INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2007 roku (data wpływu 13 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie definicji „małego podatnika” dla potrzeb jednorazowej amortyzacji oraz w zakresie skorygowania limitu jednorazowych odpisów amortyzacyjnych o kwotę przyznanej dotacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie definicji „małego podatnika” dla potrzeb jednorazowej amortyzacji oraz w zakresie skorygowania limitu jednorazowych odpisów amortyzacyjnych o kwotę przyznanej dotacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Spółka spełnia warunki określone ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych i posiada status „małego podatnika”. W roku 2007 Spółka zakupiła środki trwałe z grup 3-8 Klasyfikacji z wyłączeniem samochodów osobowych, na łączną wartość 500 000 zł. Ceny jednostkowe zakupionych środków trwałych przewyższały kwotę 3 500 zł. Środki trwałe wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych. W stosunku do części środków trwałych zastosowano jednorazową amortyzację, określoną w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym łączna wartość odpisów amortyzacyjnych nie przekroczyła 50 000 euro. Pozostałe środki trwałe amortyzowano metodą liniową, zakładając, że limit 50 000 euro dotyczy sumy odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez spółkę, a nie przez jej wspólników.

W listopadzie 2007 r. Spółka otrzymała dotację z PFRON, w wysokości 60 000 zł - na sfinansowanie środków trwałych, które wcześniej zostały jednorazowo zamortyzowane. Po otrzymaniu dotacji - w miesiącu jej otrzymania - skorygowane zostały koszty uzyskania przychodów o kwotę 60 000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy limit 50 000 euro, dotyczący sumy jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, określonego w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych, w tym przypadku Spółki cywilnej, czy też do każdego ze wspólników odrębnie...
2. Czy w wyniku korekty kosztów uzyskania przychodów, o kwotę przyznanego dofinansowania, można uznać, że limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie został w pełni wykorzystany i w wyniku tego środki trwałe zakupione w miesiącu listopadzie będzie można zamortyzować jednorazowo do kwoty skorygowanych kosztów, aby w pełni można było wykorzystać limit...

Zdaniem Wnioskodawcy, limit jednorazowej amortyzacji dotyczy podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych, tj. Spółki a nie odrębnie każdego ze wspólników Spółki cywilnej.

Odnośnie pytania drugiego, uważa Pan, że skoro koszty uzyskania przychodów wynikające z jednorazowej amortyzacji zostały skorygowane o wartość otrzymanej dotacji, to należy uznać, iż kwota tych odpisów nie obciążyła przysługującego limitu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podatnicy, w roku podatkowym,

w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1 000 zł.

Definicję małego podatnika zawarto natomiast w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.

W 2007 r. małymi podatnikami są więc przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług w 2006 r. nie przekroczyły 3 180 000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 24a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Skoro zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką. W związku z powyższym zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50 000 euro, określony w art. 22k ust. 7, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800 000 euro, określony w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w listopadzie 2007 r. Spółka otrzymała dotację z PFRON na sfinansowanie środków trwałych. O kwotę otrzymanej dotacji skorygowane zostały koszty uzyskania przychodów. Wątpliwości Pana budzi to, czy powyższą dotację należy uwzględnić przy określaniu limitu dotyczącego jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe, należy zauważyć, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a - 22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem, dokonany - w jakiejkolwiek formie, a więc w tym również w formie dotacji - zwrot nakładów poniesionych w związku z zakupem środka trwałego, powoduje, iż wartość odpisów od tej części wartości środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu. Otrzymanie dotacji stanowi więc przesłankę do wydzielenia części odpisów amortyzacyjnych, równej kwotowo otrzymanemu zwrotowi nakładów na zakup środka trwałego i nie zaliczanie tak wydzielonej części odpisów do kosztów uzyskania przychodów. Skoro więc dotacja na zakup środka trwałego powoduje, że w tej części, w jakiej została otrzymana nie dokonuje się amortyzacji – jej otrzymanie nie obciążyło przysługującego limitu określonego w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, zakupując w miesiącu listopadzie 2007 r. środek trwały, może Pan dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego, jednakże z zastrzeżeniem, że łączna wartość dokonanych w 2007 roku odpisów amortyzacyjnych, dokonanych na mocy ww. art. 22k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przekroczy kwoty 50 000 euro. Przeliczenia na złote kwoty 50 000 euro, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpił zakup, w zaokrągleniu do 1.000 zł (art. 22k ust. 12 cyt. ustawy). Kurs euro ogłoszony przez NBP na dzień 2 października 2006 r., tj. pierwszy dzień roboczy w październiku 2006 r. wynosił 3,9745 zł. Na rok 2007 limit jednorazowej amortyzacji wynosi zatem 199.000 zł.

Z uwagi jednak na to, iż przyznana dotacja dotyczyć będzie zwrotu kosztów na zakup środków trwałych, powinien Pan dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych poprzez wyłączenie ich z kosztów uzyskania przychodów w tej części, w której odpowiadają one wartości zwrotu wydatków na ich nabycie, nie w momencie otrzymania dotacji, tylko wstecz, od momentu naliczania amortyzacji. Bowiem, aby mówić - w tym szczególnym przypadku - że kwota odpisów nie obciąży zarówno limitu jak i kosztów, należy postąpić w powyższy sposób.

Należy podkreślić, że w myśl przepisu art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, możliwość skorzystania przez podatnika z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stanowi pomoc de minimis. Pułap pomocy de minimis określają przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15.12.2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. U. WE L379).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20.