taką fakturę nie może odliczyć zawartego w fakturze podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Premia pieniężna przyznawana za spełnienie określonych warunków, nie związana z żadną konkretną dostawą, jest wynagrodzeniem nabywcy za jego określone zachowanie względem dostawcy (za świadczoną usługę na rzecz dostawcy). Premia (bonus) za osiągnięcie określonego poziomu obrotów stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedającego. Takie zachowanie nabywcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Otrzymanie premii pieniężnej należy udokumentować wystawiając fakturę VAT. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy przedmiotowe usługi powinny być udokumentowane przez kontrahentów Spółki fakturami VAT spełniającymi wymogi, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 25 maja 2005 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy. Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych oraz nie podlegających opodatkowaniu.

Na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego przepisu podatnikowi nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami, które nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Ograniczenie to nie dotyczy jednakże następujących sytuacji wymienionych w art. 88 ust. 3 ustawy:

• wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów;

• wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku;

• wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, jeżeli czynności te zostały opodatkowane;

• podatku od importu towarów oraz od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowiących wkłady niepieniężne (aporty) do spółek handlowych;

• wydatków na nabycie towarów celem oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu, jeżeli zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający;

• nabycia towarów przez komisanta na rzecz komitenta w wykonaniu umowy komisu;

• nabycia towarów przez komisanta od komitenta w ramach umowy komisu;

• podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku, o którym mowa w art. 11 ustawy.
  
  

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadkach określonych w art. 88 ust. 3a ustawy, w tym w szczególności, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku (art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy).

Z uwagi na to, iż wypłata premii stanowi świadczenie usług i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z tą usługą na zasadach i w terminach wynikających z przepisu art. 86 ustawy, o ile transakcje dokonane przez Podatnika w ramach jego działalności gospodarczej są opodatkowane.

Mając na uwadze powyższe oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż Spółka otrzymując premię pieniężną ma obowiązek wystawienia faktury VAT dokumentującą tę transakcję. Otrzymanie premii pieniężnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, dlatego Spółka udzielając premii, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z tym przedsięwzięciem z uwzględnieniem przepisu art. 90 ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wymienionych we wniosku zakupów, w proporcji, w jakiej ma to związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Analiza przepisów podatku od towarów i usług wskazuje, iż w zakresie w jakim nabyte towary, nie będą służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi towarami na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem, należy stwierdzić, iż przedstawione przez Spółkę zdarzenie (udzielenie i otrzymanie premii pieniężnej z tytułu realizacji odpowiedniego poziomu zakupów) jest usługą w rozumieniu przepisów ustawy i podlega opodatkowaniu. Otrzymanie premii pieniężnej należy potwierdzić fakturą VAT, natomiast otrzymana od kontrahenta faktura VAT stanowić będzie dla Spółki podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z niej wynikający, w takiej części, w jakiej będą one służyły czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług, jeżeli poniesione wydatki będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów określone w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, uwzględniając wyżej wymienione wyjątki zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług. Mając na uwadze powyższe stwierdza się, iż w przypadku otrzymania faktury VAT dokumentującej premię pieniężną (która jak wynika z powyższego podlega opodatkowaniu i nie podlega zwolnieniu od podatku) przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie znajduje zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.